Inhoudsopgave:
- Opmerkingen over een voorwaardelijke vorm door 1975: een overzicht
- Track-by-track analyse
- Van Spinditty
Benjamin Wollmuth is een liefhebber van literatuur en deelt graag zijn mening over alles, van films en videogames tot boeken en muziek.
Ik wil zeggen dat The 1975 mijn favoriete band aller tijden is. Ben ik bevooroordeeld als het om hun muziek gaat? Mogelijk. Ik kan echter begrijpen waarom sommige mensen misschien niet van hun muziek genieten.
De band greep me voor het eerst toen ik hun nummer 'Chocolate' hoorde. Nadat ik "The Sound" en "Love Me" had gehoord, wist ik dat ik hun twee albums moest hebben om te zien waar ze over gingen. Dus ontving ik The 1975 Deluxe Edition en I Like It When You Sleep en werd al snel verliefd. Sterker nog, I Like It When You Sleep werd mijn favoriete album aller tijden, en daar sta ik nog steeds achter. Deze band heeft me door gelukkige tijden, droevige tijden en alles daar tussenin gesleept. Hun gebruik van gitaren en keyboards blaast me omver. Er kwam een kort onderzoek naar online relaties uit en ik heb ervan genoten. Het kwam niet in de buurt van I Like It When You Sleep , maar ik heb genoten van de meeste nummers erop. Navraag leerde echt dat de groep niet bij één enkel geluid wilde blijven. Ze wilden veel verschillende genres verkennen… en nu bewijst Notes dat feit nog meer. De singles - alle 8 - gaven me geen enkele hint over hoe het album als geheel zou klinken. Onnodig te zeggen dat ik geen idee had wat ik kon verwachten.
Opmerkingen over een voorwaardelijke vorm door 1975: een overzicht
Hoezeer ik ook van 1975 houd, ik denk dat Notes hun meest onsamenhangende album tot nu toe is. Terwijl hun vorige albums een mooie flow tussen de nummers lieten zien - vooral I Like It When You Sleep , maar daar zou ik de hele dag over kunnen doorgaan - heeft dit album niet altijd die flow. Dit album doet me denken aan een greatest hits-album dat een rockband uit de jaren 80 zou uitbrengen, waar de nummers niet echt in elkaar overvloeien omdat ze oorspronkelijk op afzonderlijke albums werden uitgebracht. Ik vind dit album ook te lang. Ik dacht oorspronkelijk dat ik de lengte geweldig zou vinden - want, weet je, meer bops - maar toen hoorde ik alle instrumentale nummers, en, nou …
Dat gezegd hebbende, wil ik het kort hebben over elk nummer (en ik bedoel zo kort mogelijk), bespreken of ik het nummer leuk vond of niet en of het nummer eigenlijk (naar mijn mening) bij het album past.
Track-by-track analyse
Het album opent met het gebruikelijke 'The 1975', maar deze keer krijgen we 'Go down / soft sound' niet te horen. In plaats daarvan krijgen we een toespraak van Greta Thunberg die ons vertelt dat we het milieu moeten beschermen. Hoewel dit een belangrijke boodschap is, weet ik niet of het de moeite waard was om op het album te zetten. Dit en "People" zijn de enige nummers op het album die je moet veranderen, dus toen het eenmaal afgelopen was, kon ik het niet helpen om terug te kijken en te denken: "Was dat echt nodig?" Het zal hoe dan ook door veel mensen worden overgeslagen. "Mensen" is een leuke ode aan de punkrock en geeft het album echt een knaller. Ik heb echter wel zin om het uit te brengen aangezien hun eerste muzikale single erg misleidend was.
Na "Mensen" is "The End (Muziek voor auto's)." Welnu, dit album markeert het einde van een tijdperk, volgens de groep. Wat dat betekent moeten we nog zien. Dit stuk is echter instrumentaal en zeer orkestraal, en als ik eerlijk ben … het is een vreemd nummer om na de angstaanjagende, gitaar-zware "People" te zetten.
Hierop volgt "Broze gemoedstoestand, " nog een van hun singles waarvan ik denk dat het erg leuk is om naar te luisteren. Dit wordt gevolgd door "Streaming", een ander instrumentaal opvulnummer dat klinkt als een orkest dat zich opwarmt voor een concert. Ik denk niet dat ze hier een opvuller nodig hadden … maar wat maakt het uit.
Van Spinditty
Volgende is "Het verjaardagsfeest, " die "streamen" daadwerkelijk instroomt. Het is een goed nummer, niets bijzonders. Vreemde teksten inderdaad, maar als je naar de 1975 luistert, moet je daar aan gewend zijn. Dit wordt gevolgd door "Ja ik weet het, " en alles wat ik kan zeggen is … "raak die shit, ga die shit raken." Oké, ik zal nog wat meer zeggen. Dit nummer is super repetitief en elektronisch en is niet mijn favoriet. Wel moet ik zeggen dat het een mooie beat heeft.
