Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Het gelijknamige album van Astoria Legend barst van het gloeiende licht, doet pijn van melancholische nostalgie maar is nog steeds uitbundig, vol leven en geraakt door een onstuitbaar gevoel van hoop. Er zijn elementen van synthpop geïntegreerd met synthwave, getint door andere invloeden om een samenhangend muzikaal geheel te creëren dat ik behoorlijk boeiend vind voor mijn oren.
Het eerste element dat op dit album moet worden vermeld, is het uitstekende vocale werk. De leadzanger heeft een stem die sterk kan fluisteren of zweven, strelen of sterk emote. Hij heeft een kwaliteit van ernst en passie die naar buiten komt en het hele album doordrenkt met expressie en oprechtheid.
Een ander sterk onderdeel van het album van Astoria Legend is de tekstuele inhoud. De teksten zitten vol met intense beelden en pure emotionele expressie, en elk nummer ontvouwt zijn eigen unieke verhaal. Ik heb het gevoel dat de woorden er net zoveel toe deden als de muziek, dus ik ben blij dat dit album ze kan laten zien.
De manier waarop Astoria Legend de muzikale elementen van de track integreert is goed gedaan. Er zijn rijke melodieën die vaak weemoedige emoties contrasteren met hoopvolle, positieve sensaties. Die melodieën worden gedragen op synths die kunnen springen en flitsen of strelen met delicatesse, terwijl stevige drums voortdrijven en de muziek bruist van emotie en bruist van energie.
Track-by-track analyse
"Astoria Legend" komt tot leven op een opstijgende wind terwijl sprankelende synth er doorheen gloeit. Volle, rijke akkoorden voegen steun toe aan de andere muzikale elementen. Ik geniet van de deining van het koorgeluid dat de sonische ruimtes van het nummer vult.
Er is iets gepassioneerds aan de vocale geluiden als ze over het hoge, glinsterende klokkenspel en het gewicht van de bas eronder zweven. Wolken synthgeluid zwellen op en groeien voordat ze langzaam weer vervagen.
Stevige, verschuivende bas springt in "The Door" om het te beginnen voordat de zachtheid en emotionele expressie van de stem van de leadzanger een zachte vocale melodie over de unieke, barstende drums draagt. Het refrein stijgt in een heldere boog over het zonlicht van flitsende synth en de uitbundige beat.
Ik voel me aangetrokken tot de gepassioneerde gitaar die in glinsterende lijnen naar buiten dwarrelt terwijl de beat weer naar voren explodeert. Rimpelingen van glanzend geluid worden geaccentueerd door een holle, metalen reeks noten. Trompetterende uitbarstingen van positief gevoel synth schreeuwen terwijl de massieve drums naar voren barsten en het refrein boven alles uitstijgt.
Een nieuwe relatie kan als een poort zijn naar een nieuwe dimensie van ervaringen en emoties. De tekst van dit nummer brengt het gevoel van een transformationele verbinding over. Onze verteller begint als hij "de deur blootlegt" die hij heeft achtervolgd. Hij mijmert over de vraag of hij "naar binnen of naar buiten" reikt en vraagt: "Kun je jezelf zien in mijn spiegelbeeld?"
Het refrein vertelt hoe ze de regels zullen overtreden met 'ruimtetijd in beweging'. Hij belooft dat "vanavond je het je niet kunt voorstellen, het woord absoluut ontdekken." Hij zegt dat ze magie zal ervaren die zich ontvouwt in actie.
Nu praat hij over hoe hij "nog een dag alleen" zal wachten en hij zal luisteren naar iets dat hem roept. Er is een gevoel van wanhoop als hij het heeft over "het zien van het donker in onze dimensie, het opgebrande licht".
Hij nodigt uit om te reizen naar "een wereld niet van deze wereld vanavond" waar ze "pure emotie" zullen rijden en extase zullen schilderen. Ik geniet vooral van het beeld van "neon dat uit de bomen bloedt", terwijl een levendige illustratie wordt gecreëerd.
"Hailey" komt tot leven als stijgende, vloeiende synth-akkoorden worden vergezeld door een gestage baspuls. Een volle, ronde synth met een koperen gloed draagt een zacht beschaduwde melodie. Ik ben een grote fan van de expressieve, strelende zang van de leadzanger terwijl ze over de flitsen van glanzende synth bewegen en het bonzen van de drum de muziek vormt.
