15 beste politieke en protestnummers sinds 1985

A Fonte is een professionele onderzoeker, factchecker en contentstrateeg. Ze voorspelt, onderzoekt en beantwoordt vragen voor de kost.

Ze zeggen dat de eerste fase van activisme is om voor jezelf te denken, de volgende is je gedachten uitspreken, en de volgende is je geld steken waar je mond is (om zo te zeggen) en actief, fysiek werken aan verandering. Protestliederen maken deel uit van deze progressie, waarbij gedachten worden omgezet in woorden die tot actie leiden in liedjes die mensen aanzetten tot verandering.

Want sommige nummers raken ons, letterlijk en figuurlijk. Ze brengen verborgen waarheden in de schijnwerpers, versterken amorfe angsten en brengen ongelijksoortige mensen samen. Bepaalde nummers roepen emoties op die zo sterk zijn dat we er iets aan moeten doen. Dit zijn het soort inspirerende, provocerende, krachtige liedjes die een menigte zou kunnen zingen tijdens een protest omdat ze het bewustzijn vergroten, mensen samenbrengen en iedereen eraan herinneren waar we voor vechten.

Dit zijn 15 van mijn favoriete nummers sinds 1985, chronologisch gerangschikt.

Sisters doen het voor zichzelf (Annie Lennox en Aretha Franklin, 1985)

Annie Lennox van de Eurythmics schreef en werkte samen met Aretha Franklin en het Charles Williams Gospel Choir om dit moderne feministische volkslied te zingen. In een interview in 2006 zei Annie Lennox:

"Er is zo'n sterke behoefte aan feminisme, vooral in ontwikkelingslanden waar vrouwen nog steeds gedegradeerd zijn tot de status van derderangs burger - waar ze geen keuzes hebben over hun vruchtbaarheid, onderwijs en levenskeuzes. Ik ben erg dankbaar voor de dingen die feminisme heeft me aangeboden. Ik kan stemmen in een democratisch systeem. Vrouwen en mannen proberen samen vooruitgang te boeken, maar vrouwen dragen vaak de dupe van de last in het leven. Eigenlijk maak ik graag van de gelegenheid gebruik om op te komen voor vrouwenrechten ."

Dit pakkende feministische volkslied is vele malen gecoverd door vele opmerkelijke artiesten.

Dit is nu een lied Om de bewuste bevrijding van de vrouwelijke staat te vieren

Moeders, dochtersEn hun dochtersVrouw tot vrouwWe zingen met jou

Neuk de politie (N.W.A., 1988)

In dit lange, 5+ minuten durende nummer op het album Straight Outta Compton, vier rappers van N.W.A. komen samen om "het standpunt in te nemen" en te getuigen over geprofileerd, lastiggevallen, aangevallen, mishandeld en misbruikt door de politie.

De titel van het nummer was zo controversieel op het moment van de release dat het niet eens op de verpakking van het album stond. In plaats daarvan werd het vermeld als "blank-blank-blank-blank Tha Police (vul de lege plekken in)." De uitdrukking "Fuck the Police" is een populaire en krachtige mantra geworden. In steden in de VS scandeerden mensen deze woorden tijdens de protesten die volgden op de moord op George Floyd.

Ironisch genoeg, toen dreigementen met juridische stappen het uitbrengen van dit soort liedjes niet verhinderden, heeft de politie in reactie op demonstranten die roepen om politiegeweld, de gewelddadige inspanningen verdubbeld om te protesteren tegen het protestlied, wat alleen maar de noodzaak van liedjes heeft bewezen soortgelijk.

Fuck de politie komt rechtstreeks uit de underground Een jonge nigga heeft het slecht omdat ik bruin ben En niet de andere kleur die de politie denkt Ze hebben de bevoegdheid om een ​​minderheid te vermoorden. Fuck die shit, want ik ben niet degene voor een punk klootzak met een badge en een pistool

Talkin' 'Bout een revolutie (Tracy Chapman, 1988)

Tracy Chapman's debuutalbum stond vol met krachtige en beklijvende protestsongs, maar dit was misschien wel haar beroemdste. De presidentiële campagne van Bernie Sanders gebruikte het zelfs als een onofficieel thema voor zijn kandidatuur voor het presidentschap in 2016, toen hij het speelde voor vele toespraken en bijeenkomsten.

