Billy Gibbons en de Gibson Les Paul Standard

Wesman Todd Shaw begon gitaar te spelen toen hij 12 jaar oud was. Hij doet niets liever dan er een op te pakken en wat snaren te tokkelen.

De bewegende trottoirs

Texas heeft altijd een muziekscene gehad waar grote dingen gebeuren. Van country tot blues, tot rock en psychedelische muziek, Texas heeft het gehad en heeft het nog steeds. Billy Gibbons is een van onze geweldige gitaristen en hij is duidelijk een bluesrockman, maar hij heeft ook deel uitgemaakt van de psychedelische scene in Texas.

Weet je, voordat er een ZZ Top was, was Billy Gibbons al een grote man op het toneel, maar niet alleen in Texas, hij was landelijk. Hij was bevriend geraakt met Roky Erickson, de leider van de 13th Floor Elevators, en daarna zou hij vriendschap sluiten met niemand minder dan Jimi Hendrix.

Geïnspireerd door zowel de blues als de psychedelische muziek, waren Hendrix en Erickson de exacte personen om bevriend mee te raken, na te bootsen of ideeën op te doen. Billy zou een band vormen met de naam The Moving Sidewalks. Ze zouden verschillende singles en een volledig album opnemen en het prestigieuze optreden van openingsshows voor The Jimi Hendrix Experience krijgen.

Terwijl The Moving Sidewalks een goede band was, en een zeer positieve toekomst leek te hebben, had de Amerikaanse regering andere ideeën, en twee van de bandleden werden opgeroepen om te gaan vechten in de oorlog in Vietnam. De band stopte niet meteen, maar het eindigde wel. Elk einde leidt tot een ander begin.

Bill Gibbons Gitaarstijl

Wat is er sindsdien gebeurd? ZZ Top blijft een van de beste klassieke rockbands die een lichaam nog kan gaan zien in concert, en ze brengen soms nieuwe albums uit. Billy Gibbons is altijd een echte ster, en hij doet ook solo-shows. Op dit moment, in 2018, doet hij een solotour.

Billy is een veelgevraagde, altijd, als side man of gast op de albums van andere sterren. Hij heeft gespeeld met de Revolting Cocks, Vivian Campbell, Queens of the Stone Age, BB King, Hank Williams III, en wie kan zijn verschijning op Nickelback's Rockstar-nummer en -video vergeten?

Hoewel ik Billy niet persoonlijk ken, kan ik niet anders dan denken dat een van de hoogtepunten van zijn leven het spelen met wijlen en geweldige Les Paul zelf was. Zijn gastoptredens met andere sterren zijn vrij lang, ik heb de helft niet genoemd. Dus wat is het precies dat Billy Gibbons zo'n unieke en gewilde gitarist maakt?

Billy Gibbons is altijd Billy Gibbons geweest. Hij probeert niet trendy te zijn met zijn gitaarspel. Hij speelt niet snel en technisch flitsend zijn is nooit zijn ding. Billy concentreert zich op frasering, timing en vibrato. Net als de geweldige Stevie Ray Vaughan, gelooft en laat Billy Gibbons zien dat de handen van een speler de bron zijn van een geweldige gitaarklank. In tegenstelling tot SRV gebruikt Gibbons echter zeer lichte snaren.

Als je aan Gibbons' gitaarstijl denkt, denk je aan dynamiek. Het bruine geluid dat Gibbons gebruikt, en de dynamiek van zijn frasering en boogiebeats, die dingen maken hem tot een van de zeldzame spelers die direct herkenbaar is, zelfs als je een nummer voor de allereerste keer hoort. Billy houdt zich vooral vast aan mineur en majeur pentatonische toonladders en gedijt gewoon op houding, en dat is waar het bij showbusiness om draait.

De 1959 Gibson Les Paul, Miss Pearly Gates

Billy Gibbons is een verzamelaar van mooie gitaren en ook van oldtimers. Hij heeft talloze gitaren en wat je zou denken als een letterlijke gitaarkluis vol verbazingwekkende kansen en doelen die alleen iemand met veel geld zou kunnen bezitten. Oh, hij speelt Telecasters en Stratocasters, hij speelt Explorers en Flying Vs, maar er is geen enkele gitaar meer geassocieerd met Billy Gibbons dan die in het bijzonder, Miss Pearly Gates, een Gibson Les Paul uit 1959.

Het verhaal over hoe Billy aan een Gibson Les Paul uit 1959 kwam, verschilt niet veel van de verhalen van andere mannen van zijn leeftijd en generatie. Hij zag gewoon hoe Eric Clapton er een vasthield op de achtermouw van wat wordt beschouwd als een van de grootste bluesgitaaralbums aller tijden, Blues Breakers met Eric Clapton. Gibbons werd op de hoogte gebracht van een boer uit Texas die zo'n gitaar bezat, maar hij had het spelen opgegeven om te gaan boeren en hield de gitaar onder zijn bed.