Het refrein zit vol dromerige, weemoedige emoties, terwijl de bas- en drumpuls het nummer gemakkelijk voortstuwen. Glinsterende strengen van verheven synth weven tussen de woorden, de diepe bas-hartslag en de solide drums.
Het verlangende gevoel in de zang wordt nu vergezeld door dansende, wervelende, middelhoge arpeggio's voordat het nummer in een rustpuls breekt. Fonkelende lijnen van synth glinsteren door voordat de zang opkomt in een krachtige stroom van expressie.
Van Spinditty
De verteller heeft het over 'een laatste keer op de maan liggen' omdat we met 'vooruitziendheid zouden leven, rekenend op een wens om te overleven'. Zelfs als de woorden zijn lippen verlaten, ziet hij dat "ze dichterbij komt, bles verlicht, verslindt." Hij voegt eraan toe dat "zij het overneemt".
Er is een gevoel van smeken in de regels: "Hailey breng me terug naar de aarde. Als we naar beneden komen, zoeken we vergeving' omdat we 'onze plaats tussen de sterren' zijn vergeten. Hij heeft het over haar "verpletterende hitte … die in de zomer blauwer brandt dan haar ogen." Ik geniet ook van de beelden van haar die in de oceaan explodeert door een bladerdak van bomen om een 'razende vloedgolf' te creëren die alles wegspoelt.
Na al deze vernietiging zal er een terugkeer van nieuw leven zijn dat alle giftige elementen zal uitwissen. Hailey zal "littekens van dankbaarheid" achterlaten terwijl ze creëert "waarvoor bedoeld is". Het nummer eindigt als hij haar smeekt om 'me terug naar de aarde te brengen'.
Er is een uitbarsting van dynamische beweging als "Overgave" tot leven komt. Een stuiterende lijn van synth-volleys terwijl soepele, warme synths samen met de emotionele zang het nummer binnenvliegen. De zware drums zorgen voor voortstuwing en de bas ondersteunt de energieke, gepassioneerde vocale melodie.
Een meeslepende mengelmoes van hoop, verwachting en liefde vult de zang en de drums exploderen weer naar voren. Het refrein schreeuwt het uit en stijgt op in glinsterende wolken en de meedogenloze beat gaat door. Een segment waarin glinsterende synths in etherische golven afdrijven, maakt plaats voor de dynamische energie van het nummer. Voordat het nummer eindigt, is er een drift in sprankelende klokken en stromende lucht voordat het refrein over de hartslag van drums lanceert.
Een gevoel van ontsnapping en een gevoel van verlegde grenzen vullen de tekst van dit nummer. Als we beginnen, raakt een gevoel van gevaar en ineenstorting het lied met beelden van een geladen geweer en een mandkoffer. De verteller zegt: 'We zijn op de vlucht. Wie had kunnen weten wat goed of fout is?”
Hij benadrukt dat "deze ene uitzondering niet fataal kan zijn om te beheren", maar ze beseffen al snel dat hun dekmantel is opgeblazen en het is een "verblindend licht, we hadden het moeten weten". Terwijl alles uit elkaar valt, voegt hij eraan toe dat "de regen niet eens een geluid maakt."
De verteller belooft: "wanneer ze in brand staat, zal ik de hitte opnemen." Hij heeft het over een schijnwerper die door hem heen brandt en zegt dat hij 'zo kwetsbaar en wanhopig' is. Nu vraagt hij: "Is dit onze overgave?" zoals hij eraan toevoegt, "ze roepen op tot onze overgave."
Een gevoel van opstandigheid weergalmt door de lijn: 'Ze zei dat het tijd was. Breek de muren af en het komt wel goed." Ze voegt eraan toe: "Laten we avontuur niet verwarren met romantici." Nu heeft de verteller het over het hijsen van een vlag terwijl "ze mikken", terwijl alles "crasht" waar ze tegen vechten om stand te houden.
