"Lady Laiton's Almain" in Guitar Tab en notatie door John Dowland

Chasmac is een half gepensioneerde gitaarleraar die al meer dan 30 jaar lesgeeft op verschillende scholen in Londen en elders.

Download het PDF-bestand

Klik om Lady Laiton's Almain PDF te bekijken en te downloaden als een gratis bestand om offline te bekijken en af ​​te drukken.

Studienotities voor studenten

Een almain (ook wel alman of allemande genoemd) is een 16e-eeuwse hoofse dans waarvan wordt aangenomen dat deze in Duitsland is ontstaan. De muziek die voor hen werd geschreven, duurde langer dan de renaissance en bleef tot ver in de barok bestaan. J.S. Bach, de beroemdste barokcomponist van allemaal, componeerde er nogal wat.

Vingerzetting

De fretting-handvingerzetting wordt als suggestie getoond, hoewel je op sommige plaatsen niet echt een keuze hebt. Gebruik ook de meest praktische plukhandvingerzetting, en als u niet bekend bent met de standaard klassieke techniek, is het misschien interessant om te weten dat klassieke gitaarstudenten wordt geleerd om niet twee keer achter elkaar dezelfde plukhandvinger te gebruiken. Het constant afwisselen van twee of drie vingers van uw plukhand wanneer u opeenvolgende noten op dezelfde snaar moet spelen, is een techniek die is ontworpen om een ​​grotere efficiëntie van vingerbewegingen te bevorderen. Uitzonderingen op de regel worden gemaakt voor de duim die basnoten speelt of vingers die akkoorden spelen.

Van Spinditty

Fretboard-posities

Deze zijn gemarkeerd boven de standaard notatiebalk in Romeinse cijfers waar barré-akkoordvormen nodig zijn. Tablezers zouden ze ook moeten noteren, omdat ze je laten weten welke fretvingers je moet gebruiken voor noten op die fret of hoger.

Luit-achtige effecten

Zoals je in de audiotrack kunt horen, kan het rollen of spreiden van sommige akkoorden zorgen voor een meer luitachtig effect. Doe het echter niet bij elk akkoord. Een ander luitachtig effect kan worden bereikt door het met een capo op de 3e fret te spelen. Transcripties van 'luit naar gitaar' uit de renaissanceperiode klinken, in tegenstelling tot de meeste gitaarstukken uit de latere klassieke periode, ook goed op de stalen snaren van een akoestische gitaar.

"Lady Laiton's Almain": akkoorden met hun akkoordtonen en functies

Akkoorden	Akkoordtonen	Functie
E majeur	E G# B	Tonic (Thuisakkoord)
B majeur	B D# F#	Dominant, (leidend naar huis)
Een belangrijke	ACE	Subdominant (overheersend)
C# mineur	C# E G#	onderduiker
F# mineur	F# Een C#	Supertoon (overheersend)
A# verminderd	ACE	Secundaire leidtoon

Toets en akkoorden

Hoewel het niet nodig is om de akkoordstructuur van "Lady Laiton's Almain" te kennen om het te kunnen spelen, is het zeker de moeite waard om iets te weten over hoe het stuk in elkaar zit. Het stelt je in staat om met meer vertrouwen en overtuiging te spelen. Het kan je zelfs helpen om je een weg te banen door een speelfout of een kort geheugenverlies.

De toonsoort van "Lady Laiton's Almain" is E majeur, en de gebruikte akkoorden, inclusief die gevormd door de combinatie van melodie en baslijnen, worden weergegeven in de tabel.

Kortom, het wisselt tussen het tonica- of 'thuis'-akkoord, E majeur en het dominante akkoord, B majeur. Meestal beweegt het vrij direct tussen de twee, maar soms neemt het ook een interessantere route via C mineur en Fis mineur.

Akkoordfuncties

Tonic

Gebaseerd op de eerste toonladder van de almain-toets van E majeur, is het tonische akkoord E majeur. Het is het thuisakkoord waar de muziek altijd naar terugkeert, en het zorgt voor een einde aan de almain met het gepaste gevoel van finaliteit waartoe alleen het tonische akkoord in staat is.

dominant

Het dominante akkoord is het akkoord gebouwd op de 5e schaalgraad van de toets, waardoor het in dit geval B majeur is. Het leidt natuurlijk en krachtig terug naar het tonische akkoord.

subdominant

Het subdominante akkoord in de toonsoort E majeur is A majeur. Het is het akkoord gebouwd op de 4e schaalgraad van de toets. Een van de meest voorkomende functies van de subdominant in muziek is om te fungeren als een overheersend akkoord. Dat wil zeggen, het leidt op natuurlijke wijze naar het dominante akkoord, zoals het geval is in Almain van Lady Laiton.

ondermediant

Het submediant akkoord (C# mineur) is gebouwd op de 6e graad van de toonsoort. Zoals het hier doet, fungeert het vaak als een tonisch substituut, qua klank vergelijkbaar met het tonische akkoord omdat het twee noten gemeen heeft (E en G# in deze toonsoort van E majeur). Maar het is anders genoeg om onrustig en interessant te klinken als het in de juiste context wordt gebruikt.

Supertonisch

Het supertonische akkoord (F# mineur) is gebouwd op de 2e graad van de toonsoort E majeur. Zijn functie is, net als de subdominant, om naar het dominante akkoord te leiden.

Secundaire hoofdtoon verminderd

Het secundaire hoofdtoonakkoord (of nootakkoord) is het verminderde akkoord dat is gebouwd op de 7e graad van een andere majeurtoets. In dit stuk komt het voor op de laatste tel van maat 3 (de opneemmaat negerend) als de noten C#, A# en E. De noot A# is vreemd aan de toonsoort E majeur maar behoort tot de toonsoort B majeur als toonsoort nota akkoord. Daarom wordt het een verminderd akkoord met een secundaire leidende noot genoemd. Het is dus een omgekeerd A# verminderd akkoord dat sterk leidt naar het bovenliggende sleutelakkoord van B majeur, wat toevallig ook het dominante akkoord B majeur is in de echte toonsoort van E majeur. Het voegt een beetje 'kruid' toe aan het akkoordenschema.

John Dowland

John Dowland (1563-1626) was een Engelse luitist en componist uit het Elizabethaanse tijdperk die veel luitmuziek publiceerde die heel mooi voor gitaar transcribeert, en er zijn veel klassieke of fingerstyle gitaartranscripties van Dowland's luitmuziek beschikbaar. Ze werden oorspronkelijk geschreven als eerbetoon aan, of opdrachten van, verschillende Engelse aristocraten en royalty's, waaronder koningin Elizabeth I (Queen Elizabeth's Galliard). Hij werkte echter nooit aan het hof van koningin Elizabeth, deels vanwege religieuze verschillen, maar werkte aan het hof van de koning van Denemarken

Credit:

"Oxford Companion to Music" door Oxford University Press voor informatie over John Dowland en de geschiedenis van almains.