Hoe om te gaan met kritiek en plankenkoorts te vermijden als gitarist?

De auteur is een gitarist en bassist met meer dan 35 jaar ervaring als muzikant.

Critici en plankenkoorts

Als je gitaar speelt voor andere mensen, stel je jezelf open voor dissectie, kritiek en soms behoorlijk harde opmerkingen. Het hoort bij het territorium, en als je het als een creatief persoon wilt maken, op welk gebied dan ook, moet je leren hoe je de haters kunt afvegen en doorgaan met je visie.

Het is niet makkelijk. Veel jonge gitaristen ervaren plankenkoorts, bang dat mensen hen gaan veroordelen of zelfs uitlachen vanwege hun spel. Het kan hen zelfs ertoe brengen te stoppen.

Soms kunnen zelfs vrienden en familieleden, de mensen op wie je rekent voor steun, de scherpste woorden hanteren. Ze begrijpen misschien niet wat je aan het doen bent, of ze denken misschien zelfs dat ze behulpzaam zijn, maar als ze kritisch over je muziek lijken te zijn, kan dat echt prikken.

Spelen voor vreemden brengt valkuilen met zich mee, en zo is het nu eenmaal. Bij het allereerste optreden dat ik ooit speelde, herinner ik me dat onze leadzanger de bandleden één voor één aankondigde. Toen hij bij me kwam, herinner ik me dat mensen applaudisseerden. Ik herinner me ook duidelijk een eenzame stem die schreeuwde: "Je zuigt!"

Het is best grappig om er nu aan terug te denken, maar toen zat ik er echt mee. Honderd mensen stonden te juichen en velen kwamen na de show naar me toe met goede dingen te zeggen. Slechts één persoon was een eikel.

Dus waarom weerklonken de woorden van de eikel meer bij mij dan de steun van de rest van de menigte?

Helaas zijn wij, creatievelingen, ook behoorlijk gevoelig. Het is een ongelukkige truc van de natuur dat degenen die het meest gedwongen zijn om hun talenten met de wereld te delen, ook de dunste huid hebben.

Ik heb veel geleerd sinds dat eerste optreden, en in dit artikel zal ik enkele ideeën presenteren die me hebben geholpen om te gaan met degenen die me hebben laten weten hoe niet onder de indruk ze zijn van mijn spel.

Je kunt niet iedereen gelukkig maken

Het eerste dat je moet beseffen, is dat je nooit iedereen tevreden zult stellen. Als je het iedereen naar de zin probeert te maken, doe je eigenlijk iets verkeerd. Muziek is van nature subjectief. Net als politiek en religie, is het ook iets waar veel mensen zich sterk voor voelen.

Enkele van de meest unieke gitaristen in de geschiedenis kregen zware kritiek vanwege hun benadering van het instrument. Toen Hendrix voor het eerst op het toneel verscheen, waren er veel traditionele gitaristen en rockmuziekfans die alleen een hoop lawaai in zijn muziek hoorden. Sommige mensen zullen je vertellen dat het spel van Eddie Van Halen niets anders is dan een stel trucjes, en dat Yngwie meer geeft om pronken dan om fatsoenlijke nummers te schrijven.

Deze jongens zijn enkele van mijn persoonlijke gitaarhelden, en voor mij en miljoenen anderen zijn ze enorm inspirerend geweest. Maar ze ondergaan ook heel wat kritiek en negativiteit, en er zijn genoeg mensen die er niet tegen kunnen.

Leer van die geweldige gitaristen. Als je de beste muzikant wilt zijn, moet je je visie volgen en de critici negeren. Je zult merken dat er mensen zijn die houden van wat je doet en bereid zijn je te volgen tot aan de uiteinden van de aarde. Als je het goed doet, trek je ook de aandacht van degenen die zouden willen dat je van het einde van de aarde zou vallen.

Zoveel jaren geleden, tijdens dat eerste optreden, wist ik dat ik een fatsoenlijke gitarist was. Misschien had de man die me lastigviel gewoon een hekel aan de muziekstijl die we speelden. We waren een progressieve metalband met een paar hardcore bands, en misschien wilde hij ons gewoon van het podium af.

Dit was ook het begin van de jaren negentig, het begin van de donkere middeleeuwen van de gitaar toen iedereen die gitaarsolo's durfde te spelen onder de loep werd genomen. Soms speelde ik meerdere solo's in één nummer. Veel mensen zouden daar een hekel aan hebben gehad, vooral in de hardcore gemeenschap.

Dus hij was het, niet ik. Rechts?

