Inhoudsopgave:
- 6. Carmen Miranda: "Cuanto Le Gusta" (Brazilië)
- 7. Perez Prado: "Que Rico el Mambo" (Cuba)
- 9. Carlos Mejía Godoy: "Nicaragua Nicaraguita" (Nicaragua)
- 10. Carlos Gardel: "Por una Cabeza" (Argentinië)
De Nieuwe Wereldgeschiedenis is een rijk veld dat voortdurend wordt geanalyseerd op nieuw materiaal. De complexiteit van deze verhalen blijft me verbazen.
6. Carmen Miranda: "Cuanto Le Gusta" (Brazilië)
De samba is een combinatie van zang en dans, gespeeld tot 2/4 maat met drie danspassen voor elke maat. Tijdens carnaval treden sambadansers solo op, maar er zijn balzaalvarianten van de samba waarvoor partners nodig zijn.
In het begin van de 20e eeuw ontstond samba uit de Afro-Braziliaanse cultuur om een populaire dansstijl te worden in Rio de Janeiro, vooral tijdens carnaval. Gedurende de 20e eeuw groeide de sambadans en -zang in populariteit tot een punt waar variaties van deze zangstijl over de hele wereld te vinden zijn.
In het tijdperk na de Tweede Wereldoorlog was Carmen Miranda een van de grote ambassadeurs van de samba en de Braziliaanse cultuur in het algemeen, die voor het eerst succes vond in haar geboorteland Brazilië. Kort daarna bereikte Carmen Hollywood, waar ze in veel films verscheen. "Cuanto Le Gusta" is een populaire Samba-melodie uit de jaren 50, compleet met Engelse teksten.
7. Perez Prado: "Que Rico el Mambo" (Cuba)
De mambo begon in de jaren dertig in Cuba als een levendige gepaarde dansstijl waarbij veel zijwaarts werd geduwd en de heupen werden bewogen. De muziek wordt vaak in 4/4 maat gespeeld, maar ook snellere variaties komen veel voor. In de jaren '50 bracht de Cubaanse bandleider mambo echt in de schijnwerpers toen hij de dans introduceerde in Mexico en vervolgens in de Verenigde Staten. Tijdens de jaren vijftig. De muziek werd zo populair dat de verspreiding ervan in de volksmond de "Mambo Craze" wordt genoemd. Dankzij zangers als Ricky Martin is de mambo er nog steeds en vaak een steunpilaar van danswedstrijden.
9. Carlos Mejía Godoy: "Nicaragua Nicaraguita" (Nicaragua)
Midden-Amerika is altijd een soort stormachtige plek geweest. Carlos Mejía Godoy weet dit maar al te goed, want hij is van revolutionaire bard naar Nicaraguaanse ballingschap en ex-patriot gegaan. In die tijd sprak niemand de intensiteit en passie uit om een Sandanistische revolutionair te zijn, beter dan Carlos Godoy.
Helaas heeft Godoy de afgelopen tijd (2018) een ruzie gehad met de centrale overheid en heeft hij zijn intrek genomen in het nabijgelegen Costa Rica.
10. Carlos Gardel: "Por una Cabeza" (Argentinië)
Ongeveer op hetzelfde moment dat Noord-Amerikanen het jazztijdperk ontdekten, explodeerde een nieuwe dans- en muziekstijl uit Argentinië. Eigenlijk bestond de tango als danspas al tientallen jaren rond de havensteden Buenos Aires en Montevideo (Uruguay). De brisque dansstijl was al jaren populair onder de immigrantenmassa's, maar het was in de vroege jaren van de 20e eeuw, toen de elegante danspassen werden versmolten met evoluerende Latijnse muziekstijlen om de moderne tango te creëren die zo populair is geworden rond de wereld.
En aan de basis van de tango stond Charles Gardes, de jonge Fransman, die op jonge leeftijd met zijn moeder naar Buenos Aires kwam. De nieuwe immigrant, nu Carlos Gardel genaamd, kreeg een smaak en talent voor muziek en begon als jonge man liedjes en ballads op te treden en te zingen in Buenos Aires.
