The Great Pete Townshend en zijn Schecter PT-gitaren

Wesman Todd Shaw begon gitaar te spelen toen hij 12 jaar oud was. Hij doet niets liever dan er een op te pakken en wat snaren te tokkelen.

De wie vormen

Pete en John Entwistle's eerste poging tot een band was een traditionele jazz-outfit genaamd The Confederates. Hierin zou Piet banjo spelen. Naast gitaar en banjo zou Pete na verloop van tijd vaardigheden verwerven op accordeon, keyboards, mandoline, viool, bas, drums, mondharmonica en ukelele.

Het lot is altijd in beweging, maar in 1961 zou het enkele winnende kaarten opleveren toen Entwistle zich aansloot bij een band die bekend staat als The Detours. In die band zat een jonge gitarist, Roger Daltrey. Hij was een kerel met een krullend hoofd en een stem die groter was dan zijn fysieke omvang, en Entwistle zou een tweede gitarist aanraden om zich bij deze groep aan te sluiten, en dat zou natuurlijk Pete Townshend zijn.

Iedereen, inclusief Pete, beschouwde The Detours als de band van Roger Daltrey. Hij had een krachtige persoonlijkheid, maar het waren Pete's eigen ouders die het bandmanagement kregen en de eerste opname, een van Pete's eigen nummers. Al snel zou Roger de gitaar dumpen, het zingen omarmen en het ermee eens zijn dat de band zijn naam zou veranderen in The Who.

Er ontbrak nog een element. De drummer van de Detours moest weg, en daar kwam Keith Moon bij. Keith's stijl was uniek en zijn persoonlijkheid was geladen met zelfvernietiging. Rolling Stone heeft hem vermeld als de op een na grootste drummer aller tijden. Nou, met Pete, Roger, John en Keith werd The Who echt geboren.

De Schecter PT-standaard

Wat betreft de eigennaam 'Schecter PT Standard', als je dat zou opzoeken met je zoekmachine naar keuze, zou je zien dat dezelfde naam wordt gebruikt om een ​​Schecter-gitaar te beschrijven die, voor de hele wereld, een kopie lijkt te zijn van een standaard Fender Telecaster. Ja, hij is er, maar je zult ook precies deze gitaar zien waar ik de afbeelding voor, specificaties voor en een video voor hier heb. Het is een raadsel van nomenclatuur.

Bekijk de afbeelding en je zult zien dat deze gitaar erg veel lijkt op de Schecter-gitaren. Ik heb ook afbeeldingen van Pete Townshend die speelt. Dit is in feite de Schecter PT die het meest lijkt op degene die Pete altijd speelde. Dat gezegd hebbende, Pete had er veel meer dan die met de zwarte body en de esdoorn toets.

Dit is een van mijn persoonlijke favorieten van alle Schecter-gitaren, en daarnaast beschouw ik deze specifieke gitaar als een van de allerbeste en meest veelzijdige elektrische gitaren die je kunt hebben voor ongeveer vijfhonderdvijftig dollar, plus belastingen, je zou besteden voor een. Wat is er zo geweldig aan?

Het zijn de functies die je krijgt voor de prijs die je betaalt die dit zo'n schreeuwende winnaar maken. Je hebt een geweldige Tele-stijl gitaar met humbuckers die zijn uitgerust met spoelsplitsingen. Dus je hebt in wezen single coils en humbuckers op deze gitaar.

De reputatie van Schecter is niet iets waar mensen tegenwoordig aan twijfelen. Mensen die gitaren kennen, weten dat Schecter de goederen levert tegen prijzen die Amerikaanse fabrikanten gewoon niet kunnen.

Tegenwoordig worden veel gitaren gemaakt met veel vlakkere toetsen dan een standaard Fender-gitaar, of zelfs een standaard Gibson. Dit is er een, aangezien dit een toetsradius van 14" is. Niet veel Fender T-stijlen zullen die radius hebben. Als je gewend bent aan een standaard Fender-bord, wil je misschien een van deze spelen voordat je een aankoop overweegt.

Ik vond het bord comfortabel genoeg. Wat ik absoluut geweldig vind, is de prijs waarvoor je deze gitaar kunt krijgen. Nogmaals, het is gewoon zoveel gitaar voor zo weinig geld dat ik er altijd zin in heb om mensen erop te wijzen.

Schecter PT standaardfuncties

De Schecter PT Fastback II B

Een paar jaar geleden maakte Schecter wat de PT Fastback werd genoemd, en het was een goedkoper model dan de PT Standard. Dit is niet die gitaar, want deze is net wat meer uitgekiend dan de Standard, en dan is er nog de Bigsby.

Om dit alles in historisch perspectief duidelijk te maken, ik kan geen enkel bewijs vinden dat Pete Townshend een Schecter speelt met een Bigsby. Nou, wat maakt het uit? Deze gitaren zijn buitengewoon goede aankopen voor de persoon die een PT wil, en dan krijg je het extra nut van een Bigsby.

Nu is het Bigsby-apparaat een van de eerste en oudste trem- of vibrato-apparaten. Het is super old-school retro-cool en een getraind oor kan horen wanneer er een wordt gebruikt. Het is heel anders dan andere vormen van trem omdat je er wat meer kracht mee moet gebruiken. Je moet letterlijk tremolo of vibrato willen met de Bigsby, terwijl je met zoiets als een Floyd Rose per ongeluk tegen dat ding stoot, en je bent zeker in trem town.

