Sterling by Music Man Signature Guitars: Steve Lukather vs. John Petrucci

Wesman Todd Shaw begon gitaar te spelen toen hij 12 jaar oud was. Hij doet niets liever dan er een op te pakken en wat snaren te tokkelen.

John Petrucci is de meester van progressieve metalgitaar

Bijna iedereen die de elektrische gitaar ter hand neemt, zal op een of ander moment gecharmeerd raken van zeer snel spelen. Het is altijd cool om te zien dat iemand de toets met sensationeel razendsnelle snelheid verscheurt. Nou, als je denkt aan mensen die volledig over de top beschikken om over de frets te vliegen, moet Petrucci bovenaan elke lijst staan.

Zijn snelheid is zo productief, en zo bekwaam is de synchronisatie tussen zijn twee handen, John's afwisselende slagsnelheid is een bron van humoristische memes op het web geworden. We mogen echter niet vergeten dat John ook een behoorlijk tekstschrijver, zanger en platenproducent is.

De G3-tour is al jaren aan de gang. Dit is een tour met Joe Satriani, die gitaar leerde aan zoveel grootheden, en Steve Vai, zijn beroemdste leerling. Het derde slot in de line-up is iemand die is uitgenodigd, en niemand is vaker uitgenodigd dan John Petrucci.

Dus Petrucci wordt door twee van de besten van de besten beschouwd om bij hen te zijn. Wanneer het onderwerp wordt verengd tot puur heavy metal gitaarwerk, het boek uit 2009 van Joel McIver, over de honderd grootste metalgitarist, vermeldt John de tweede plaats na Dave Mustaine.

John is een Amerikaan van Italiaanse afkomst die opgroeide in New York City. Hij wordt meestal geassocieerd met de progmetalband Dream Theater, die hij oprichtte met cohorten en vrienden, maar hij is ook lid van Liquid Tension Experiment. Hij is ook een gastrol op vele andere opnames van anderen.

Je hoeft niet veel foto's te bekijken om te zien dat Petrucci niet alleen al zijn tijd aan muziek besteedt. Hij pompt blijkbaar heel vaak wat ijzer. Hij lijkt de komende jaren een mooie muzikale toekomst voor zich te hebben.

The Sterling by Music Man JP100D John Petrucci Signature

Deze Sterling By Music Man John Petrucci gitaar lijkt erg op de Steve Lukather gitaar, maar die looks zijn maar looks, want dit is een beest van een andere aard. De body van deze gitaar is van mahonie, en dus zal het karakter heel anders zijn. Ik wil dat iedereen begrijpt dat mahonie steeds moeilijker te krijgen wordt, en de realiteit is dat mahonie vroeg of laat een beperkt materiaal zal zijn.

Hoe zit het met mahonie als klankhout? Gibson gebruikt mahonie op zijn solid-body elektrische gitaren sinds de meeste van hen oorspronkelijk werden gemaakt. Natuurlijk gebruikt Fender ook mahonie, maar voor het grootste deel is het iets dat nauwer wordt geassocieerd met Gibson-stijl gitaren. De klankeigenschappen van mahonie in elektrische gitaren zijn zodanig dat het middenbereik zeer de voorkeur heeft, hogere frequenties kunnen bij gebruik meer ingetogen worden. Dicht en zwaar, je hebt de neiging om mahonie op je schouders te voelen. Petrucci's schouders zijn zodanig dat het geen probleem is.

Veel mensen geloven dat mahonie gitaren, zelfs massieve elektrische gitaren, steeds beter klinken naarmate de tijd verstrijkt. Hetzelfde wordt gedacht van de meeste houtsoorten, maar misschien is het idee meer doordringend met mahonie. Dit ding lijkt niet eens op mahonie, wat maakt het uit? Dat is een blad van koahoutfineer. Dezelfde gitaar is ook verkrijgbaar met een esdoornfineer bovenblad. Of je nu de koa of de esdoorn wilt, de rest van de gitaar is precies hetzelfde.

Wederom hebben we een esdoorn bout op de hals en een palissander toets. Deze toets heeft echter 24 frets, waardoor het een twee-octaafbord is. Dit is een uitzonderlijk vlakke toets. Zijn ze niet allemaal plat? Nee, in feite is geen van hen echt vlak, maar deze is van de 16" radius, en dit is veel vlakker dan een typische toets voor een elektrische gitaar. Wat is er aan de hand? Mensen die graag gitaarspelen in shred-stijl, net als John Petrucci hebben ze de neiging om de voorkeur te geven aan de zeer platte toets.

Beide pickups op deze gitaar zijn van DiMarzio, en het zijn beide, in het bijzonder, John Petrucci pickups. Het is duidelijk dat hij de voorkeur geeft aan de namen die deze pickups hebben, omdat ze hem beter in de oren klinken dan 'John Petrucci pickups'. Dit zijn beide de nieuwste Petrucci pickups van DiMarzio.

Sterling By Music Man JP100D John Petrucci Signature gitaar kenmerken:

Hoe te kiezen tussen deze twee geweldige Sterling By Music Man-gitaren

Ernie Ball, samen met Leo Fender, richtte Music Man-gitaren op. Ernie's zoon heette Sterling, en dus is er een lijn van Music Man-gitaren genaamd 'Sterling by Music Man'. Deze gitaren zijn de in Azië vervaardigde instrumenten die een veel duurdere versie van hetzelfde hebben, die in de VS wordt geproduceerd, en simpelweg Music Man wordt genoemd.

Hoewel deze gitaren er helemaal niet uitzien als Fender-gitaren, was de geweldige Leo Fender betrokken bij alle aspecten van hun ontwerp. Je zou niet verkeerd zijn om deze als Fender-gitaren te beschouwen. Een Sterling of een Music Man herken je altijd aan de kenmerkende vorm van de kop.

Dit zijn beide uitzonderlijk goede gitaren, en ze zijn redelijk betaalbaar voor een serieuze amateur of werkende muzikant. Over wat voor prijzen hebben we het? De gitaar van Lukather kost tussen de negenhonderd en duizend dollar. De Petrucci-gitaar kost minder dan $ 900.

Ik denk dat deze gitaren erg concurrerend zijn met zoiets als een Gibson SG Standard. Ze zijn natuurlijk van de langere Fender-schaallengte. Als je een pure metalgitarist bent, en je wilt echt een shredmaster worden, dan heeft de Petrucci-gitaar een 16" toetsradius, en dat is een heel erg vlak board, en bedoeld voor de shredder. Ikzelf kan me aanpassen aan een 16" radius toets, maar ik geef de voorkeur aan de 12" van de Lukather, en 12" is een veel meer standaard toetsradius.

Het zou gemakkelijk zijn om de Petrucci-gitaar visueel aantrekkelijker te zien voor zijn koa- of esdoornfineerblad. Het is minder duur dan de Lukather, en als je weet dat je exclusief metal gaat spelen, dan is dit de gitaar voor jou.

De Lukather-gitaar is degene die ik het leukst vind, omdat ik dol ben op de spoelkranen en ook op een boostcircuit. Ik speelde ermee, en ik vond het erg leuk hoe het kon gaan van twangy single coils tot knapperig gegrom op de humbuckers met het boostcircuit ingeschakeld. Bedankt voor het lezen.