Nu branden de "vuren en branden uit", zoals gefluister roept dat het tijd is om te gaan. Terwijl de verteller "in haar armen gewikkeld is, de onderstroom me naar binnen trekt", is er een innerlijke stem die spreekt. Het heeft het over "een wereld die nog dichterbij is dan we ons hadden voorgesteld" en eindigt met de regel: "het zijn alleen wij tweeën voor altijd. Toch ben ik hier bij jou."
"The Weekend" opent met weelderige, langzaam evoluerende synth-akkoorden en een opladende beat. De vocalen stralen opzwepende energie uit terwijl snelle arpeggio's over de drive van de drums glinsteren. Ik voel me aangetrokken tot de oprechte uitdrukking van de zanger op dit nummer.
Medium-lage synth-pulsen cascaderen terwijl de drums het nummer vooruit stuwen. Er is een mix van zomerse hoop en donkere schakeringen van tijden die niet meer terug zullen komen in dit nummer. Chiming-sterren van synth-glitter en de vocale melodie strelen zachtjes de oren voordat de drums in actie komen.
Er is een gevoel van warmte dat door het verlies heen gaat in dit nummer. De verteller vertelt hoe ze op een "soiree zijn, snakken naar de smaak van suiker" en dat ze zich helemaal verkleden. De verteller vraagt: "Wil je me beloven dat we de weg kwijtraken?" omdat het hun uitje is. Ik geniet van de beelden in de regel, "een zomer die vervaagt in de stadsbries", terwijl de verteller spreekt over het blootleggen van schatten onder "elke hoek".
Het refrein is een groots eerbetoon aan een roadtrip waarin ze "de weggetjes inslaan, naar de snelweg met het gas erop". Hij vertelt hoe ze "de felle lichten zullen omarmen … tot het weekend voorbij is."
Kracht en snelheid worden goed weerspiegeld in de regel "we ademen de rode lijn", terwijl hij praat over afspringen en 's ochtends verduisteren. Hij zegt: "We hebben de zonsopgang echt nodig om ons in leven te houden" en zegt dat hij de wind kan voelen wervelen en voegt eraan toe: "Het is zo leuk om te zien."
Hun behoefte om te ontsnappen is sterk, anders zullen ze "de stad ontdoen van de glamour, de allure" en "de kracht verliezen om gewoon te doen alsof."
Delicaat sprankelende synth zweeft over het open soundscape van "Keep Running" terwijl de drums onder het glanzende klokkenspel naar binnen springen en een diepere synth die ze verdubbelt. Ik geniet van de manier waarop de glinsterende synthmelodie meebeweegt met de dansende vocale melodie. Het nummer drijft af naar een zacht gedeelte waarin met licht gevulde synths gloeien en de beat naar voren blijft schuiven.
De synths hebben een metaalachtige glans als de melodie een boog vormt en over de drums springt. Een segment met stromende lucht en de trapsgewijze, massief aanvoelende drums als een meer delicate sectie springt snel terug in het refrein en de drums stuwen het nummer voort terwijl de warme, positieve melodie drijft het nummer op.
Ik word aangetrokken door de nautische beelden en het gevoel dat ik probeer los te komen in de tekst van het lied. Als we beginnen, zien we het onderwerp van het lied "de nacht in zeilen, gezichten splitsen om te beslissen of hij nog leeft." Het gevoel van zichzelf te laten gelden, wordt uitgedrukt in de regel: "Het maakt niet uit of er ruimte is, riep hij uit, ik maak mijn eigen."
Er zijn sterke beelden gemaakt in de regel: "Duw hem naar beneden totdat de maan roept, huilend." Hij spreekt over het breken van het tij om hem naar huis te brengen, maar hij wil niet terugkeren. Het gevoel dat zijn voetstappen worden achtervolgd, wordt goed uitgedrukt in de regel: "Schaduwen volgen om middernacht nauwlettend tot de ochtend of ik glijd weg", maar hij blijft "van je weglopen".
Nu zal hij de kliffen maken als "de wolken worden uitgelijnd, een flits van een silhouet." Er is iets rauws en elementairs in het vers: "Voel de speling, de regel. De deining zal je levend opeten.” Het gevoel van doorzetten, hoe dan ook, komt door als hij praat over het dak dat wordt verbrijzeld en de regen die binnenkomt, maar toch gaat hij "het omhoog duwen totdat de vloed naar buiten komt rennen."