Als je de beste muzikant wilt zijn, moet je je visie volgen en de critici negeren.

Jij bent het niet (of misschien wel)

Natuurlijk is er nog een andere mogelijkheid: misschien heb ik wel gezogen! In ieder geval in de geest van deze man.

Vergeleken met de meeste gitaristen was ik een redelijk goede speler, maar er waren zeker betere muzikanten. Misschien voldeed ik gewoon niet aan de standaard die deze man verwachtte. Het is waar in muziek en zo ongeveer alles wat je in het leven doet: hoe goed je ook wordt, er is altijd iemand die beter is.

Van Spinditty

Voor een ervaren gitarist is het moeilijk te verdragen. Je weet dat je goed bent. Jij werkt hard. Je oefent je kont. Je staat op het podium om de muziek te spelen waar je zo hard aan hebt gewerkt, en je krijgt een klap.

Het is nog erger als je een jonge gitarist bent die worstelt om beter te worden. Het kan ontmoedigend zijn als andere mensen je spel bekritiseren of negatief uiten. Misschien speel je nog niet zo lang en weet je dat je nog een lange weg te gaan hebt. Als iemand je vertelt dat je een slechte gitarist bent, weet je dat ze gelijk hebben!

In beide gevallen denk ik dat de oplossing hetzelfde is. Hoewel het moeilijk is, moeten we leren onze waarde als muzikant af te meten aan onze eigen normen, in plaats van de kritiek die we van anderen krijgen.

En vooral, laat andere mensen je er niet van weerhouden om je droom te volgen!

Stel meetbare doelen en werk er hard aan om deze te bereiken. Misschien wil je alle patronen van de majeur toonladder leren, of misschien wil je een nummer per week schrijven. Werk hard aan die dingen, en als je ze bereikt, zul je voor jezelf versterken hoe goed je bent in dit gitaarding.

Jezelf opnemen. Dit is een waardevol hulpmiddel, vooral voor jongere spelers. Kies een benchmark-riff of -schaal en neem jezelf op terwijl je het speelt, en vergeet het dan. Neem jezelf op terwijl je dezelfde riff of toonladder speelt een maand of twee later, graaf dan de oude opname op en vergelijk.

Ik wed dat je een grote verbetering zult zien, en je zult zeker weten dat je aan het verbeteren bent, wat iemand ook zegt. Als je op deze manier doelen stelt, zul je duidelijk je voortgang zien, en iedereen die je naar beneden probeert te halen, verspilt zijn adem.

We moeten onze waarde als musicus afmeten aan onze eigen normen, in plaats van aan de kritiek die we van anderen krijgen.

Overweeg de Bron

Je hoeft geen graad in psychologie te zijn om te zien dat er tegenwoordig veel boze mensen op de wereld zijn. Sommigen van hen willen niets liever dan je naar beneden halen. Misschien zijn ze jaloers omdat je een instrument kunt leren en ze nooit de moed hebben gehad om het te proberen. Misschien hebben ze een hekel aan je omdat je op het podium staat. Misschien zijn het gewoon rotte mensen om redenen die je nooit zult begrijpen.

Je kunt dat soort mensen niet naar je toe laten komen. Wat ze ook zeggen of doen, ze zullen je nooit zo slecht laten voelen als ze van binnen voelen. Ze hebben hun eigen problemen die niets met jou of je gitaarspel te maken hebben. Bied ze geluk en een gebed dat ze de hulp krijgen die ze nodig hebben om de wereld op een betere manier te zien, en vergeet ze dan.

Er is ook een fenomeen waarbij mensen lijken te denken dat ze het recht hebben om alles te zeggen tegen een optredende band. Dit zie je ook veel in de sport. Mensen denken dat ze voor het kaartje hebben betaald en dat geeft hen het recht om uit te schelden of te pesten of zich gewoon als idioten te gedragen.

Ik begrijp deze manier van denken niet helemaal, maar het is een soort compliment. Op hun eigen bizarre manier verheffen ze je tot een status boven hen. Het is alsof ze denken dat je ongevoelig bent voor hun woorden, want je bent tenslotte de grote gitarist op het podium, en het zijn gewoon gewone mensen. Hun harde woorden kunnen hun poging zijn om je naar hun niveau te brengen. Vreemd, maar best wel cool, denk ik!

Ontdek wie u om feedback kunt vragen

Zelfs als je je voortgang meet aan de hand van je eigen doelen, als gitarist is de juiste vorm van opbouwende kritiek nuttig en een gezond onderdeel van je ontwikkeling. Pas maar op waar je het zoekt.