Van Spinditty

Hoewel Chapman het nummer in 1988 opnam, zegt ze het in de jaren 70 te hebben geschreven, lang voordat de wereld ernaar luisterde. In een Rolling Stone-interview uit 1988 zei ze:

"Er is maar zo ver dat je mensen kunt pushen voordat ze beginnen terug te duwen, en ik heb dat in mijn leven gezien. Dat is waar de dingen waar ik over schrijf vandaan komen. Het is verkeerd om mensen niet aan te moedigen om te hopen of te dromen of zelfs om overweeg wat voor onmogelijk wordt gehouden. Dat is het enige dat mensen soms in leven houdt. Voor mij en mijn familie was dat een van de weinige dingen die ons op de been hielden."

Arme mensen zullen opstaan ​​en nemen wat van hen is

Weet je niet dat je beter kunt rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen Oh, ik zei dat je beter kon rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen, rennen , loop

Want eindelijk beginnen de rollen om te draaien.Praten over een revolutie

Mensen hebben de macht (Patti Smith, 1988)

Hier is Patti Smith's opzwepende, optimistische herinnering dat mensen de macht hebben om de wereld te veranderen. Sinds de release in 1988 is het nummer door velen gecoverd en Smith heeft het vaak op verschillende openbare plaatsen uitgevoerd, met name in 2019, waar ze het zong met 250 vrijwillige zangers in een buitengewoon ontroerend koorconcert (zie video). Zoals bij elk goed protestnummer, hoe meer stemmen meedoen, hoe krachtiger het klinkt.

In een NME-interview, waarin ze sprak over waarom zij en haar overleden partner Fred "Sonic" Smith het nummer hebben gemaakt, zei Patti:

“We hadden allebei geprotesteerd tegen de oorlog in Vietnam toen we jong waren. We hadden deel uitgemaakt van de jaren 60, waar onze culturele stem erg sterk was, en we probeerden een nummer te schrijven dat dat soort energie opnieuw zou introduceren. Het is triest voor mij, maar best mooi. […] Ik heb over de hele wereld in marsen gelopen waar mensen het spontaan begonnen te zingen, weet je, of het nu in Parijs was of met de Palestijnen of, je weet wel, in Spanje of New York City, Washington DC - en het is zo ontroerend voor mij om zijn droom verwezenlijkt te zien worden.”

Ik werd wakker van de kreet Dat de mensen de macht hebben Om het werk van dwazen te verlossen Op de zachtmoedigen komt de genaderegen Het is verordend dat de mensen regeren

De mensen hebben de macht De mensen hebben de macht De mensen hebben de macht De mensen hebben de macht

Rebellenmeisje (Bikini Kill, 1992)

Bikini Kill, de originele rel grrrls, gingen helemaal over vrouwelijke empowerment en solidariteit. "Rebel Girl" is een luide, onmiskenbare herinnering dat vrouwen ook rebellen kunnen zijn. Dit nummer verwoordt luide, krachtige waardering voor Women Who Dare to Be Themselves. De band was zeven jaar samen en bracht een indrukwekkende discografie uit van vrouwenbekrachtigende liedjes.

Zangeres Kathleen Hanna (die de uitdrukking "meisjes naar voren!" bedacht om vrouwelijke deelnemers tijdens optredens te beschermen) zei dat het uitvoeren van dit nummer vaak gevaarlijk aanvoelde. "Er waren confrontaties, dingen die naar ons werden gegooid, dat soort dingen. Dus toen ik dat nummer deed, voelde het altijd alsof ik mijn superheldencape opzette."

