Inhoudsopgave:
Chad is een aspirant-artiest die overal heeft opgenomen, van een oefenruimte voor een band tot de badkamer van zijn appartement tot de serre van zijn ouders.
uitverkocht?
Uitverkopen heeft niets te maken met het veranderen van stijlen
Toen 50 Cent begin 2003 zijn debuutalbum Get Rich Or Die Tryin uitbracht, zette hij de muziekindustrie in vuur en vlam. Hoewel 50 niets nieuws deed, deed hij het eerlijk gezegd beter dan wie dan ook. Gangsta rap was een paar decennia oud, maar hij was meer gangsta dan welke andere rapper dan ook. Diss-tracks waren er al voor rap, maar die van hem waren kouder. Bragaddocio was er vóór de muziek, maar hij deed het beter.
Ik herinner me dat ik de muziekvideo "In Da Club" zag lopen in een basketbalwedstrijd van een varsity (ja, ik was ooit een magere basketballer). Ik zag Eminem en Dr Dre en stopte om te kijken. Een paar maten in een van de meest dope clubbeats die ik ooit had gehoord, viel een verscheurde getatoeëerde kerel van het plafond, wees op de camera en riep: 'Ga! Gaan! Gaan! Gaan! Gaan! Gaan! Ga shawty, het is je verjaardag. We gaan feesten alsof je jarig bent. We nemen een slokje van Bacardi alsof je jarig bent. En je weet dat het ons geen reet kan schelen dat je niet jarig bent!' Ons team kreeg ons die wedstrijd overhandigd, maar belangrijker nog, ik was in het gezicht geslagen door de muzikale kracht van 50 Cent. Ik moet dat jaar honderd keer naar dat album geluisterd hebben.
Een jaar later had ik MTV-muziekvideo's om me klaar te maken voor school (voor jullie jonge kinderen speelde MTV vroeger muziek). Kanye West's "All Falls Down" kwam op. Een zangeres, een eenvoudige hiphopbeat en een akoestische gitaarloop vergezelden een jonge vrouw die een hoop geld ontving van Kanye, die de jongedame volgde die verwoed probeerde aan boord van een vliegtuig te gaan. Niets spectaculairs. Maar de teksten van Kanye waren nuchterder en levensechter dan die van elke artiest die ik sinds Bob Dylan had gehoord. 'Ik ben zo zelfbewust…' Wat? Een rapper die toegaf dat hij zelfbewust was? Belachelijk. Ik was niet echt geïnteresseerd in Kanye's debuutalbum toen het uitkwam, maar heb sindsdien heel vaak naar alle muziek van Kanye geluisterd.
Waarom breng ik twee entertainers onder de aandacht die eigenlijk niet meer aandacht nodig hebben dan ze al krijgen? Wacht even. Ik heb een doel.
Als jonge blanke man die opgroeide op het platteland van Amerika, hield ik erg van metalmuziek. Het is wat we speelden in de gewichtsruimte en het heeft me opgepompt voor games. Luisteren naar de boze, donkere, soms deprimerende muziek van Staind, Nirvana en Chevelle gaf me een uitlaatklep toen ik dacht dat niemand begreep hoe boos ik was op de wereld en de mensen om me heen. Ik wilde altijd al lid worden van een band, maar mijn vrienden waren atleten en de enige band op mijn school had al een zanger (het enige instrument dat ik speelde was hoorn *wah wah wah*). En hoewel ik een nummer schreef dat mijn broer hielp de jaarlijkse talentenjacht te winnen, leek muzikant zijn onbereikbaar voor mij.
Toen de getalenteerde echtheid van 50 Cent en Kanye West langskwam, verzamelde ik de moed en inspiratie om een carrière als rapper te beginnen. Ik weet wat je denkt. Eminem was uit voor 50 en Yeezy, waarom bracht me dat niet op gang? Om het 100 te houden, wilde ik geen nep Slim Shady zijn. Nog steeds niet. Ik hou van Eminem, maar ik haat het nog meer om het label te krijgen.
