"Dark Awakening" door Shadowkiller Album Review

Inhoudsopgave:

Dark Awakening door Schaduw moordenaar
De liedjes
Van Spinditty
Samenvattend
Shadowkiller Discografie

Ik ben een geobsedeerde hardrock & heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.

Dark Awakening door Schaduw moordenaar

Shadowkiller uit Zuid-Californië was niet meteen een bekende naam voor mij toen de promo voor Dark Awakening arriveerde van de echte metalspecialisten van Stormspell Records. Een snelle scan van de aftiteling onthulde echter dat alle vier de muzikanten die deel uitmaken van Shadowkiller (gitarist/zanger Joe Liszt, leadgitarist Rob Edwards, bassist Dan Lynch en drummer Rob Neff) op een of ander moment betrokken zijn geweest bij collega's. Stormspell speelt Ancient Empire en/of Hellhound, die een paar belletjes deden rinkelen. (Voortbordurend op de All-In-The-Stormspell-Family-sfeer, heeft Joe Liszt ook de zang verzorgd op twee releases van de inmiddels ter ziele gegane Rocka Rollas. Nu is je scorekaart up-to-date.)

Ik heb verschillende eerdere releases van Ancient Empire voor deze site beoordeeld en ik heb genoten van hun ambitieuze, op sciencefiction geïnspireerde conceptuele albums die in de voetsporen traden van Duitse powermetallers zoals Iron Savior. Toen ik eenmaal hoorde van Shadowkiller's connectie met AE, was ik erg geïnteresseerd in wat Dark Awakening te bieden zou hebben.

In tegenstelling tot de Ancient Empire-catalogus, lijkt Dark Awakening van Shadowkiller (hun vierde album) geen "concept" -album te zijn (corrigeer me als ik het mis heb, jongens). De acht nummers op Dark Awakening zijn rechttoe rechtaan melodieuze power metal met op fantasie geïnspireerde teksten die fans van vintage Iron Maiden, Iced Earth en Liege Lord zouden moeten aanspreken.

De liedjes

Het openingsnummer "A Fate to Echo" van het album begint met een klaaglijk piano- en gitaarspel dat doet denken aan Savatage uit het Edge of Thorns-tijdperk (de zang van Liszt klinkt soms zelfs een beetje als Savatage's Zak Stevens), wat een van mijn alles- favoriete bands/albums, dus we zijn al goed begonnen.

Het puffende, zeven minuten durende "Jericho Hill" (dat blijkbaar is geïnspireerd door Stephen Kings' The Dark Tower-saga) is een Maiden-achtig hoogtepunt, en "At the River's Edge" dreunt samen met een mooie balans tussen melodie en crunch. Een sinistere akoestische intro leidt naar het epische 'The Witch on the Mountain', waarin de gitaarvaardigheden van Liszt en Rob Edwards op kundige wijze worden getoond.

Wanneer "Darkness of War" de zaken een beetje versnelt in het midden van het album, brengt het een beetje de Euro power metal-vibe van HammerFall met zich mee, en ik zweer dat ik in het donker een lichte klassieke rock / Deep Purple-sfeer kan horen. ' doomy "Sea of Conquest", dankzij een aantal badass Jon Lord-achtige toetsenbordvullingen aan het begin van het nummer.

Van Spinditty

"Shadows of the Mist" is pure speed metal in het straatje van Gamma Ray, met veel pittig gitaarwerk en opzwepende zang van Liszt. Het album sluit af met het langste nummer, "The Fires of Olympus", dat de acht minuten nadert en veel heuvels en valleien heeft waar de spelers hun vaardigheden kunnen laten zien.

Samenvattend

Shadowkiller is een band van ervaren spelers en artiesten die hun muzikale je-weet-wel-wat bij elkaar hebben en absoluut weten hoe ze epische nummers moeten maken in de klassieke heavy metal-stijl uit de jaren 80. Zoals gebruikelijk voor een Stormspell-release, zijn de productie, het artwork en de verpakking van Dark Awakening allemaal van topklasse. De band geeft een shout-out naar overleden Rush-drummer Neil Peart in het cd-boekje, wat een extra stijlvol tintje was.

Als ik nits moest kiezen, zou ik zeggen dat ik soms tijdens het luisteren naar Dark Awakening zou wensen dat Shadowkiller wat vaker op het gaspedaal zou trappen (zoals te horen in de hoogtepunten van "Darkness of War" en "Shadows of the Mist"), omdat het grootste deel van het album in hetzelfde stevige, mid-tempo tempo wordt gespeeld. Het is niet saai, maar een paar extra uitbarstingen van intensiteit zouden de algehele procedure een beetje hebben opgefleurd.

Ondanks die kleine klacht, is Dark Awakening een genoegzame retro-metal luisterervaring en ik raad het aan aan fans van stevig gespeelde, gepolijste power metal in Amerikaanse stijl.