Inhoudsopgave:
Byron Dean is een schrijver wiens werk een breed scala aan onderwerpen omvat, waaronder reizen, politiek, eten en cultuur.
Liedjes versus gedichten
Cohens focus op de verschillende 'manieren van reizen' die de twee kunstvormen vertonen, vestigt onze aandacht op wat zeker het cruciale punt is: dat als er een duidelijk onderscheid kan worden gemaakt tussen liedjes en gedichten, er een even duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen songwriters en dichters.
Zowel liedjes als gedichten gebruiken emotionele taal om krachtige beelden te maken, en beide gebruiken metrum en vaak rijm om de taal ritme en muzikaliteit te geven, wat bijdraagt aan het emotionele effect. En toch is het onderscheid tussen liederen en gedichten vrij gemakkelijk te herkennen en intuïtief te begrijpen door vrijwel alle mensen.
Het verschil tussen de twee wordt het gemakkelijkst voor de geest gebracht door te kijken naar de verschillende tradities waaruit ze voortkomen. Poëzie wordt, net als muziek, van oudsher gezien als een hoge kunstvorm en is natuurlijk alleen toegankelijk voor het geletterde deel van de bevolking - tot voor kort de welgestelden. Daarentegen maakten liederen deel uit van de volkscultuur van gewone mensen. Ze hebben over het algemeen een relatief informele toon en gaan om met de verschillende kenmerken die de menselijke ervaring bepalen op een manier die authentiek, bijna spontaan klinkt.
Songteksten worden meestal zo geschreven dat ze het gewenste effect creëren wanneer ze worden gecombineerd met een bepaalde melodie en op een bepaalde manier worden uitgevoerd. Over het algemeen verliezen zelfs de meest poëtische teksten veel van hun kracht wanneer ze gewoon van een pagina worden voorgelezen. Gedichten daarentegen zijn zo geschreven dat het gewenste effect inherent is aan de klanken en ritmes van de woorden zoals ze van nature worden uitgesproken. Het verschil wordt goed geïllustreerd door deze twee verzen van Leonard Cohen te vergelijken:
Neem gewoon dit verlangen van mijn tong
Al deze eenzame dingen die mijn handen hebben gedaan
Laat me je schoonheid kapot zien
Zoals je zou doen voor iemand van wie je hield
Hoewel het diep poëtisch en mooi blijft, verliest dit couplet van het nummer Take This Longing niettemin veel van zijn aantrekkingskracht wanneer het wordt gescheiden van de muzikale begeleiding en de melodie waarmee het wordt geassocieerd. Zoals veel songteksten klinkt het onvoorspelbaar en omslachtig als het natuurlijk wordt gelezen.
Ik verlang ernaar om een dame vast te houden
Want vlees is warm en zoet
Koude skeletten gaan marcheren
Elke nacht naast mijn voeten
Van Spinditty
Het regelmatige aantal meter en lettergrepen en de standaardgrammatica maken dit vers uit Cohens gedicht I Long to Hold Some Lady zowel krachtig als gemakkelijk leesbaar wanneer het op een natuurlijke manier van een pagina wordt gelezen. Zoals het geval is met veel gedichten, zou het moeilijk zijn om er een lied van te maken zonder dat het onnatuurlijk en robotachtig klinkt.
Dylan is geen dichter
Veel van Dylans teksten zijn van grote artistieke en culturele waarde, maar ze zijn alleen van die waarde in de context van een lied. Wanneer verwijderd van de harde, nasale vocale levering, de traditionele volksmelodie en de akoestische gitaarbegeleiding, klinken de teksten van Blowing in the Wind zelfs in de verste verte niet als weemoedig of aangrijpend. Dit is zelfs het geval met enkele van Dylans meest opvallende poëtische beelden: 'de geest van elektriciteit huilt in de botten van haar gezicht' is verbluffend in de context van Visions of Johanna, maar het voelt op de een of andere manier leeg aan als het op een natuurlijke manier wordt gelezen.
Dylan is de onbetwiste koning van de songwriting, maar hij schrijft geen poëzie en is daarom geen dichter of literair figuur. Hij is het product van een heel andere traditie - de traditie van troubadours en van zang. Misschien is het waar dat mensen uit deze traditie niet geassocieerd mogen worden met hooghartige onderscheidingen zoals de Nobelprijs voor de Literatuur. Maar nogmaals, ze zullen dat waarschijnlijk ook niet willen zijn. Misschien was dat zijn punt toen hij het met zo'n onverschilligheid aanvaardde.
Deze inhoud weerspiegelt de persoonlijke mening van de auteur. Het is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en mag niet worden vervangen door onpartijdige feiten of adviezen in juridische, politieke of persoonlijke aangelegenheden.
