Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Als er één ding zeker is aan Alpha Chrome Yayo, dan is het dat hij constant het bereik en de reikwijdte uitbreidt van wat retro-beïnvloede, op synth gebaseerde muziek kan zijn en het sonische territorium dat het kan verkennen. Zijn laatste album, Twirl, is nog vernieuwender dan zijn laatste album Komorebi en dat wil wat zeggen. Deze keer zegt hij dat hij meer op de jaren 90 georiënteerde synth-geluiden wilde ontdekken en signalen wilde overnemen van grootheden als Brian Eno, Jean-Michel Jarre en Ryuichi Sakamoto. Er is ook een sterke dosis van het soort rijke productie dat te vinden is op de soundtracks van Sega CD-videogames.
Dit soort drijvende, warme, glinsterende en sprankelende synthmuziek is iets waar ik absoluut dol op ben, dus ik denk dat ik behoorlijk bevooroordeeld ben om van dit album te houden. Het blijkt dat mijn vooroordeel volkomen gerechtvaardigd is, want levert ACY ooit met Twirl.
Het eerste dat me greep en niet meer losliet, is de pure diepte en weelderige warmte van de geluiden op Twirl. ACY's keuzes van synths, pads, gitaar, bas en percussie voegden gewoon toe aan het auditieve gevoel van meegevoerd te worden op een oceanisch getij over koraalriffen en over diepere blauwe wateren. Zelfs wanneer een lichte hint van duisternis het album binnensluipt, is er nog steeds een gevoel van rust dat alles doordringt.
Iedereen die bekend is met de muziek van ACY, weet dat hij een dabhand is op gitaar en dat is hier te zien. Er is hier een melodische en harmonische complexiteit, samen met goed geselecteerde gitaartonen, wat betekent dat wanneer hij gitaar aan zijn nummers toevoegt, dit de algehele ervaring echt verbetert. Ik hield vooral van het tropisch aandoende geluid van de gitaar aan het begin van Port Mado.
Natuurlijk staan synths centraal op Twirl. ACY heeft vele lagen van geweldige synth-geluiden en elk van hen voegt een unieke smaak toe aan het album. Ik was ook behoorlijk dankbaar voor zijn solomogelijkheden op het album. Hij heeft een aantal zeer smakelijke solo's die een jazz- of jazz-fusion-kwaliteit hebben. Dit grijpt echt terug op enkele van de Japanse Sega CD-componisten, van wie velen sterk werden beïnvloed door jazzfusiongroepen in de jaren '80 en vroege jaren '90.
Van Spinditty
Het is nu tijd voor mij om je een overzicht te geven van de tracks waarvan ik voelde dat ze me opvielen. Elk nummer hier is fantastisch en ik geef je alleen mijn subjectieve indrukken van degenen die me echt rechtop hebben gezet en opmerken.
Het eerste nummer, 1994pm , is zo'n sterk stuk muziek. Het wordt gedomineerd door de vloeiende, aquatische geluiden die er doorheen glijden. Het gestage en vloeiende ritme ondersteunt glinsterende arps en een diep boeiende, warme en mooie melodie. De introductie van de elektrische gitaar voegt een iets scherper randje toe aan de procedure en doet me echt denken aan het gitaarwerk dat je zou kunnen horen in een Sega CD-spel.
Abyssal Playin' genereerde een sterk beeld van duikers die over het diepe blauw van de open oceaan drijven terwijl een dolfijn zich met hen verstrengelt. Het nummer begint met een dramatische pianolijn en zwaardere basgeluiden. Een lichte, dansende synth stroomt het nummer binnen en heldere klokken spelen de pakkende melodie. Het hele nummer heeft een speels karakter en de tweede synthsolo heeft een sterk jazzfusiongevoel.
Ik noemde al het bijna tropische geluid van de gitaar die Port Mado opent, maar ik heb ook erg genoten van het unieke geluid van de piano die op een enigszins gedempte manier ronddrijft in dit nummer. Het is niet alleen het openingsgitaargeluid dat ik heb gegraven, maar ook de geweldige, energieke gitaarsolo die ACY op dit nummer speelt. Opnieuw heb ik het gevoel dat de Sega CD-invloed erkend moet worden in de aard van het gitaarspel en de algehele glans van het album.
Hadopelagia is misschien wel mijn favoriete nummer op het album. Het creëert voor mij het sterke gevoel van hangen, hangend in een kolom met helder, blauw water. De delicate synths met kristallen klokkenspel en een fluitend geluid weven zachtjes een melodie. Een gevoel van totale rust en gemak bekruipt me als ik dit nummer hoor. Het roept zo'n diepe emotie bij me op als het me meevoert.
Zoals je kunt zien, is dit een album dat me echt heeft geraakt. De productiekwaliteit, selectie van synths en gitaar, sfeer en emotionele klankkleur gecombineerd om een aquatische reis van de verbeelding te produceren waar ik enorm van heb genoten. Ik kan Twirl niet genoeg aanbevelen! Beste lezers, koop dit album!