Als ze praat, hoor ik de revolutie In haar heupen is er revolutie Als ze loopt, komt de revolutie In haar kus proef ik de revolutie

Jeugd tegen fascisme (Sonic Youth, 1992)

Fascism is een "lied" dat Sonic Youth haat, en hun lied "Youth Against Fascism" is een lijst van machtsmisbruiken om tegen te vechten. Daarin roept zanger Thurston Moore verschillende fascistische organisaties op (zoals de KKK, de kerk en het gerechtelijk apparaat) en herhaalt: It's the song I hate, It's the song I hate.

In een interview zei Moore: "Maar man, toen die plaat uitkwam en we door Europa toerden, was dat alles waar iedereen over wilde praten." Hij kondigde aan dat de teksten "door mij zijn geschreven en ik neem de volledige verantwoordelijkheid voor hun kleverigheid en genialiteit."

We slaan op potten en pannen om je het te laten begrijpen We moeten je begraven, man, het is het lied dat ik haat, het is het lied dat ik haat

Doden in de naam (Rage Against the Machine, 1994)

Het lied van Rage Against the Machine roept op tot een revolutie tegen machtsmisbruik. De tekst van het nummer is geïnspireerd op het geval van Rodney King, die op brute wijze door de politie werd geslagen na een achtervolging op hoge snelheid; de LA-rellen van 1992 werden aangewakkerd door de vrijspraak van die officieren). Het refrein "sommigen van degenen die werken zijn dezelfde die kruisen verbranden" verwijst naar die connectie tussen de LAPD en de Ku Klux Klan.

Sommige van degenen die krachten werken, zijn dezelfde die kruisen verbranden

Zombie (De veenbessen, 1994)

"Zombie" is een protestlied van de Ierse band the Cranberries, geschreven als reactie op de dood van twee kinderen die omkwamen bij een IRA-bomaanslag in Engeland. De twee jongens waren aan het winkelen voor Moederdagkaarten toen de bom ontplofte. Het gaat over de grimmige effecten van nationalistische onnozelheid en blinde gehoorzaamheid, het bevragen van degenen die niet stoppen om zichzelf in twijfel te trekken.

De Ierse zangeres Dolores O'Riordan legde uit: "De IRA ben ik niet. Ik ben de IRA niet. De Cranberries zijn niet de IRA. Mijn familie niet. Als er in het lied staat: 'Ik ben het niet, het is niet mijn familie "Dat is wat ik zeg. Het is niet Ierland, het zijn een paar idioten die in het verleden leven."

Het is hetzelfde oude thema, sinds 19-16 In je hoofd, in je hoofd vechten ze nog steeds Met hun tanks en hun bommen en hun bommen en hun geweren In je hoofd, in je hoofd sterven ze In je hoofd, in je hoofd Zombie , zombie, zombie-ie-ieWat zit er in je hoofd? In je hoofd? Zombie, zombie, zombie-ie-ie-ie, ohOh-oh-oh-oh-oh-oh-oh, eh-eh-oh, ra-ra

Dit is Amerika (Childish Gambino, 2018)

Dit nummer begint allemaal mooi en lief … totdat een geweerschot alles verandert. "This Is America" ​​is misschien geen nummer dat je zou zingen tijdens een protest, maar als je naar de video kijkt, word je misschien zo boos dat je eropuit wilt gaan en iets wilt beginnen. En hoewel de meeste protestnummers op deze lijst boos of kritisch zijn, is deze bijna spottend in de behandeling van het thema. Je moet de video zien; het is uitvoerende kunst.

Toen hem werd gevraagd waarom hij "This Is America" ​​maakte, was het antwoord van Donald Glover net zo sardonisch als de tekst van zijn lied: "Ik wilde gewoon, weet je, een goed nummer maken. Iets wat mensen op Fourth of July zouden kunnen spelen.”

