Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Rob Knaggs is een Australische cellist en componist die in Churchill, Manitoba woont. Hij maakt muziek die zijn cellospel combineert met elektronische looping-effecten om beklijvende muziek te produceren. Hij speelde zijn muziek voor beluga-walvissen in een unieke interactie die viraal ging op sociale media. Ik sprak met hem over het ontstaan van zijn muzikale passie, zijn creatieve proces en hoe hij zichzelf creatief oplaadt.
Interview met Rob Knaggs
Rob Knaggs: Muziek was een vrij groot deel van mijn jeugd. Mijn vader en moeder zouden altijd een overvloed aan platen draaien. Ze speelden alles, van Engelse punk tot Crosby, Stills, Nash en Young. Ik was ongeveer negen jaar oud toen mijn basisschool me een heleboel instrumenten voorschotelde om te proberen of er iets was dat ik leuk vond. Ik pakte de viool, maar ik vond hem te krijsend en te hard voor mijn oren. Toen ze me een cello gaven, dacht ik: "Hé! Dit is best wel cool. Ik ga dit een kans geven!” Uiteindelijk heb ik vier jaar in het basisschoolorkest gespeeld. Toen ik naar de middelbare school ging, moest ik een keuze maken tussen sport of muziek. Het spreekt voor zich dat ik best blij ben dat ik voor muziek heb gekozen.
RK: Toen ik klaar was met de middelbare school, had ik niets anders dat ik wilde doen, behalve een pad in de muziek volgen. Ik ging naar de Technische Universiteit van Queensland en deed daar een bachelor in muziek. Voor die opleiding heb ik uitvoering en compositie gestudeerd. Ik zou langs het Queensland Museum moeten pendelen en in het Queensland Museum hebben we deze grote zaal en bovenaan staan deze twee replica-bultruggen. Ik dacht dat het cool zou zijn om in deze zaal met delays en reverbs te spelen, dus nam ik mijn cello en begon te spelen. Ik vroeg me af of ik een walvisgeluid kon nabootsen. Het was geweldig om deze kinderen voorbij te zien rennen en deze walvisgeluiden te horen. Het was echt gaaf om te zien hoe mensen in aanraking kwamen met dat soort natuurlijke aspect van geluid.
Als het ging om de vraag hoe het zou zijn om voor echte walvissen te spelen. Ik zou nooit de eerste zijn die voor walvissen zou spelen. Er was een man genaamd David Rothenberg die in het begin van de jaren 2000 voor walvissen speelde in Hawai'i. Van het een kwam het ander en ik was aan het backpacken door Scandinavië, Europa en uiteindelijk Noord-Amerika. Het was die reis die me leidde naar waar ik nu ben in Churchill, Manitoba.
Ik heb een paar seizoenen hier in Churchill doorgebracht, waar ik ijsberen en andere dieren in het wild kan zien. Ik was helemaal weggeblazen door de beluga-walvissen die we in de zomer in de Churchill River zien, dus ik dacht dat dit mijn kans was om voor walvissen te spelen. Ik had genoeg geld gespaard om een elektrische cello en een versterker te kopen die ik op een Zodiac-boot kon meenemen.
Ik ga op de boot en terwijl ik begin af te stemmen, beginnen deze beluga's gewoon naar binnen te rennen om naar deze muziek te luisteren en het was krankzinnig. Ik heb uiteindelijk ook een hydrofoon gekocht, zodat ik hem in het water kon zetten en kon luisteren naar wat deze beluga's eigenlijk uitschreeuwden en kon proberen te repliceren wat ze aan het doen waren.
Benadering van muziek
Van Spinditty
RK: Toen ik een tiener was, speelde ik gitaar en bas in echt waardeloze rockbands op de middelbare school. Daarna belandde ik met een heleboel apparatuur en effectpedalen. Ik had geen band meer, maar ik besloot te kijken wat ik zelf kon doen. Ik had een cello met een pick-up en ik begon hem op dit effectstation aan te sluiten. Het station had ook een looping-functie waar ik tussen kon wisselen. Ik was in staat om deze grote soundscapes alleen te creëren, wat geweldig was.
Ik vertrok voor dit backpackavontuur net toen ik aan dat spul begon, dus ik kon een paar jaar geen cello spelen, wat zwaar was. Snel vooruit naar 2015, ik had weer een cello en ik begon muziek te schrijven die ik voor walvissen kon spelen. Wat er uiteindelijk gebeurde, was dat ik deze nieuwe EP kon opnemen, die mijn eerbetoon was aan Churchill MB toen ik terug was in Australië. Ik heb mijn eigen versie van de vier seizoenen opgenomen voor Churchill.
Creatief proces en muzikale invloeden
RK: Meestal komt het gewoon door te oefenen, dus ik oefen ander materiaal en ik laat gewoon een lus lopen en bouw daarop voort en het kan een heel ander nummer worden. Ik werk momenteel aan een nieuwe EP en ik heb een aantal nummers getransformeerd. Het is een langzaam proces, maar we zullen zien hoe het gaat.
RK: Ik ben beïnvloed door Sigur Rós, Arcade Fire en andere grote instrumentale bands die sonisch iets geks en enorms doen. Meer en meer kijk ik naar mensen die looping dingen doen met snaarinstrumenten, vooral in Canada. Je hebt Hannah Epperson en Owen Pallett die geweldige viool- en vocale looping-dingen doen. Ik heb me afgevraagd of ik zang in mijn eigen muziek zou opnemen, ik heb een nummer waarmee ik op dit moment speel dat rad zou zijn met wat keelzang. Ik hou echt van hardcore en metal, er is iets ongelooflijk rauw en intens aan de vocale stijlen die cool zouden zijn om te contrasteren met mijn celloscapes.
Toekomstige projecten
RK: Ik moet aan het einde van het jaar terugkeren naar Australië, wat zijn eigen uitdagingen met zich meebrengt, aangezien ik een permanente verblijfsvergunning aanvraag om hier in Canada te blijven. Terugkeren naar Australië is echt niet zo erg, ik zal daar mijn muziek touren op een aantal verschillende festivals en een paar oude vrienden zien. Hopelijk keer ik daarna in de winter terug naar Canada. Ik zal lang genoeg op één plek moeten blijven om op een gegeven moment een band bij elkaar te krijgen.
RK: Ik ben graag in de natuur. Ik hou van kajakken en gewoon frisse lucht inademen. Ik geniet ook enorm van koken. Als ik iets anders ga doen, ga ik vaak onbedoeld aan muziek denken.
