Traditionele Kikuyu-muziekinstrumenten

Emmanuel doet graag onderzoek naar de Keniaanse cultuur en geschiedenis. Hij is ook een kunstenaar en deelt zijn kennis graag met anderen.

De Gechande

De gechande was een kalebas met gekleurde lijnen en afbeeldingen die Routledge beschreef als hiërogliefen. Het was ook versierd met kaurischelpen. De kalebas was gevuld met kleine harde voorwerpen om een ​​rammelaar te vormen. De opening van de kalebas werd afgesloten met gom. De beelden vertegenwoordigden een verhaal dat opnieuw werd verteld door de speler, die alleen speelde zonder een andere zanger of instrument. Tegen de tijd dat Routledge in 1910 een sample van Gechande verwierf, waren de techniek en het verhaalgenre vergeten door de overlevende Kikuyu. Blijkbaar zou de zanger voor een periode van maximaal zes maanden reizen en onderweg de Gechande uitvoeren.

Uitgerekte dierenhuid

De Kikuyu speelden geen drums, wat verrassend is, aangezien het gebruik van drums een wijdverbreid instrument was onder hun buren, zoals de akamba, chuka, enz.) Ze hadden echter een uniek muziekinstrument dat was gemaakt van een enkel membraan dat was uitgerekt op de grond, van waaruit het werd gespeeld. Omdat het niet kon worden weggedragen, moet het elke keer dat het nodig was uitgerekt zijn en vervolgens weggerold als het gebruik voorbij was. Het is geen wonder dat het niet in musea wordt getoond. Ik heb er nog nooit een in gebruik gezien, en de meerderheid van de Kikuyu van vandaag zou verbaasd zijn te weten dat het überhaupt bestond.

Jingles

De Kikuyu gebruikten beenjingles als percussie-instrumenten. De jingles werden gemaakt door smeden die een plaatmetaal vormden om metalen stukken of kiezelstenen te bevatten. Dansers bewogen ritmisch hun benen om de muziek te begeleiden. Toen meerdere dansers hun jingles op hetzelfde ritme bewogen, was het effect prachtig.

Van Spinditty

Coro

Deze zijwaarts geblazen hoorns waren er in twee varianten: de rechte hoorn van de oryx en de spiraalvormige hoorn van de grotere koedoe.

Ciigamba

Een soort rammelaar, Routledge beschreven ciigamba als:

"ovale ijzeren platen met uiteinden naar een stompe punt gebracht die zes centimeter lang was, gevouwen totdat de randen slechts 1/4 inch uit elkaar waren - de geproduceerde vorm is zoiets als die van de bananenvrucht. Er zijn verschillende kogels van ijzer ingesloten … [deze werden] vastgebonden in [een] horizontale positie boven het kniegewricht gedragen."

Deze werden gebruikt om een ​​ritmische begeleiding van het zingen te maken door gechoreografeerd met de voet te stampen.

Wandindi

De wandindi was een éénsnarig muziekinstrument van de Kikuyu en andere gemeenschappen. De resonator was gemaakt van een flespompoen en een stuk strakke dierenhuid. Een stok stak uit de kalebas en had een touwtje dat stevig aan het uiteinde was vastgemaakt. De speler maakte verschillende geluiden door met een vinger of duim over de snaar te schuiven terwijl hij een strijkstok op de snaar gebruikte, vergelijkbaar met hoe een viool wordt bespeeld. Een moderne versie die vaak wordt gezien bij straatartiesten in stedelijke centra in Kenia, gebruikt een tin als resonator. Sommige gemeenschappen in Kenia gebruiken dit instrument nog steeds bij traditionele ceremonies, maar de Kikuyu hebben het volledig verlaten.

Geciteerde werken

Routledge, W. Scoresby, Routledge, Katherine. Met een prehistorisch volk: de Akikuyu van Brits Oost-Afrika (Londen: E. Arnold, 1910)

Opmerkingen

Emmanuel Kariuki (auteur) uit Nairobi, Kenia op 5 maart 2012:

Bedankt Jamila,

Ik hoop deze hub binnenkort te updaten en hopelijk de muziekinstrumenten van een andere gemeenschap te schrijven. Met 42 etnische gemeenschappen in Kenia is er veel materiaal.

jamila sahar op 03 maart 2012:

erg interessant, ik heb wat etnomusicologie gestudeerd op de graduate school en vond deze hub erg interessant, er zijn zoveel ongelooflijke vormen van muziek over de hele planeet! bedankt voor het delen van dit, gestemd nuttig en interessant