Fender Artist Series Stratocasters: Stevie Ray Vaughan vs. Eric Johnson

Wesman Todd Shaw begon gitaar te spelen toen hij 12 jaar oud was. Hij doet niets liever dan er een op te pakken en wat snaren te tokkelen.

Eric Johnson: een van 's werelds meest gerespecteerde gitaristen

Het tijdschrift Guitar Player verklaarde ooit dat Eric Johnson een van 's werelds meest gerespecteerde gitaristen was. Dat is hij. Maar Eric Johnson is meer dan dat. Eric is een van die mensen die op een savant niveau is. Hij is een wonderkind op het gebied van muziek.

Hij speelt akoestische gitaren, lapsteelgitaren, basgitaren, resonatorgitaren, piano, en hij zingt. Hij speelt jazz, rock, fusion, blues, soul, folk, new age, klassiek en country. Het zal je niet verbazen dat zijn familie erg muzikaal is ingesteld.

Hij zou piano gaan studeren en op elfjarige leeftijd zijn eerste gitaar krijgen. Vier jaar later was hij de gitarist in een band. Toen hij van de middelbare school kwam, studeerde hij een tijdje aan de Universiteit van Texas in Austin. Zijn eerste muzikale succes kwam met de band Electromagnets. Eric's gitaarspel was de reden dat ze een aanhang hadden.

Van de Electromagnets zou hij een soloalbum uitbrengen, maar hij verdiende er geen geld mee. Hij ging aan de slag als sessiegitarist en trad ook live op in Austin. In het midden van de jaren tachtig zou een topgitarist een talent zijn dat echt platen zou kunnen verkopen, en dus ging Eric verder met Warner Brothers.

Mijn eerste herinneringen aan Eric waren toen ik hem zijn instrumentale 'Zap' op de radio hoorde spelen. Ik was opgewonden om een ​​gitaarmagazine met hem op de omslag te krijgen, en dat deuntje in de tab-sectie. No way dat ik dat zou kunnen spelen. Weinigen kunnen dingen spelen die Eric Johnson speelt.

Met zijn albums 'Tones' en 'Ah Via Musicom' zou Eric behoorlijk beroemd worden om zijn Stratocaster-klank die voor de hele wereld klonk als een viool. En zijn instrumentale 'Cliffs of Dover' zou hem een ​​Grammy-award opleveren.

Erics volgende album deed het niet zo goed, en waarschijnlijk omdat hij er iets te lang over piekerde. Johnson's muziek past op geen enkele manier gemakkelijk in de categorie versnipperen, maar Eric kan zeker versnipperen. Zijn volgende succes zou zijn om te touren met Steve Vai en Joe Satriani.

Eric Johnson is er nog steeds en speelt vandaag de dag geweldige muziek. Hij speelt niet altijd een Fender Stratocaster, maar meestal wel. Voor onze doeleinden zullen we hier zijn Fender Artist Series Strat bespreken, en we zullen het vergelijken met die van collega-Texaan Stevie Ray Vaughan. Ik vergelijk deze twee niet omdat de muziek van Eric en Stevie op elkaar lijkt, of omdat ze allebei Texaan zijn.

Ik vergelijk deze twee gitaren omdat ze qua prijs zo goed vergelijkbaar zijn. Deze twee Fender Artist Series Strats zijn dure. Ze komen in iets minder dan tweeduizend dollar. Dat is Les Paul-territorium. Dit zijn serieuze gitaren voor serieuze spelers. Laten we eens kijken!

Fender Artist Series Eric Johnson Stratocaster met palissander toets

Eric Johnson is het soort persoon dat imperfectie onaanvaardbaar vindt. Ze zeggen dat het perfecte de vijand is van het goede, maar niet iedereen kan hetzelfde zijn. Het punt dat ik hier probeer te maken, is dat Eric betrokken was bij de creatie van deze gitaar, en alles moest aan zijn wensen voldoen om zijn naam erop toe te staan.

Er is een versie met een esdoorn toets. Dit is de palissander board versie, en die is iets duurder, en met de palissander toets heb je een gebonden toets. Het is aantrekkelijk en Fender doet niet zo vaak aan nekbinding. De hals heeft een licht 'V'-profiel.

De Lucerne aqua firemist-kleur is behoorlijk geweldig. Je krijgt deze kleur nergens anders en dan is er een superdunne nitro-afwerking.

Terug naar de toets. Je krijgt de 12" radius op deze gitaar, net als op de SRV gitaar. De 12" radius betekent dat de toets veel vlakker is dan typisch is bij Fender. Hoe platter het bord is, des te meer wordt gedacht dat het het spelen van een enkele noot gemakkelijker maakt.

