Scott Ward

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Scott legt uit dat de band in 2009 begon tijdens de honderdjarige viering van de Canadese National Parks-wachtdienst in Banff. Hij zegt: “In die tijd hebben Ray en ik een aantal nummers samengesteld die ik had geschreven en die hebben we uitgevoerd. Brad had een aantal nummers geschreven en zelfstandig in elkaar gezet. Na dat optreden dachten we dat we moesten proberen samen te spelen. We realiseerden ons dat we drie songwriters hadden met een goede mix van harmonieën. Daarna heeft Parks Canada ons ingehuurd om twee zomers een paar avonden per week op de Tunnel Mountain-camping te werken. We hadden daar een kant-en-klaar publiek van 50 tot 100 mensen. Het was voor ons een manier om live te leren spelen en ons vak een beetje te verfijnen.”

Hierna zegt hij dat Parks Canada ze losliet, zodat ze konden vertakken en meer optredens konden gaan spelen. Scott vervolgt: “We zijn erin geslaagd om in Alberta Showcase te komen en daar hebben we een grote tour mee gemaakt. We kwamen in B.C. showcase en kreeg daar een grote tour uit door B.C. en we zijn net vanaf daar aan het bouwen. We hebben twee showcases in de VS bijgewoond, dus we hebben daar twee tours in 2018. Het is de afgelopen acht jaar geleidelijk opgebouwd.'

Elk van de bandleden schrijft zijn eigen nummers volgens Scott. Hij zegt: "We brengen de nummers naar de groep en geven ze de duimen omhoog of de duimen naar beneden. Daarna werken we samen aan de arrangementen en doen we suggesties voor wijzigingen in de nummers. Soms ziet het er weer half anders uit tegen de tijd dat we het allemaal geprobeerd hebben, maar zo werken we samen.”

Ze brengen allemaal een andere gevoeligheid voor songwriting naar de band. Scott zegt: "Ik ben meer een pure folkie uit de jaren 60, Brad is een beetje meer country en ik noem Ray de poëtische. Brad en ik schrijven de rechttoe rechtaan ballads in Ian Tyson-stijl. Ray schrijft dingen met nog een paar wendingen.”

Scott wijst erop dat hij 35 jaar bewakerervaring had, Brad 30 jaar en Ray is nog steeds een actieve bewaker in Glacier National Park, dus hun liedjes richten zich op die ervaring. Hij zegt: "Het land al die jaren beschermen, werken met dieren in het wild, patrouilles in het achterland te paard, reddingsacties in de bergen en de personages die we onderweg hebben ontmoet, zijn allemaal behoorlijk goed voer voor liedjes."

The Wardens brachten hun nieuwe album uit, getiteld Sleeping Buffalo in april 2017. Scott vertelt erover en zegt: "We hebben het opgenomen in Leeroy Stagger's Rebeltone Ranch. We waren daar bijna drie weken in drie kleine ondernemingen en de liedjes waren allemaal nieuw, behalve Ya Ha Tinda Bound omdat het de 100ste verjaardag is van de Ya Ha Tinda Ranch, de paardenranch van de nationale parken. We hebben die opnieuw opgenomen en deden het beter dan op onze eerste EP. “

Van Spinditty

Hij vervolgt: “We hadden een heel goede werkrelatie met Leeroy en kregen zijn inbreng over hoe het album klonk. We hebben een aantal behoorlijk goede muzikanten ingehuurd om daar met ons aan te werken. Nu hebben we onze band uitgebreid met Scott Duncan op parttime basis. Hij is een Calgary-muzikant die ook speelt met John Wort Hannam. We gebruiken Scott zo vaak als we hem kunnen krijgen."

Een van de uitdagingen die Scott voor The Wardens noemt, is dat ze op latere leeftijd zijn begonnen. Hij zegt: "Het is een beetje vermoeiender om op de weg te gaan. Stop in ieder geval de tijd, we zouden uiteindelijk ons ​​eigen geluid doen. We hebben een heel mooi dubbel Bose-torensysteem. Ray werkte vroeger als geluidstechnicus, zodat hij een hele mooie mix voor ons kan krijgen. Het is een hoop werk tegen de tijd dat je naar een optreden rijdt, je opbouwt, een soundcheck doet, twee uur optreedt en een uur lang een cd-tafel bemant. Het zorgt voor een behoorlijk lange dag. “

Een andere uitdaging die hij noemt is het toenemende succes van The Wardens in de muziekindustrie. Hij zegt: "Ik denk dat we het redelijk goed hebben gedaan, aangezien niemand van ons nog 30 jaar oud is."

Alberta's rootsmuziekscene is volgens hem levendig. Scott zegt: "Ik moet CKUA-radio een groot compliment geven voor het spelen van onze muziek en andere West-Canadese artiesten. We hebben net het Wide Cut Country Festival gedaan en het is verbazingwekkend de kwaliteit van de muzikanten die daar werden aangetrokken. Enkele van mijn favorieten zijn John Wort Hannam en Leeroy Stagger. Nadat we met Leeroy hadden samengewerkt, werd ik een vriend en daarna een fan. Ik hou van zijn laatste paar albums. Blake Berglund en Belle Plaine zijn vrienden uit Saskatchewan en ik hou echt van hun muziek. Ik denk dat ik een fan word van de mensen met wie we werken.”

In de toekomst zegt Scott dat The Wardens van plan zijn om hun bereik als band te blijven uitbreiden. Hij legt uit: "Het lijkt erop dat we tegenwoordig een of twee keer per weekend optreden, dus het komt neer op ongeveer 50 shows per jaar. We werken nu aan onze limiet, dus het is best leuk dat we gewoon onze optredens kunnen kiezen en kiezen. We kiezen degene die we echt willen doen en dat is ons plan voor de toekomst. We zijn van plan om ervan te blijven genieten, het fris te houden en te proberen nog een album uit te brengen. Het is nu in de maak en we willen video's van betere kwaliteit uitbrengen. Er is altijd werk aan de winkel om vooruit te komen.”

De helft van de zomer vrij nemen is hoe de leden van de band hun creatieve batterijen opladen. Scott zegt: 'Brad gaat naar zijn huisje en ik ga naar mijn dochter en haar kinderen in Victoria. In de zomer nemen we een adempauze en ons toerseizoen begint meestal begin september en loopt door tot in het voorjaar.”