Hij vertelt hoe hij zich in het licht verbergt en 'vasthoudt aan wat overblijft'. Hij wordt genoemd, maar "nog steeds ren ik van je weg" omdat er een "zinkende omgeving" is en een afrekening terwijl hij opraakt.
"Evolve" opent met een fragiele, luchtige piano die lichtjes in de muziek strijkt terwijl het nummer begint te crescendo voordat de kloppende, solide drums bewegen met de glinsterende synths. De vocale melodie is vol zachtheid en gemak terwijl onduidelijke stemmen op de achtergrond murmelen.
Arpeggiopatronen van noten worden gedragen op een volle, zonnige synth en de beat voegt een bounce aan het nummer toe. De zang smacht en stijgt, vol kracht en expressie terwijl de toenemende energie van de muziek steeds hoger reikt. Er stroomt licht uit elk muzikaal element in dit nummer.
Een voelbaar gevoel van diepe liefde en angst om het te verliezen vult de tekst van dit nummer. Een van de twee personages in het nummer toont uiterlijke kalmte, maar hij "klopt aan de binnenkant". De andere "klemt aan haar armen, ze lijkt onzeker" terwijl ze dichterbij komen.
Het refrein vraagt: "Hoe zou ik kunnen leven zonder jouw liefde?" en voegt eraan toe: "alles wat ik heb kan niet genoeg zijn." Het lied drukt het uit in termen van een dans. De kwestie van leven zonder de liefde van de andere persoon wordt opnieuw gesteld en zorgen vullen de regel: "Het is een heel leven geweest. Schaduwen in de zonsondergang zijn gegroeid.”
Er zijn prachtige beelden in de regels, "Ze is wild als altijd, springt door het vlammengras" en in het idee dat ze voor hem ademt. Met de sluiting, “kom dichterbij” in leven en emotie. De verteller spreekt over "liefde die ons uit het donker drijft" terwijl ze wachten tot "de eersten komen om je te verlichten".
Het nummer eindigt met het idee van "een liefde zo puur dat het doordringt, op maat gemaakt voor jou."
Licht geschaduwde akkoorden bewegen met een zeer hoge, glinsterende gong die de muziek zo subtiel borstelt om "It's Our Time, Down Here" te beginnen. Golven van lager geluid bewegen onder de belachtige synths die met melodische gratie over de dreunende kickdrumpuls bewegen. De drums komen met volle kracht binnen en de strelende zang roept.
Een verhoogde synth draagt een hoopvolle melodie die de vocale melodie verdubbelt. Ik geniet van de oprechte, emotionele vocalen die vol eerlijkheid zijn. Synths flikkeren als zonnestralen en de zang zweeft over de drum- en baspuls. Er is een ingewikkelde gitaarsolo die licht over de noten struikelt, radslagend en schreeuwend met passie over de hartslag van de beat.
Nostalgie is vaak een complexe mengelmoes van emoties die goed wordt onderzocht in de songtekst. Er is een gevoel van onwerkelijkheid als de verteller vertelt hoe: "Ik zag het voor het eerst in een film, ze ligt uitgestrekt voor me, draaiend onder de zonsondergang."
Hij vertelt hoe het de vorige keer makkelijk was en voegt eraan toe: "Neem de zeebries in je op, dat zou ik nooit kunnen vergeten." De goede dagen zijn "mijn naam roepen en de laatste tijd kan ik mezelf niet vinden", zegt hij. Er zijn flashbacks die hem ertoe kunnen aanzetten "gek te dromen van de dagen dat we probeerden de zonsondergang te ontlopen."
Herinneringen aan de opwinding van het nemen van 'de lange weg met het dak naar beneden' terwijl ze door de politie rond de oever van het meer werden achtervolgd', doen hem verlangen naar die tijd terug te keren. Ik geniet vooral van het beeld in de woorden, "een felroze Lamborghini gedrukt op een wit t-shirt, dat zou ik nooit kunnen vergeten" en opnieuw verlangt hij ernaar terug te keren naar die tijd.
Gevolgtrekking
Het debuutalbum van Astoria Legend komt sterk op met emotionele zang, explosieve energie en een rijk sonisch palet dat weelderige synthgeluiden toelaat om de oprechte passie die elk deel ervan vult, volledig tot uitdrukking te brengen.