Opmerkingen
Jean Bakula uit New Jersey op 09 juli 2017:
Ja, je eindpunt is ook een goede. Het lijkt erop dat Dylan gedurende zijn hele carrière altijd labels heeft afgewezen. Hij zou van streek raken als mensen hem zelfs maar "de woordvoerder van een generatie" noemden en er een hekel aan hebben om een "profeet" of welke titel dan ook genoemd te worden. Ik denk dat hij het gelukkigst was toen hij liedjes van Woody Guthrie zong!
Het is leuk om nog een Dylan-fan te ontmoeten. Je noemt ook rijm en metrum. Het is soms interessant hoe hij veel woorden in een regel moet jammen om ze bij de muziek te laten passen, of de weinige die hij heeft er echt uit te slepen. Daar is hij een meester in.
Ik las ergens (denk ik in een biografie van een andere zanger), dat Dylan dat nasale geluid expres heeft overgenomen. Hij klinkt zo geweldig in Nashville Skyline en als hij liedjes zingt als Every Grain of Sand. Plus als je oude You Tube-video's bekijkt. het is verbazingwekkend hoeveel iedereen toen rookte!
Ik wou dat hij persoonlijk de Nobelprijs ging ophalen, ik denk dat velen van ons graag zouden willen horen wat hij zou hebben gezegd. Blijkbaar kon er niet eens op gerekend worden om op groepsshows te verschijnen, hij is niet erg sociaal, althans niet bij zeer openbare evenementen.
Hoe dan ook, een zeer mooie hub, het verdient het om op de nichesite te staan. Ik heb er hier een op Blood on the Tracks, mijn favoriete Dylan-album. Beste wensen.
Byron Dean (auteur) uit Europa op 09 juli 2017:
Ik heb ook het boek Simon en Schuster en heb er vele uren in doorgebracht met het lezen en uit het hoofd leren van mijn favoriete dichtregels.
(Om het punt aan te pakken dat liedjes moeten worden geschreven voordat ze worden gezongen: dit geldt voor alle liedjes. Maar er zijn er nog genoeg die niet echt werken zonder hun muzikale begeleiding).
In het geval van Dylan is de poëzie mooi en ontroerend voor veel mensen, zelfs zonder de muziek - inclusief ikzelf. Maar het is in de traditie van het lied dat zijn woorden van bredere culturele waarde zijn. Als songwriter heeft Dylan geen echte concurrent; als alleen een dichter is Dylan -- hoewel geweldig -- niet de culturele krachtpatser die hij is als hij wordt beschouwd als een songwriter.
Ik ben het ermee eens dat Dylans woordgebruik vaardiger is dan dat van veel 'zogenaamde dichters'. Ik lees liever de teksten van Dylan dan de woorden van de meeste huidige dichter-laureaten. Ik beschouw het niet als kritiek op Dylan als ik zeg dat hij in de traditie van het lied staat en niet van de literatuur -- ik denk dat het de traditie is waar hij altijd naar heeft gestreefd.
Ik veronderstel dat het belangrijkste punt van het artikel is om te zeggen dat het vrij onnodig is om willekeurige labels op kunstenaars te plakken, en dat het de kunst zelf is - ongeacht hoe we het willen noemen - die het belangrijkst is. Ik denk dat Dylan het op dit punt wel eens zou zijn.
Jean Bakula uit New Jersey op 08 juli 2017:
Ik heb een heel lang boek, Bob Dylan Lyrics 1962-2001, van Simon en Schuster, en ik lees er veel als gedichten, mooie gedichten, want liedjes moeten eerst worden GESCHREVEN. Mijn boek is in 2004 verschenen en eindigt bij Time Out of Mind. Maar hoe kun je Chimes of Freedom of It's Alright Ma, I'm only Bleeding lezen en niet zeggen dat het poëzie is? Dat is een goede vraag, zeker met het oog op Dylans Nobelprijs voor de Literatuur. Zijn woordgebruik is buitengewoon, beter dan veel zogenaamde dichters.
Ik denk niet dat hij onverschillig was, hij is een bekende kluizenaar. Ik had nooit verwacht dat hij zou komen opdagen. Maar ik ben het met je eens, het is moeilijk te definiëren. Sommige volksliederen zijn traditionele liederen die een bard zou zingen, maar als je naar zijn hele oeuvre kijkt, werken veel van zijn woorden als poëzie. Ook de woorden van enkele van zijn allereerste nummers doorstaan nog steeds de tand des tijds. Die van veel dichters niet.
Ik hou van wat je zei over Leonard Cohen, een ander genie.
