John is een fervent schrijver, gamer en gitaarliefhebber. Voormalig reparateur van automatische transmissies, lasser en spelontwikkelaar voor hobbyisten.
De body is, zoals de naam al doet vermoeden, de body van de gitaar. De meest voor de hand liggende functie van het lichaam is om alles bij elkaar te houden, aangezien de meeste componenten in een gitaar eraan zijn bevestigd, of aan iets anders dat eraan is bevestigd.
De body bepaalt ook op meer dan één manier de toon van de gitaar. Ten eerste; de blik. De vorm en kleur van een gitaarlichaam zijn het meest bepalend voor het uiterlijk van het instrument. Exact dezelfde componenten kunnen van een Les Paul-body naar een Explorer-body worden getransplanteerd en de perceptie van het instrument volledig veranderen.
Natuurlijk, de andere manier waarop het lichaam de toon voor het instrument zet, is, vrij letterlijk, de toon. Verschillende houtsoorten produceren verschillende geluiden. Het verschil is vaak subtiel, maar gitaarfabrikanten gebruiken niet voor niets specifieke houtsoorten voor specifieke gitaren.
Aan het andere uiteinde van de hals naar de body vind je de kop. Dit is waarschijnlijk de tweede belangrijkste visuele factor van een gitaar, na de body zelf. De kop is vaak gevormd op een bepaalde manier die van fabrikant tot fabrikant verschilt, en zal doorgaans het logo of de branding van die fabrikant dragen. Veel headstocks zijn direct herkenbaar en dienen als herkenningsteken. Een voorbeeld hiervan zijn de merken Gibson/Epiphone, die beide dezelfde gitaarmodellen produceren, behalve de kop.
De headstock draait echter niet alleen om uiterlijk. Functioneel dient het als basis voor de stemmechanieken of stemmechanieken.
De tuners zijn, zoals de naam al doet vermoeden, voor het stemmen van de snaren. Ze bestaan meestal uit een draaibare pen die een kleine cilinder roteert waardoor het uiteinde van de gitaarsnaar wordt gevoerd. Wanneer het wordt vastgedraaid, spant het stemapparaat de snaar op spanning en verandert de toonhoogte waarop het speelt.
Terug aan de andere kant van de gitaar dient de brug als tegenhanger van de stemmechanieken. In tegenstelling tot de tuners is de brug echter statisch, hoewel sommige modellen een tremolo-systeem kunnen hebben waarmee de speler een tremolo-effect kan bereiken door via een "whammy bar" druk uit te oefenen op de brugconstructie, waardoor tijdelijk extra spanning aan de snaren wordt toegevoegd.
Het zadel of de zadels zitten voor de brug en dienen als het begin van de schaallengte van de gitaar. De snaren moeten tussen twee vaste voorwerpen worden gespannen om een deuntje te behouden en bespeelbaar te zijn, en het zadel dient als een van die punten. Afhankelijk van de gitaar kunnen de zadels verstelbaar zijn om een fijnafstemming van de snaartoon mogelijk te maken, ook wel intonatie genoemd.
Ik zei wel dat de snaren over twee punten moesten worden gespannen, en de moer is dat andere punt. Zittend aan het einde van de toets waar de hals de kop wordt, is de moer een klein blok materiaal met groeven erin om de snaren in te laten zitten.
Net als de body kan het materiaal dat voor de topkam wordt gekozen een verschil maken voor het soort toon dat de gitaar produceert. Goedkope gitaren hebben de neiging om plastic moeren te gebruiken, maar been en ebbenhout zijn ook veelvoorkomende moermaterialen.
In bepaalde gitaren, zoals elektrische of elektro-akoestische gitaren, zijn er een aantal elektronische componenten waarmee het geluid van het instrument kan worden vastgelegd en uitgevoerd via een audio-aansluiting in plaats van volledig afhankelijk te zijn van een externe microfoon. De betrokken elektronica zal vaak bestaan uit - op zijn minst - een magnetische pick-up voor het vastleggen van het geluid van de snaren, enkele volume-/toonregelaars en een uitgangsaansluiting.
Sommige gitaren hebben veel meer in dit opzicht, zoals extra pickups, meer controle over het geluid met tone dials en zelfs ingebouwde tuning tools, terwijl andere gitaren (akoestische bijvoorbeeld) helemaal geen elektronica hebben.