De Bigsby hoeft niet te worden gezien als een permanente aangelegenheid. Een Bigsby kan zonder al te veel moeite worden verwijderd en als de juiste vervangende brug wordt gebruikt, kan deze ook zonder al te veel moeite opnieuw worden geïnstalleerd. Persoonlijk wil ik iets kopen dat al precies is zoals ik het wil, maar veel mensen vinden het leuk om vaak onderdelen op gitaren te vervangen.

Deze gitaar is een palissander toetsgitaar. Palissander is niet beter of slechter dan esdoorn, het is echt een kwestie van keuze, maar algemeen wordt aangenomen dat palissanderplanken een donkerdere toon geven dan een esdoornplank. Onze toetsradius voor deze gitaar is ook 14", een platter-dan-normale toets.

Welke verschillen zijn er nog meer? Deze gitaar heeft het besturingsschema van een Fender '72 Deluxe Telecaster. Je hebt één volume en één regelaar voor elke pickup. Op de PT Standard zijn er slechts twee regelaars, een hoofdvolume en een hoofdtoon. Met de extra bedieningselementen kun je sfeertrucs creëren met tonen die je niet kunt met de PT Standard, maar het is aan de gitarist om dergelijke dingen te gebruiken of niet.

Wat voor soort shenanigans kun je uithalen met extra toon- en volumeknoppen? Welnu, met behulp van een versterker en een andere toonregeling kun je eenvoudig de Eric Clapton 'vrouwentoon' doen, en met een extra volumeregeling kun je een kill-schakelaarsimulatie doen.

Schecter PT Fastback II B

De twee ontleden

Om het af te ronden zou ik willen zeggen dat deze twee gitaren volgens mij een deel van de grootsheid vertegenwoordigen van wat Aziatische productie vertegenwoordigt voor een Amerikaanse consument. Deze gitaren zijn naar mijn mening erg op hetzelfde niveau als Fender-gitaren gemaakt in Mexico. Fender of Mexico biedt echter geen Telecaster-modellen met functies zoals deze twee gitaren, en deze twee verkopen nog steeds voor minder dan de typische Mexicaanse Fender Telecaster.

Welke functies hebben deze die ongebruikelijk zijn in Fender's Mexican Telecaster-lijn? Om te beginnen is de vlakke toetsradius die op een van deze twee te vinden is, niet gebruikelijk bij een Fender Telecaster, of deze nu in de VS, Mexico of Japan is gemaakt. En hoewel je een Tele met twee humbuckers en spoelsplitsingen kunt krijgen, zul je er nooit een nieuwe vinden voor minder dan zeshonderd dollar, en dat is wat beide gitaren hebben.

Je hebt een prijsverschil van ongeveer vijftig dollar om te overwegen, als je een aankoop overweegt. De Fastback met de Bigsby is het duurdere model, maar als je de Bigsby niet leuk vindt, of als je spel niet om een ​​Bigsby vraagt, dan zou ik zeker denken dat je de PT Standard wilt hebben.

Er zijn natuurlijk nog andere kleine verschillen, een palissander toets, die qua waarde en kwaliteit vergelijkbaar is met die van een esdoorn, en de toevoeging van nog twee bedieningsknoppen. Deze kleine verschillen zouden voor mij geen deal maken of breken, maar gitaristen zijn soms extreme individualisten, en dus kunnen ze behoorlijk veel voor je betekenen. Alleen jij kunt zo'n vraag beantwoorden. Alsjeblieft, als je de drummer hoort drummen, wil je dan niet met de band meedoen? Bedankt voor het lezen.

The Who - 20 oktober 1982 - Seattle, Washington

Opmerkingen

Chris op 09 december 2019:

Voor de goede orde, Pete's oude gitaartechnicus, Alan Rogan, zei dat hij de eerste Schecters kreeg bij Manny's in NYC, terwijl de band in de stad was voor een reeks shows in Madison Square Garden, '79. Ik vermoed echter dat zijn geheugen hem parten speelde, want Rudy's Music was de Schecter-dealer in de omgeving van NYC, en ze assembleerden gitaren van Schecter-onderdelen (ze hadden nog geen volledig gebouwde gitaren geïntroduceerd). In dat geval is het eerste paar dat Pete had waarschijnlijk gebouwd door John Suhr, de gitaartechnicus/reparateur bij Rudy's. Een van de gitaren die Alan kocht was een natuurlijk afgewerkte gitaar met zwarte hardware en single coil pickups, de andere de geheel zwarte gitaar die al snel Pete's belangrijkste bijl werd. Na die eerste tour in '79 liet Townshend nog veel meer gitaren bouwen, sommige door Schecter, sommige door Roger Giffin. Sommige waren allemaal zwart, terwijl andere blauw waren zonder binding. Er was ook minstens één sunburst-gitaar, een gouden (die hij speelde op The Who's "afscheidsoptreden" in Toronto in 1982) en een met een donkerbruine afwerking. Er was blijkbaar ook een met een Parsons / White String Bender geïnstalleerd. In de jaren 70 en 80 gaf Schecter een licentie voor de Fender headstock-ontwerpen, maar dat verdween in de jaren 90.

Wesman Todd Shaw (auteur) uit Kaufman, Texas op 20 juni 2019:

KT, ik denk dat er een copyright op die kop rust, en alleen merken die eigendom zijn van Fender kunnen die gebruiken. Idem voor de Strat.

KTO op 20 juni 2019:

Ik wou dat het een meer een fender telecaster-kop had