Van Spinditty
Ik had destijds een vriend met wie ik basketball speelde en die raps opnam. Ik keek naar hem op en wendde me tot hem voor hulp om in hiphop te stappen. Hij liet me zien hoe je beats van het internet downloadt, hoe je rijmschema's maakt en gaf me zelfs enkele cd's met beats erop om te freestylen. Ik nam op met een bandrecorder en maakte zelfs mijn eigen beats op een mooi toetsenbord dat ik had. Eerlijk gezegd was mijn muziek waardeloos. Ik weet niet waarom hij me niet ontmoedigde om muziek te maken. Maar zelfs tot op de dag van vandaag, ook al heeft hij een vrouw en kind en is sindsdien gestopt met opnemen, is hij de meest ondersteunende persoon in mijn leven van mijn muziek.
Door de jaren heen zijn mijn rijmpjes en beats langzaam beter geworden, dan slechter en dan weer beter. Zoals je misschien weet, is muzikant zijn voor de meeste mensen geen geldmaker. Studies hebben aangetoond dat minder dan 5% van de muzikanten de kost verdient met hun muziek en bijna een kwart daadwerkelijk geld verliest (http://www.dizzyjam.com/blog/#/article/155). Hoewel ik het geluk heb niet te veel geld aan mijn muziek te hebben verloren, is het zeker geen winstgevende onderneming in geld.
Maar muziek is er altijd voor mij geweest als uitlaatklep. Toen ik het gevoel had dat mijn leven instortte en niemand me begreep, had ik muziek om naar te luisteren. Of het nu gaat om het schrijven van raps in de klas, het zingen van droevige liedjes in mijn goedkope microfoon of het maken van feestliederen op mijn macbook, hiphop is er altijd geweest sinds ik het bijna 15 jaar geleden oppakte. De meeste mensen begrijpen niet waarom een blanke kerel uit een kleine stad rapper zou willen worden. Geef me een band en ik zal het proberen. Ik kan zingen, ik kan schreeuwen, ik kan schrijven, en voor een grote menigte staan schrikt me niet af. Oh, je hebt geen connecties? Ik ook niet. Dus stf.
Als je jong bent, zeggen ze dat je je dromen moet najagen. Dan word je ouder en zeggen ze dat je realistisch moet zijn. Dan word je nog ouder en zou je willen dat je je dromen had nagejaagd. Tegen alle jonge kinderen, ik zal je dit vertellen. Als je iets echt wilt, ga er dan voor. Wees gewoon voorbereid op veel kritiek en teleurstelling. Gewoon realiteit.
Net als met mijn relaties, ben ik vaak in en uit de muziek geweest. Ik heb redelijk consistent geschreven, nogal wat mixtapes en albums uitgebracht en zelfs een paar shows gespeeld. Ik zal een paar maanden schrijven en opnemen, een paar maanden online reclame maken en obsessief mijn video's en profielen controleren, en dan opgeven van stress en teleurstelling. Dan zal ik mijn energie richten op een meer realistische carrière.
Dat brengt me bij mijn laatste punt. Sinds de universiteit ben ik in de verkoop geweest en heb ik alles verkocht, van schoenen tot mobiele telefoons tot hypotheken en creditcards. Hoewel de verkoop niet ongelooflijk lucratief was, heeft het me veel meer geld opgeleverd dan muziek. Dus mijn vraag aan jou is deze: is het niet meer een uitverkoop om je passie voor geld op te geven dan om je ambacht aan te passen om er geld mee te verdienen? Fans van 50 en Kanye kunnen zeuren dat ze uitverkocht zijn om geld te verdienen, maar wat zouden ze zeggen over Kyle the Broker, die een geweldige muzikant is maar muziek OPGAF voor geld? Wat als Prince (RIP) de muziek had opgegeven om dokter te worden? We hadden misschien een geweldige dokter, maar we zouden geen Purple Rain hebben. Of wat als Paul McCartney besloot een rockster te zijn onrealistisch was en besloot een carrière als leraar na te streven? Geen Beatles, geen "Hey Jude", geen "Penny Lane". Denk je echt dat je favoriete artiest alleen muziek maakt voor persoonlijke voldoening en creatieve expressie? Misschien wel. Ik noem onzin.
Reageer naar believen.
