Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Bubba B the MC groeide op met muziek die zijn leven doordrong. Hij was de derde van vier kinderen en de jongste met enige marge. Al sinds zijn vroegste dagen waren zijn oren gevuld met muziek en woorden. Hij wijst erop: "Ik bevond me in een unieke situatie omdat mijn moeder als baby voor me zong. Later leerde ik dat ze, voordat ze huisvrouw werd, schrijfster, dichteres en zangeres was.”
Zijn broers en zussen en zijn vader hielpen ook mee om zijn muzikale landschap vorm te geven. B zegt: "Ik had twee oudere broers en zussen, aanzienlijk ouder dan ik was. Tegen de tijd dat ik bewustzijn en begrip had, waren ze al instrumenten aan het bespelen. Mijn vader speelde ook slaggitaar in een soca/calypso-band, dus daar kwam voor mij het ritme vandaan.”
B's vader was een pijpfitter en lasser die hielp om de olie-infrastructuur van Noord-Alberta 'las voor las' op te bouwen, dus hij was een groot deel van B's jeugd weg. Als hij in het weekend thuiskwam, vooral op zaterdag, speelde hij muziek. Hij voegt eraan toe: "Zaterdagen waren zijn decompressietijd. Hij zou een heleboel platen draaien. Hij had een home-audiosysteem van wereldklasse en speelde al het goede af. Hij speelde Smokey Robinson, de verleidingen en de wonderen. Hij speelde soul, R&B en de muziek van de Civil Rights-beweging.”
Terwijl dit allemaal gaande was, raakte B's oudere broer in de vroege hiphop- en rapmuziek. Hij zou hem nieuwe danspasjes leren en B zou urenlang alle verschillende sloten en pauzes oefenen. Hij vervolgt: "Een paar leraren op school wilden dat ik de jongere kinderen danspasjes leerde tijdens de lunchpauze, dus begon ik choreografie te maken en kinderen verschillende bewegingen te leren en ze allemaal aan elkaar te koppelen."
Er is één gebeurtenis die zijn identiteit als hiphopartiest heeft gevormd. Hij zat in de auto met zijn vader en zijn zus, na een familie-uitje. zegt B. “Mijn zusje zat op de achterbank, mijn vader reed en ik zat voorin naast mijn vader. Hij speelde het nummer Freaks Come Out at Night van Whodini. Het had een groef die zo strak was. Ik keek naar mijn normaal gespannen vader en hij tikte met zijn handen en stapte erin. Ik keek om naar mijn zus die vijf jaar jonger is dan ik en ze zit op de achterbank met haar hoofd te knikken. Ik realiseerde me dat er drie generaties waren, allemaal met verschillende denkrichtingen, allemaal onder één groove. Hiphop had de kracht om dat te doen!”
B heeft op alle niveaus van de muziekindustrie gewerkt, van dj'en tot radio tot het schrijven van rijmpjes. Aanvankelijk begon hij als feest-MC. Hij legt uit: "Ik was de man die mensen belden als het feest niet goed was en ze het naar een hoger niveau moesten tillen. Het was geweldig en ik vond het geweldig. Ik hield van de kracht, de controle en waardering voor mijn kunstvorm om op die manier gebruikt te worden.”
Toen hij overstapte naar de radio, kreeg hij een trend die hem dwarszat. B zegt: “Ik kreeg veel verzoeken en ik kreeg het gevoel dat veel van onze luisteraars geen volwassenen waren, maar jonge mensen. Ik realiseerde me dat veel van de muziek die uitkwam niet echt een positieve boodschap had. Gedurende mijn hele carrière zou ik zeggen dat 98,9 procent van mijn muziek positief was of een soort inspirerende boodschap had. Ik had het niet over 'grote buitmeisjes'. Mijn muziek had eigenlijk inhoud en textuur.”
Van Spinditty
Hij voegt eraan toe: "Ik kreeg kinderen die belden en om liedjes vroegen die totaal ongepast voor hen waren. Ik wilde kinderen liedjes geven om naar te luisteren die hen zouden helpen een soort van positiviteit te voelen. Mijn muziek was ook voor de ouders van deze kinderen. Ik wilde iets creëren dat ook voor hen van invloed zal zijn.”
Het schrijven van rijmpjes begint voor hem met een observatie of een ervaring. B zegt: "Ik zal nadenken over wat ik als ouder tegen mijn kind zou zeggen over dat onderwerp of hoe ik het aan een groep kinderen zou uitleggen. Daarna begin ik van nul. Ik heb het idee voor de melodie of de baslijn of de drums en dan bouw ik een refrein, bouw ik verzen, verfijn het en breng het dan naar de studio en leg het neer.”
Een van de uitdagingen die B in zijn carrière noemt, is de invloed van Amerika op de Canadese muziekindustrie. Hij zegt: “Pond voor pond, dollar voor dollar Canada slaat ver boven ons gewicht. De best verkopende countryartiest aller tijden is Canadees, een van de grootste volwassen hedendaagse artiesten aller tijden komt uit Canada. We zouden moeten investeren in de industrie die we hier hebben, we zouden onze artiesten en onze kunstwerken niet naar de VS moeten exporteren om hier op ons thuisfront een soort van erkenning of bevestiging te krijgen.”
Een bredere uitdaging is het opzetten van een hiphopscene van eigen bodem in Canada. B legt uit: “Ik werd door de CRTC gevraagd om namens de artiesten in Calgary en de hiphopgemeenschap te spreken. Ik was een van de redenen waarom Standard Radio de eerste vergunning voor een hiphopradiostation in Canada kreeg. Ik geloofde dat we een gemeenschap hadden die sterk genoeg was in Canada om een merk van radiostations te hebben die zich richtten op lokale hiphop/R&B-muziek en die gericht waren op het creëren van een nationale identiteit en een nationale sfeer.”
Helaas, merkt B op, heeft Canada nog steeds geen 24/7 hiphop/R&B/urban radiostation. Hij zegt: "Het is triest omdat we al deze ongelooflijke artiesten hebben die hun best doen en platen verkopen, maar we hebben geen station van eigen bodem om ons te ondersteunen."
De toekomst is op dit moment "wide open and sky high" voor hem. B zegt: "Ik ben mijn eigen rijstrook aan het uitsnijden. Mijn merk breidt uit. Ik denk na over manieren om de positiviteit, mijn liedjes en mijn inclusieve beeldspraak voor zoveel mogelijk ogen te krijgen door live optredens, workshops en door te touren. Ik wil een baken van licht zijn voor mensen die gedissocieerd en rechteloos zijn.”
B bevindt zich momenteel in een creatieve ruimte, dus hij luistert niet naar veel andere artiesten die hem zouden kunnen beïnvloeden. Hij vindt creatieve herlading op andere gebieden. Hij legt uit: "Ik loop veel diep water om te ademen en cardio te doen, ik rust, ik mediteer, ik lees, ik luister naar dingen die ik in het verleden heb gedaan om te zien hoe ik het kan aanpassen en herwerken."
Meestal houdt hij ervan om contact te maken met de demografie die zijn muziek en kunstwerken inspireren en beïnvloeden; gezinnen, kinderen en ouders. Hij legt het als volgt uit: "Nu ik vader ben van een geweldig 'hyperbewust van hun omgeving' klein mensje, ben ik nog meer gefocust op het doel en vooral de beste boodschap en voorbeeld voor de volgende generatie van muzikanten en artiesten komen zo mogelijk naar voren.”