Billy had alleen het geld om de gitaar te betalen op basis van een deal die hij had gesloten voor een auto, die volgens hem goddelijk moest zijn. De gitaar werd al snel bekend als zijn Miss Pearly Gates. De Les Paul was nog in perfecte staat, maar dat is het nu zeker niet, want hij heeft talloze podia in landen over de hele wereld gesierd. Het geluid is nog steeds goddelijk. Gibbons meldt dat hij vijf miljoen dollar heeft gekregen voor zijn gitaar, maar hij verkoopt niet. Hij heeft het geld niet nodig en vindt dat de gitaar niet vervangbaar is.

En jij dan? Wil je een exacte reproductie van de Billy Gibbons Miss Pearly Gates Gitaar? Vriend, je kunt er een hebben, maar je kunt maar beter diepe zakken hebben. Er zijn drie versies van deze gitaar. De Vintage Original Specificatie kost meer dan elfduizend dollar. Dezelfde gitaar, maar gerijpt door Tom Murphy? Het is maar een paar honderd meer dan vijftienduizend dollar. De bejaarde ook getekend door Billy Gibbons? Ja, je hebt minstens vijfentwintigduizend dollar nodig voor die gitaar.

Gibson Les Paul Standard Traditioneel

De echte oplossing hier is dezelfde als die ooit was, de Gibson Les Paul Standard Traditional. Dit is de gitaar die de grootste zegen is geweest die rock-'n-rollmuziek ooit heeft genoten. Talloze metal-, blues- en rockspelers bezitten en spelen de Standard T, dat het onmogelijk is om ze ooit allemaal te tellen.

Het is de maatstaf, de standaard waaraan alle andere worden gemeten, en van Gibson, de meest gerespecteerde en gewenste maker van elektrische gitaren overal op de planeet Aarde, derde steen verwijderd van de zon. Je kunt niet verliezen.

Als ik op deze gitaren speel, weet ik dat de tonen van Gibbons, Clapton, Moore, Page en nog veel meer in de palm van mijn handen zijn, als mijn handen en hakken maar de vaardigheid kunnen vinden om ze eruit te halen. Er is hier altijd zoveel meer dat nog moet worden ontdekt. De mogelijkheden zijn gewoon eindeloos.

Je hebt de dikke bast en het gegrom van de originele humbucking-pickups, en het enige wat je hoeft te doen om country-twang te krijgen, is een push-pull-pot knallen, en daar wacht het op je. De Standard T is verkrijgbaar in een breed scala aan kleuren en burst-afwerkingen, en verdorie, je kunt zien hoe de esdoornvlammen van vandaag de dag aantrekkelijker zijn dan die uit het legendarische 1959.

Ik weet dat deze gitaren nog steeds erg duur zijn, maar als een lichaam investeert zoals ze doen voor een Les Paul Standard T, zullen ze echt wat tijd met het ding doorbrengen, en het is een levenslange partner, en een waar, als je ben al van mijn leeftijd, je kunt het aan iemand overlaten die er misschien zijn hele leven van zal houden. Hé, daarna heb je alleen nog een goedkope zonnebril nodig. Bedankt voor het lezen.

Gibson Les Paul Standard T Solidbody elektrische gitaar Kenmerken:

Opmerkingen

Wesman Todd Shaw (auteur) uit Kaufman, Texas op 27 september 2018:

Hey bedankt, Ethel!

Oh, ik hou van die dingen uit de jaren 70 die ze deden. Het beste waar ik op kan hopen is om ooit 25% van Billy Gibbon's gecertificeerde Texaanse status te behalen. Hé.

Ethel Smith van Kingston-Upon-Hull op 27 september 2018:

Je kent je gitaren Wesman. We luisteren nog steeds naar ZZ Top. Goede muziek.

Wesman Todd Shaw (auteur) uit Kaufman, Texas op 06 september 2018:

Wauw! Iets getekend door Jimmy Page is een droom die uitkomt voor een gitaarliefhebber. Ah Les Paul de man, hij was iets waar, toen hij jong was, ze niet wisten hoe ze zijn muziek moesten noemen, omdat het soms buiten de grenzen van de muziek van die tijd lag.

Pamela Oglesby uit Sunny Florida op 06 september 2018:

Ik herinner me dat ik naar veel van de muziek luisterde die je besprak, aangezien ik 3 jongens heb die dol waren op ZZ Top, enz. Een van mijn zonen heeft een paar gitaren en hij won een quitar waarvan ik denk dat die getekend was door de quitarist voor Led Zepplin.

Ik vond het leuk om al deze informatie te lezen, en toen ik als verpleegster in het hartrevalidatieprogramma werkte, gebruikten we af en toe wat Les Paul-muziek.