Dit is Amerika (woo, ayy) Betrap je nu niet op slippin' ' nu (Slime!) Dit is Amerika (ja, ja) Betrap je nu niet op slippin' (woah, ayy) Snap je niet op slippin' nu (ayy, woo) )

Wanneer zullen we B betaald (Prince, 2001)

Prince nam wat lyrische vrijheden in zijn cover van het nummer "When Will We Be Paid" van Staple Singers uit 1970, maar de boodschap is in wezen hetzelfde, en roept op tot herstelbetalingen aan zwarte mensen voor een lange geschiedenis van onderdrukking en mensenrechtenschendingen.

Luister … We hebben dit land bewerkt (zeg het!) van kust 2 kust (Nou) Onze vrouwen kookten al je eten (voedsel) en waste al je kleren We plukten katoen en legden het spoorwegstaal (zei dat we het legden) We werkten onze handen naar beneden 2 het bot in je houtzagerij (Bij je houtzagerij)Vertel me… wanneer krijgen we betaald 4 het werk dat we hebben gedaan?

Papieren vliegtuigen (MIA, 2006)

Met dit nummer dat bovenaan de hitlijsten staat, is M.I.A. werd beschuldigd van het verheerlijken van geweld en het pleiten voor terrorisme, maar fans weten dat het in feite protesteert tegen vreemdelingenhaat en anti-immigratiegevoelens en hekelt de rechtse Amerikaanse perceptie van immigranten. Ze schreef het nadat de Amerikaanse regering haar een visum had geweigerd. Ze zetten haar, een Brits staatsburger zonder strafblad, op een lijst van vermoedelijke terroristen.

Ze zei: "Ik steun geen terrorisme en heb dat ook nooit gedaan. Als Sri Lankaanse die op de vlucht is voor oorlog en bombardementen, is mijn muziek de stem van de burgervluchteling." Ze zei dat het liedje gaat over

"mensen die de hele dag taxi's besturen en in een waardeloos appartement wonen en echt bedreigend voor de samenleving lijken. Maar dat is niet zo. Want tegen de tijd dat je een 20-urige dienst hebt gedaan, ben je zo moe dat je gewoon naar huis wilt aan de familie. Ik denk dat immigranten helemaal niet zo bedreigend zijn voor de samenleving. Ze zijn gewoon blij dat ze ergens een oorlog hebben overleefd."

"Paper Planes" samplet de Clash's "Straight to Hell", een nummer dat over dezelfde problemen sprak, van hun Combat Rock-album uit 1982.

Ik vlieg als papier, word hoog als vliegtuigen Als je me bij de grens betrapt Ik heb visa op mijn naam Als je hier komt, maak ik ze de hele dag Ik krijg er een in een seconde als je wacht

Ik wil alleen [het geluid van drie schoten die worden afgevuurd] en een [geluid van het laden van een pistool] en een [geluid van een kassa] en je geld nemen

Wij de mensen (A Tribe Called Quest, 2016)

Het episch label Sylvia Rhone noemde het de 'soundtrack naar het verzet'. Billboard noemde het "een van de meest verschroeiende protestsongs van het Trump-tijdperk". Hoewel de tekst Trump nooit bij naam noemt, viel het nummer op 11 november 2016, twee dagen nadat hij werd gekozen, en de timing was onberispelijk.

Over het nummer zei rapper Q-Tip: "We wilden meer een overkoepelend uitgangspunt maken en geen exacte aanklacht tegen wat dan ook. We hebben net met de mensen gesproken - zwart, wit, homoseksueel, arm - en met verschillende religies. We hebben geprobeerd om alles in drieënhalve minuut af te dekken."

Het refrein (hieronder geciteerd) parodieert de hatelijke campagneretoriek van Trump.

Al jullie zwarte mensen, jullie moeten gaan Al jullie Mexicanen, jullie moeten gaan En jullie allemaal arme mensen, jullie moeten gaan Moslims en homo's Jongen, we haten jullie manieren Dus jullie slechte mensen, jullie moeten gaan

Raak mijn haar niet aan (Solange, 2016)

In dit nummer claimt Solange zichzelf, beweert ze haar eigen autonomie en stelt ze een grens tussen zichzelf en degenen die haar proberen te bezitten, claimen, coöpteren, gebruiken en bezitten.

