Inhoudsopgave:
Wesman Todd Shaw begon gitaar te spelen toen hij 12 jaar oud was. Hij doet niets liever dan er een op te pakken en wat snaren te tokkelen.
Collector's Choice #10 Tom Scholz 1968 Les Paul
De gitaar die Tom gebruikte voor het debuutalbum van Boston was een Gibson Les Paul Goldtop Deluxe uit 1968. Tom is werktuigbouwkundig ingenieur, en dus past hij alles aan naar zijn wensen, of bouwt hij iets helemaal opnieuw. Zijn Les Paul was geen uitzondering. Deze Collector's Choice gitaar van Gibson is aangepast van een Goldtop Deluxe uit 1968.
Je merkt meteen dat er geen goud is, want Tom nam de finish naar waar de gitaar au naturale is. Dus dat is de kleur van een niet-gevlamd esdoornblad zonder enige afwerking erop. Ik denk dat je het blond zou noemen. Het tweede dat opvalt, is dat de pickupconfiguratie niet gebruikelijk is bij een Les Paul. Ze hebben meestal twee P-90's of twee humbuckers, maar deze gitaar heeft er één van elk.
Als je een arme jongen bent zoals ik, merk je die prijs. Die prijs ligt ver buiten mijn bereik. Waarom kost dit ding eigenlijk zoveel? Er is een goede reden. Bij zoiets komt veel werk kijken.
Zie je, zelfs de krassen op Tom's gitaar worden hier gerepliceerd, en zo precies gerepliceerd als menselijk mogelijk is in deze tijd. Je kunt het aan de voorkant niet zien, maar aan de achterkant is er een enorme hoeveelheid van wat we riemgespuitslag noemen. Het is allemaal gekopieerd. Dit is een relikwie gitaar.
Gibson Les Paul Studio
Scholz bezit niet één maar twee 1968 Gibson Les Paul Goldtop Deluxe gitaren. Je hebt misschien afbeeldingen van ze van dichtbij gezien, waar ze een Mighty Mouse-sticker op hebben. Scholz heeft er spijt van dat hij de reproducties van Gibson niet met de sticker heeft kunnen krijgen. Auteursrechtproblemen kwamen in de weg.
Een student van de Gibson-gitaargeschiedenis weet dat 1968 het jaar was waarin Gibson de Les Paul weer in productie bracht. 1959 was het laatste jaar waarin de gitaar werd geproduceerd. Gibson had gewoon alle Les Paul-onderdelen in de opslag geschoven, en toen ze ze in 1968 weer begonnen te maken, gebruikten ze de onderdelen uit 1959. Dus een Les Paul uit 1968, zoals de twee van Scholz, en gebruikt op het eerste album van Boston, hebben de extreem grote hals uit 1959.
Tom Scholz is zes voet en vijf duim lang. Je kunt aan hem zien dat hij lang is. Mannen die lang zijn hebben grote handen. Tom Scholz beschrijft de nek van de Lester uit 1968 nog steeds als een honkbalknuppel. De meeste mensen komen niet eens in de buurt van zijn lengte, dus ik weet zeker dat de meeste mensen kleinere handen en kortere vingers hebben. Alleen al om deze reden is het Tom Scholz-model Gibson Collector's Choice Lester Polsfuss waarschijnlijk niet de beste Les Paul voor jou.
Het Gibson Les Paul Goldtop Deluxe-model uit 1968 werd geleverd met twee P-90-pickups. De belangrijkste wijziging was de routing die werd gedaan om de DiMarzio Super Distortion-pickup bij de brug toe te voegen. Het geluid van Boston is het geluid van een Les Paul en humbuckers meer dan P-90's, en als je naar de foto's en video's hierboven hebt gekeken, zie je dat Scholz nu de voorkeur geeft aan een veel typischere Les Paul met humbuckers bij de hals en de brug.
Van Spinditty
Om de hierboven genoemde redenen, moet ik hier zeggen dat de Gibson Les Paul Studio de beste gok is voor iedereen die een Les Paul wil bezitten, vooral als ze voor een Tom Scholz-geluid gaan. Deze zijn voorzien van de hetere wond dan de normale 490 T- en R-set pickups. Oh, je zou ze nog steeds kunnen veranderen in DiMarzio Super Distortion-pups als je zou willen, maar je zou nog een lange weg te gaan hebben, qua hardware, om tot een Scholz-geluid te komen. Denk eraan, de man is een werktuigbouwkundig ingenieur.
Deze gitaar heeft ook spoelsplitsingen. Dus als je het gevoel hebt dat je een enkele spoel in de nekpositie nodig hebt, hoef je alleen maar een knop te trekken tussen jou en één. Moderne gewichtsvermindering maakt het veel gemakkelijker om uren achter elkaar te staan en te spelen. Ik had het gevoel dat de nek gemakkelijk te hanteren was bij elke laatste die ik ooit heb gespeeld, en realistisch gezien zou zelfs een arme jongen zoals ik kunnen sparen of betalen voor een LP Studio.
Opmerkingen
Wesman Todd Shaw (auteur) uit Kaufman, Texas op 27 maart 2019:
Hey Koraal, bedankt. Behalve in de studio was het allemaal Tom Scholz en de zanger, Brad Delp.
Tom bespeelde elk instrument. Hij huurde wel drummers in, maar soms veranderde hij zelf ook de drumtracks.
Ik weet zeker dat de rondreizende muzikanten goed werden betaald. Scholz is iemand die miljoenen aan daklozen zal geven. Het is geweldig als er een band van medewerkers is, maar er is nooit muziek geweest waar Scholz mee te maken heeft gehad, hij heeft te veel een enkelvoudige visie op dingen.
Mijn oudere zus had me haar Boston-debuutcassettebandje geleend, en zo kwam ik in die muziek terecht. Het meeste werd hoe dan ook voor altijd op de radio gedraaid.
Coral Anders uit Duitsland op 27 maart 2019:
Bedankt, Todd. Dat wist ik nooit van Boston. Net als iedereen dacht ik dat het een band was. Het klinkt alsof ze een draaiende groep studiomuzikanten waren.
Wesman Todd Shaw (auteur) uit Kaufman, Texas op 13 december 2018:
Heel erg bedankt, Pamela en Liz. Ik ben niet de grootste Boston-fan, maar een paar van hun liedjes brengen me echt op gang op een manier die maar heel weinig muziekstukken doen.
De compositie van Foreplay/Long Time is mijn favoriet.
https://www.youtube.com/watch?v=TnwqUEelQjE
Liz Westwood uit het VK op 13 december 2018:
Voordat ik je artikel las, had ik nog nooit van Tom Scholz gehoord, maar je hebt me geïnspireerd om wat van zijn muziek te gaan beluisteren.
Pamela Oglesby uit Sunny Florida op 12 december 2018:
Tom Scholz is zeker een geweldige muzikant en een goede man in het algemeen. Dit was een heel interessant artikel. Ik hou echt van de muziek.
