Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Tom Keenan en Matt Peters vormen de band die bekend staat als Heavy Bell. Ze kwamen samen om het album By Grand Central Station te maken. Het is geïnspireerd op de roman van Elizabeth Smart, getiteld By Grand Central Station I Sat Down and Wept. Tom legt uit: “We waren echt getroffen door deze poëtische roman. In een notendop is het boek een autobiografisch poëtisch verslag van Elizabeth Smarts affaire met een getrouwde man als jonge vrouw. Ze had vier kinderen bij deze man. Het is dit extreem gepassioneerde, extreem intelligente poëtische onderzoek van alle kanten van deze affaire. Het gaat door zoveel verre emotionele uitersten en we hadden nog nooit zoiets gelezen. Het was deze explosieve tekst en we vonden meteen dat we er iets mee moesten doen.”
Ze gingen bij Tom thuis zitten met een gitaar en zijn piano en wisselden af met het lezen van passages uit het boek en het schrijven van liedjes op basis daarvan. Hij zegt: “De nummers kwamen heel snel uit. We hebben ze een aantal keren gespeeld, waren erg enthousiast en besloten dat we moesten proberen ze groter te maken in arrangement, dus besloten we ze te arrangeren voor een kamermuziekensemble. Dat proces kostte veel meer tijd omdat Matt en ik allebei grote carrièreprojecten hadden die deze steeds in de weg stonden, maar ook omdat we leerden om voor deze instrumenten te arrangeren.”
Toen ze besloten om voor een groter ensemble te schrijven, was het een proces van vallen en opstaan. Tom wijst erop: "We hadden niet veel ervaring met deze dingen en zeiden: 'Ik hoor een klarinet voor deze partij' en we gebruikten MIDI om een partij op ProTools te schrijven en luisterden dan naar de waardeloze versie die we hadden geïmproviseerd en probeer het je voor te stellen met de echte instrumenten. Soms werkten we maar een paar weken per jaar. We zouden de nummers opnieuw spelen, onze herinneringen opfrissen en aan de slag gaan. Eindelijk hadden we alle arrangementen klaar en toen waren we in staat om mensen bij elkaar te krijgen en het album op te nemen.”
De muziek die de band rond de woorden schreef, ontwikkelde zich in de ogen van Tom heel natuurlijk. Hij zegt. “We hebben in het voorbereidende schrijfproces niet veel bewuste keuzes gemaakt over de muziek. Het was een heel organisch proces, als dat niet oubollig klinkt, kwam de muziek meteen uit de woorden. We zeiden niet: 'Dit zou zo moeten zijn' vanwege het gevoel dat de woorden ons gaven.'
Het opnameproces voor het album is er een waar hij behoorlijk gepassioneerd over is. Tom zegt: "Matt heeft veel opname-ervaring, dus hij heeft bijna alles op de hele plaat ontworpen, dus het was echt geweldig. De bedtracks hebben we zelf opgenomen op piano en gitaar. We hebben een van de drummers van Royal Canoe ingeschakeld om onze drummer te worden. We haalden mensen van de WSO binnen, we haalden deze geweldige rockende brassband uit Winnipeg binnen, we haalden Alexa Dirks uit Begonia binnen om erop te zingen, samen met al deze getrouwen van Winnipeg. Iedereen was zo gedreven om het te doen!”
Hij vervolgt: “Het was een nog spannendere tijd toen we de touringband samenstelden en onze eerste show hier in Winnipeg speelden, omdat we deze nummers nog nooit eerder live met een volledige band hadden horen spelen, dus het was spannend om het te transformeren. van dit in elkaar geflanste studioalbum tot een liveshow.”
Van Spinditty
Iets dat Tom diep ontroerend vindt, is het feit dat ze erin slaagden om audio van Elizabeth Smart die voorlas uit de roman te halen en op de plaat te zetten. Hij legt uit: "Ik vind het buitengewoon ontroerend om haar stem te horen, omdat ze deze opnames maakte kort voordat ze stierf. Er is bijvoorbeeld een deel dat ze al vroeg in het boek leest wanneer het personage zo vol vreugde is dat ze voelt dat ze genoeg over heeft voor iedereen om haar heen, maar we zetten het aan het einde van het album, dat is de trieste deel van het dossier. Ik vind het echt ontroerend om haar die passage te horen lezen na een heel leven te hebben geleid dat door deze affaire drastisch was veranderd.”
De grootste uitdaging waarmee Tom zegt dat ze werden geconfronteerd, was een financiële. Hij legt uit: "Het is zo'n grote onderneming voor ons. Om al deze geweldige muzikanten te krijgen, moesten we een beurs aanvragen die de eerste keer niet rondkwam, dus moesten we het opnieuw proberen. We touren met een achtkoppig ensemble, dus het is een grote financiële onderneming en dat was een uitdaging.”
Op een positievere noot voegt Tom toe: "Matt is een van de beste mensen met wie ik ooit heb samengewerkt en hij is zo'n goede partner geweest. Zelfs als we zelf werk hebben gedaan dat andere mensen normaal zouden doen, stonden we achter elkaar.”
Tom zegt dat het album een positieve ontvangst heeft gekregen, wat de band verheugend is geweest. Hij zegt: "Bij sommige shows hebben we exemplaren van het boek te koop aangeboden en die zijn zojuist gekocht omdat mensen erg enthousiast worden over dit boek. Bij de liveshow hebben we voordrachten van lokale acteurs uit het boek en dat is een heel spannend onderdeel van de show voor mij. Deze nummers zijn niet bedoeld als samenvatting van de plot of de verhalende structuur, het zijn gewoon dingen die bij ons opkwamen en die werden geïnspireerd door het boek. Het is leuk om langere passages te laten lezen door echt goede acteurs en dan spelen we muziek om hen heen. Het geeft het publiek gewoon een idee van het bronmateriaal en wat we hebben bedacht."
Het album heeft verschillende doelgroepen aangesproken, aangezien Heavy Bell ermee heeft getourd. Tom legt uit: "In het oosten ontdekten we dat er veel meer fans van het boek kwamen, vooral in Ottawa omdat Elizabeth Smart uit Ottawa kwam. Ik denk dat het publiek daar wat ouder en meer literair was. In Toronto en in het westen hebben we over het algemeen meer muziekfans.'
Proberen om met twintig mensen te touren is in het huidige klimaat gewoon financieel niet haalbaar, dus Tom en Matt moesten een beslissing nemen over hoe ze de band effectief konden terugbrengen voor een toershow. Hij zegt: "Toen we naar alle arrangementen keken, besloten we dat de kleinste die we konden maken van de band zonder iets op te offeren van wat we als de essentiële onderdelen van die arrangementen beschouwden, acht muzikanten waren. We hebben een heleboel onderdelen doorgegeven aan verschillende instrumenten, dus iedereen in de band zingt ook dubbel. Ik ben erg blij met de manier waarop de arrangementen zijn verankerd in deze slankere versie.”
In de nabije toekomst zegt Tom dat er plannen zijn om te proberen het project naar een groter publiek te brengen. Hij voegt eraan toe: "Vanaf nu is Calgary onze laatste geboekte show, maar we kijken naar het boeken van andere shows in de toekomst. We zouden het graag naar een groter publiek brengen, maar daar heb je wat geluk voor nodig. Iedereen in de band is zo enthousiast over dit project en heeft het zo naar zijn zin dat we er echt meer mee willen doen.”
Hij wil ook graag vermelden dat ze hun show op 16 februari in Calgary zullen doen, vergezeld van de Calgarische acteurs Jamie Konchak en Elizabeth Stepkowski-Tarhan.