In haar essay "And Do You Belong? I Do", dat op haar website is gepubliceerd, heeft ze de betekenis van het lied verder uitgepakt: overwegend witte bar net om de hoek van dezelfde locatie. Je weet dat mensen van gekleurde 'ruimtes' elke dag worden aangevallen, maar velen zullen het niet op die manier kunnen zien."

“Als ik bang was of wanneer ik het gevoel had dat deze plaat zo anders zou zijn dan mijn vorige, dan zag of hoorde ik een ander verhaal over een jonge zwarte in Amerika die hun leven werd afgenomen, hun vrijheid werd afgenomen. Dat zou me ertoe aanzetten om terug te gaan en sommige van deze nummers opnieuw te bezoeken en soms te herschrijven om een ​​beetje verder te gaan en niet bang te zijn om het gesprek te voeren."

Raak mijn haar niet aan Als het de gevoelens zijn die ik draag Raak mijn ziel niet aan Als het het ritme is dat ik ken Raak mijn kroon niet aan Ze zeggen de visie die ik heb gevonden Raak niet aan wat er is Als het de gevoelens zijn die ik draag

Vrijheid (Beyoncé, 2016, Feat. Kendrick Lamar)

'Freedom', een sample van een oud gevangenislied en een krachtig couplet van Kendrick Lamar, is een opzwepende bevestiging van macht en verzet. Rolling Stone noemde dit nummer "een van de meest opvallende politieke uitspraken van [Beyoncé's] carrière." The Independent zei dat het "raast als de donder en dreigt regeringen omver te werpen."

Want een winnaar geeft niet op met zichzelf Ik waad, ik zwaai door het water Vertel het tij, "Beweeg niet" Ik ben een rel, ik ben een rel door je grenzen Noem me kogelvrij' Want een winnaar don' niet stoppen met zichzelf

Nina riep kracht (Hozier, 2018, met Mavis Staples)

Het lijkt passend om deze lijst af te sluiten met een protestlied over protestliederen, ter ere van de kracht van protestzangers. Hozier noemde het een 'bedankje voor de geest van protest'. Zijn lied eert die stemmen die welsprekend, krachtig, betekenisvol in hun lied hebben geprotesteerd, en ons eraan herinneren om "met je kettingen te rammelen als je ervan houdt vrij te zijn".

De "Nina" in de titel is natuurlijk Nina Simone, en het nummer is een knipoog naar haar Sinnerman ("I huilde kracht"). De namen van de nummers en zangeres Mavis Staples (dit is de tweede vermelding van Mavis Staples op deze lijst), die een lijst zingt van politiek actieve artiesten (zoals BB King, Billie Holliday, Bob Dylan, Curtis Mayfield, James Brown, John Lennon, Joni Mitchell, Marvin Gaye, Patti Smith, Pete Seeger en Woody Guthrie).

Het is niet het ontwaken, het is de opkomst Het is de grond van een voet compromisloos Het is niet afzien van de leugen, Het is niet het openen van de ogen Het is niet het ontwaken, het is de risin'

Het is niet het lied, het is het zingen, het is de hemel van de menselijke geest, het is het brengen van de regel )Power (power)Power, Lord! Nina huilde powerBillie huilde powerMavis huilde powerEn ik zou power kunnen huilenPower (power)Power (power)Power, Lord!Curtis huilde powerPatti huilde powerNina huilde power

Meer protestliedjes

De 10 beste politieke protestnummers van de jaren 60

De 10 beste politieke protestnummers van de jaren 70

De 10 beste politieke protestnummers van de jaren '80

De 10 beste politieke protestnummers van de jaren '90

De 10 beste politieke protestnummers van de jaren 2000

De 10 beste politieke protestnummers van de jaren 2010