Inhoudsopgave:
- Confessioneel en authentiek
- Pannenkoeken maken
- 'Sun of Jean' is een familieaangelegenheid
- Algemeen oordeel
Ik schrijf al recensies sinds mijn tienerjaren, hoewel ik moet toegeven dat de kwaliteit destijds twijfelachtig was.
Confessioneel en authentiek
Gisteren's Gone presenteert Carner als een benaderbare buurjongen, en de rapper doet zijn best om zich niet boven zijn publiek te verheffen. Toch lijdt het geen twijfel dat de vrij vloeiende sentimentaliteit van de LP sommige hiphop-hoofden zal afschrikken. Het is gemakkelijk voor te stellen dat Carner voor bepaalde oren als te goed afgerond of goody-goody wordt beschouwd.
Toegegeven, er zijn momenten waarop Carner te biecht kan zijn. Fans kunnen zich afvragen of ze het recht hebben om alle dingen te weten die de emcee over zijn leven op het album deelt. Ondanks dat alles heeft Carner tijdens zijn debuut een authentieke impact. Bovendien onderscheidt het down-home, onderbewerkte hiphopstandpunt van de Londenaar hem onmiddellijk van de groep rappers in de industrie.
Pannenkoeken maken
Londense muzikant/producer Kwes te gast op het ruime, uitgeklede en aangrijpende 'Florence'. Carner gebruikt de track om liefdevol te rappen over de denkbeeldige capriolen van het kleine zusje dat hij altijd al wilde vertroetelen, maar nooit in het echte leven kreeg. De emcee belooft haar pannenkoeken te maken, net zo lekker als zijn oma vroeger maakte.
In een poging zijn innerlijke turbulentie te verdoven met alcohol, spuugt Carner persoonlijk over de ontwrichting van de relatie op 'The Seamstress (Tooting Masala)'. Het instrumentale van het deuntje haalt het meeste uit zijn old school hiphop-gevoel. ‘The Seamstress (Tooting Masala)’ is confronterend genoeg om een punt te maken, maar ruim genoeg om op de achtergrond te zitten. Binnen zijn losse beats en korrelige statische platen hoor je een uniek zoemeffect dat de aandacht trekt vanuit de achtergrond van het deuntje.
'Sun of Jean' is een familieaangelegenheid
Akoestisch gitaardeuntje en rapvrij titelnummer 'Yesterday's Gone' had niet in meer dan een paar takes opgenomen kunnen worden. Aangedreven door heldere, optimistische melodieën en vrolijke teksten, is 'Yesterday's Gone' gecentreerd rond een bescheiden tweestemmige harmonie. De snit is rauw en pretentieloos op een manier die meteen sympathiek is.
Boordevol verschillende weelderige, ingewikkelde muzikale ideeën, bevat hoogtepunt 'Sun of Jean' een nostalgische gesproken woordpassage van Carners moeder. Besprenkeld met zwoele gitaarlicks en wonderbaarlijke pianotoetsen, is 'Sun of Jean' moeilijk te weerstaan. Een rustgevende sfeer wordt gecreëerd door het zachte gezang op de haken. Niets aan ’Sun of Jean’ voelt haastig of gedachteloos aan. De warme, ongedwongen combinatie van hiphop, poëzie en zang is een triomf.
Algemeen oordeel
Ik geef dit album een 7,5 op 10.
