David Gilmour en de Fender Stratocaster

Wesman Todd Shaw begon gitaar te spelen toen hij 12 jaar oud was. Hij doet niets liever dan er een op te pakken en wat snaren te tokkelen.

David Gilmour speelstijl

We zijn getuige geweest van en genoten van het tijdperk van shred-gitaarspelen, en we verslaan de groten van die stijl niet, maar Gilmour kan de luisteraar met één enkele noot de wind uit de oren slaan. Voorbeelden van deze neiging om iemand met minder noten tot tranen te brengen dan wie dan ook, zijn te vinden in voorbeelden zoals het nummer Comfortably Numb , dat door lezers van het tijdschrift Guitar World werd gerangschikt als de 4e grootste gitaarsolo aller tijden.

Er zijn nog veel meer beroemde solo's van Gilmour die mensen herkennen zodra ze ook maar één noot horen. Degenen onder ons die meer getrainde of ervaren oren hebben, kunnen Davids spel bijna onmiddellijk herkennen, ook al horen we voor het eerst iets van hem. Hoe karakteriseren we zo'n iconische speelstijl?

Nou, David gaat voor heel groots klinkende, maar simpele riffs. Hij is dol op het gebruik van beltonen voor ambient texturen, en zijn solo's zijn regelrecht lef. Hij speelt nooit snel. Hij is dol op grote snaarbochten en handvibrato, en het gebruik van de Stratocaster gesynchroniseerde tremolobalk. Hij heeft een halve eeuw aan verbuigingen in zijn mouw en te allen tijde tot zijn beschikking.

David Gilmour bespeelt de Fender Stratocaster niet exclusief, maar over het algemeen is het geluid van Pink Floyds gitaar het geluid van de geweldige Mr. Gilmour en zijn Stratocaster.

Fender Custom Shop David Gilmour Signature Stratocaster NOS

De hele relikwie-industrie met gitaren is prima voor de liefhebbers. Ik bewonder absoluut de kunst van het perfect namaken van een gitaar met alle deuken en krassen, maar zulke dingen zijn erg duur, en bovendien, als ik een nieuwe gitaar koop, wil ik dat hij eruitziet als een gloednieuwe gitaar. Dit leidt ons naar de NOS-versie van de Gilmour Stratocaster, want dit is de gitaar die is nagebouwd naar het beeld van David, maar deze is zonder deuken en krassen.

Deze gitaar is nog lang niet betaalbaar. Dit kost meer dan vijfduizend dollar. Als je daarover nadenkt, realiseer je je dat je voor dat geld waarschijnlijk vijf goede Stratocasters kunt kopen. Je zou ook wat aangepaste pickups kunnen inleveren en iemand wat mooie bedrading laten maken om er een te maken die veel op deze lijkt. Aan de andere kant zijn er mensen die genoeg geld hebben om er gewoon een te kopen. Petje af voor die gezegende zielen, denk ik.

Er is één ding over deze gitaren dat moet worden opgemerkt. Mensen praten erover alsof ze de Heilige Graal zijn, en dat begrijp ik. Ik begrijp de liefde voor uitrusting en de liefde van Gilmour volledig. Maar als je de specificaties analyseert, moet je er zeker van zijn dat je de ronde toetsradius van deze gitaren aankan. De spelers van vandaag zijn meer en meer gewend aan het platter maken van de toets, en dit is er gewoon niet een van. Dus ik zou iemand willen smeken om absoluut wat tijd met een van deze gitaren door te brengen voordat je opstaat en vijfduizend dollar aan één uitgeeft.

Fender Custom Shop David Gilmour Stratocaster NOS Kenmerken

Jonge David Gilmour en lid worden van Pink Floyd

Hoewel de ouders van David Gilmour niet in de muziek werkzaam waren, moedigden ze het muzikaal vakmanschap van hun zoon aan. Zijn ouders waren zeer intellectuele personen, zijn vader een zoöloog en zijn moeder zowel een leraar als een filmeditor. Je kunt zien hoe David het vermogen heeft geërfd om betrokken te zijn bij de creatie van zulke enorme en intellectuele kunstwerken als de albums van Pink Floyd.

Een jonge David werd muzikaal geroerd door Bill Haley's Rock Around the Clock en de muziek van Elvis Presley en de Everly Brothers. David zou een gitaar lenen van een buurman, maar hij zou hem nooit teruggeven aan de eigenaar. Hij zou zichzelf wat gitaar leren spelen met behulp van een boek van de grote Pete Seeger, en op school op de jonge leeftijd van elf leerde hij wijlen Syd Barrett en Roger Waters kennen.

Je hebt gehoord van het betalen van je contributie, of lijden voor je kunst? David deed dat als jonge man. Hij en Syd Barrett hadden een busreis gemaakt. In 1965 reisden de twee en anderen door Spanje en Frankrijk en speelden liedjes van The Beatles op straathoeken. David raakte zo ondervoed dat hij in het ziekenhuis moest worden opgenomen.

Syd Barrett zou afscheid nemen van David en Pink Floyd gaan vormen zonder David in de groep. Het magnetische en geniale dat Syd Barrett toen was, was onbeschrijfelijk voor degenen die er niet waren, maar het trieste verhaal van wat er gebeurde is een legende geworden in de annalen van de muziek. Syd Barrett was een beginnende schizofreen en hij misbruikte psychedelische middelen tot het punt dat hij onsamenhangend werd.

De enige manier waarop de band door kon gaan was om Syd Barrett te vervangen, en daar stond David Gilmour in de coulissen te wachten. Misschien had niemand ergens het creatieve genie dat Barrett ooit had gehad, maar David Gilmour had een standvastige en toegewijde geest, en samen met Waters, Mason en Wright hadden ze genoeg genialiteit om dingen voor de eeuwigheid samen te stellen. Muziek die misschien nooit zal sterven, is wat er is gebeurd.

Hoop voor de toekomst van Pink Floyd

Nu met de vurige Roger Waters als primaire tekstschrijver en conceptueel leider van de band, zou Pink Floyd een onvergelijkbare band worden wiens progressieve en psychedelische muziek wereldwijd geliefd zou zijn. Meesters van conceptalbums die de luisteraar ver van waar ze zaten, zouden meer dan tweehonderdvijftig miljoen albums verkopen.

Dat soort succes en mensen kunnen grote ego's ontwikkelen. Roger Waters is door sommigen beschreven als een pestkop. Nou, hij slaagde erin om Richard Wright uit de groep te pesten, en het laatste Pink Floyd-album met Roger Waters erbij had net zo goed een solo-album van Roger Waters kunnen zijn. Waters zou zelf de groep verlaten, Wright zou terugkeren en Gilmour zou het roer overnemen. Er waren rechtszaken en bittere geschillen, maar Pink Floyd zette door.

Waters en Gilmour hebben allebei ook geweldige solocarrières gehad. Waters geweldige album Amused to death was een politiek hoogstandje. Het eerste soloalbum van David Gilmour, simpelweg getiteld David Gilmour, was een gouden plaat waar ik persoonlijk altijd erg van heb genoten.

Zoals het nu in 2018 is, is Syd Barrett al lang overleden en is ook Richard Wright overleden. Nick Mason, Roger Waters en David Gilmour zijn allemaal redelijk gezond en erg actief. Hun laatste reünieshow samen is goed bevallen, misschien is er hoop voor de toekomst.

Wij, als die hard en liefhebbende fans hopen dat hun hart niet wordt verduisterd door wolken, en dat ze misschien samen kunnen komen voor een laatste reis naar de donkere kant van de maan. Bedankt voor het lezen.