Mijn vrouw bedoelt het goed, maar ik weet dat ze niet iemand is naar wie ik kan kijken voor feedback over mijn muziek. Ik weet dat elk nieuw nummer dat ik voor haar speel "Nice" zal heten.

In haar gedachten geeft ze me een compliment, maar wat ik hoor is: "Ik geef niet echt genoeg om je spel om heel goed te luisteren naar wat je daar net deed, en ik werd ook afgeleid door te bedenken welke kleur ik zou de woonkamer willen schilderen.”

Dat is natuurlijk niet wat ze denkt. Ze is gewoon niet iemand die erg over muziek denkt, dus als ik haar om een ​​mening vraag, is ze niet toegerust om dat soort feedback te geven. Maar ze wil ondersteunend zijn, dus dat zijn de woorden die eruit komen. Toch is het wekenlang zweten over een stuk waarvan ik denk dat het best goed is en het dan "leuk" noemen behoorlijk ontmoedigend is, dus ik heb geleerd om het niet te vragen.

Als iemand in je leven niet het soort persoon is dat je werk op een eerlijke manier kritisch zal evalueren, kun je hem het beste niet om feedback vragen. Zoek in plaats daarvan de mensen op die je kent die je zullen vertellen wat ze leuk vinden aan je spel, en wees ook eerlijk tegen je over wat er moet gebeuren. Maak een mentale lijst van de mensen naar wie je wel en niet kunt kijken voor feedback over je spel.

Dat betekent niet dat je geen muziek moet spelen voor je ouders of vrouw of man of wie dan ook. Blijf er gewoon niet in hangen als ze het niet begrijpen, en kijk niet naar hen voor de gezonde kritiek die alle artiesten nodig hebben.

Zoek de mensen op die je kent die je zullen vertellen wat ze leuk vinden aan je spel, en wees ook eerlijk tegen je over wat er moet gebeuren.

Houd het in perspectief!

Een goed stukadvies dat ik ooit heb gehoord, dat niet alleen van toepassing is op muziek maar op het leven in het algemeen, is om te onthouden dat niemand de macht heeft om je een slecht gevoel te geven, tenzij je ze die macht geeft. Geef ze dus niet de macht!

Klinkt eenvoudig totdat je het in de praktijk probeert te brengen. Of we het nu toegeven of niet, als gitaristen en songwriters willen we dat mensen net zo gepassioneerd zijn over onze muziek als wij. We willen dat ze van ons houden, ons waarderen en dingen zeggen als: "Verdomme, die jongen kan spelen!"

Maar de waarheid is dat niet iedereen van ons zal houden, en sommigen zullen ons misschien ronduit haten en er is niets dat we eraan kunnen doen. We kunnen ons daardoor nooit laten tegenhouden, en zelfs als we het gevoel hebben dat de wereld tegen ons is, moeten we onze reis voortzetten.

Als de haters je naar beneden halen, als je overweegt te stoppen, en als je denkt dat je nooit zult hebben wat nodig is om een ​​succesvolle muzikant te worden, is hier een kleine oefening die je kan helpen het in perspectief te houden:

Denk aan een bekende band of muzikant. Een hele slechte. Iemand die zo volkomen belachelijk en ongetalenteerd lijkt dat je er nauwelijks naar kunt luisteren. Heb je er een in gedachten?

Realiseer je nu dat alleen al het feit dat je van hen hebt gehoord, betekent dat ze legio fans hebben die denken dat ze geweldig zijn. Mensen zoals jij haten ze misschien, maar veel mensen houden van ze.

Niet alleen dat, maar een man in een pak bij een platenmaatschappij dacht dat ze zo goed waren dat hij bereid was geld naar ze te gooien zodat ze albums konden opnemen.

Punt is: doe je ding, speel je muziek en werk je uit je kont. Niet iedereen zal het waarderen, maar de juiste mensen wel, en dat is het enige dat er echt toe doet.

Opmerkingen

Gitaar Gopher (auteur) op 18 november 2014:

Bedankt voor de bemoedigende woorden, LGP! Destijds stoorde de eikel me, maar nu lijkt het een beetje grappig.

stella vadakin van 3460NW 50 St Bell, Fl32619 op 17 november 2014:

Leuke Hub en maak je niet al te veel zorgen over de eikel. Ik was vroeger een goede gitarist, maar kan vanwege mijn PD geen gitaar spelen, vooral klassiek niet zoals ik deed toen ik jong was, maar ik zal doorgaan zolang ik kan, geniet nu.