Waarom een ​​tweedelig lichaam? Want dat is wat Eric wilde. Er is een diepere contour op het lichaam om het voor Eric comfortabeler te maken om te spelen. Zal het voor jou ook comfortabeler zijn? Alleen jij kunt die vraag beantwoorden.

Eric wilde een tremoloblok met vijf veren, en dus kreeg hij er natuurlijk een. Hij is van mening dat de gitaar beter klinkt zonder een tremholtedeksel, dus die is er niet. De brug zit plat en de actie zal vrij laag uit de fabriek komen.

Eric Johnson zat bovenop de mensen terwijl de pickups werden ontwikkeld. Deze pickups zijn precies zoals Eric ze wilde hebben. Dit zijn Fender Custom Shop-pups. Je moet begrijpen dat Mr. Johnson iemand is met een monsterlijke intelligentie, en hij is geobsedeerd door het perfectioneren van geluid en muziek.

De brug pickup werd geuit helderder dan gebruikelijk is. Fender Strat-brugpups zijn al helder, maar Eric heeft vaak extreem heldere, schone tonen. Er is één toonregeling die alleen deze brugpickup regelt, en als hij half naar beneden wordt gekozen, begin je Eric's beroemde viooltonen te krijgen.

De stemmachines of 'mechanieken' zijn verspringend. Hun hoogte is niet uniform, maar verspringend om de kleine touwboompjes op de kop te elimineren. Dit is ongebruikelijk en lijkt misschien een kleinigheid voor u. Het was belangrijk voor meneer Johnson.

Alles aan deze gitaar schreeuwt boutique kwaliteit. Anderson en Suhr konden geen betere voor je bouwen. Je krijgt hierbij een volledig op maat gemaakte case. Het is een luxe blonde harde schaal. Het is aan beide uiteinden bruin en heeft een gouden binnenkant.

Fender Eric Johnson Stratocaster kenmerken:

Welke van deze twee schoonheden past bij jou?

Dit zijn twee van de meest luxe Stratocaster gits die Fender produceert. Ze zijn gemaakt ter ere van twee van de beste ambassadeurs die Fender ooit heeft gehad, dus het is geen wonder dat ze duur zijn. Ik schat de SRV op zeventienhonderd en de Johnson op negentienhonderd.

Ik denk dat Johnson meer kost vanwege de binding op de nek en vanwege de Fender Custom Shop-pickups. De Johnson-gitaar wordt ook geleverd met een veel specifiekere koffer.

Ik kan me voorstellen dat iemand de linkshandige brug en tremolo-balk op een rechtshandige Strat een belemmering vindt. Als je niet iemand bent die de Trem-arm veel gebruikt, kun je die puppy er altijd meteen afdraaien en in de koffer opbergen. Als je de balk wel gebruikt, maar de positionering ongunstig vindt, lijkt de SRV-gitaar voor jou uit te sluiten. Ik kan me voorstellen dat men op den duur aan zijn positie zou wennen, als men anders verliefd zou zijn op de Fender SRV Strat.

Hoe zit het met de pick-ups? Ze worden heel anders. De Texas Special-set op de SRV-gitaar zijn pickups die je kunt kopen en in elke Strat kunt laten vallen. De Johnson-pups zijn ook beschikbaar. Je kunt pickups mixen en matchen zoveel je wilt, maar zou je dat ook moeten doen?

Beide gitaren zijn gebouwd voor de persoon die houdt van het spelen van een enkele noot en het mega-snaarbuigen. Beide zijn gemaakt in de VS. Stevie en Eric klinken behoorlijk verschillend van elkaar. Als het doel is om als een van beide te klinken, dan zijn de gitaren een dure plek om te beginnen, maar het zou kunnen dat investeren in zulke fijne gitaren iemand de motivatie zou geven om meer muzikaliteit en een geweldige klank te bereiken.

Realiseer je dat als je besluit een van deze te bezitten, velen van ons een beetje jaloers op je zullen zijn. Mensen kunnen onaangekondigd thuis komen opdagen. Ze brengen je misschien een diner of een sixpack en willen je gitaar spelen. Bedankt voor het lezen.

Opmerkingen

Joseph Schmall op 26 februari 2019:

Hoi,

mooie vergelijking van de twee modellen. Maar de belangrijkste reden in het prijsverschil is te wijten aan de nitrocellulose-afwerking op het Eric Johnson-model versus de polyurethaanafwerking op het SRV-model. Nitrocellulose-afwerkingen hebben veel meer productiestappen nodig dan polyurethaanafwerkingen.