Waarom rockmuziek dood is en wat je eraan kunt doen?

De auteur is een gitarist en bassist met meer dan 35 jaar ervaring als muzikant.

Consumentencultuur en muziek

Dit alles zou een betwistbaar punt zijn als mensen veeleisender zouden zijn als het op muziek aankomt. En dat brengt me bij mijn tweede theorie.

Als je dit leest, is muziek van echte muzikanten waarschijnlijk erg belangrijk voor je. Het is ook belangrijk voor mij, maar helaas voelen de meeste mensen zich niet zoals wij. Ze houden heel veel van muziek, maar het is zo'n beetje achtergrondgeluid in hun leven. Ze kunnen een tijdje aangetrokken worden door een populaire artiest of trendy nummer, maar al snel gaan ze over op iets anders.

In een snel veranderende wereld die wordt gedomineerd door sociale media, is er meer pop in de popmuziek dan ooit tevoren. Als het trending, gedeeld of leuk is (of verschijnt op ochtendnetwerk-tv), krijgt het aandacht. Het is misschien vluchtige aandacht, maar dat geeft niet.

Zolang mensen ondermaatse muziek accepteren die is gemaakt door ondermaatse artiesten, zullen de platenlabels dat blijven aandringen. Nogmaals, kun je het ze kwalijk nemen?

Hetzelfde gebeurt in andere aspecten van de samenleving. Waarom zouden de grote televisienetwerken de moeite nemen om iets substantieels te produceren als mensen bereid zijn realityshows en talentenjachten te winnen? Waarom zou een groot entertainmentbedrijf de moeite nemen om nieuwe, innovatieve films te maken als ze het net zo goed zouden kunnen doen door andere franchises te kopen en te exploiteren, of door hits uit het verleden te herwerken?

Dit, meer dan wat dan ook, is volgens mij de drijvende kracht achter de ondergang van rock. In een wegwerpartikel hebben mensen in de consumentencultuur gewoon een andere mentaliteit dan in het verleden. Het is de reden dat de compact disc aan het afnemen is, en dit geeft de platenmaatschappijen nog meer macht om vorm te geven aan waar consumenten hun geld aan uitgeven.

Nogmaals, geef de platenlabels niet de schuld. Ze geven mensen wat ze lijken te willen. Het zal alleen veranderen als mensen het verschil herkennen en waarderen tussen kwaliteitsmuziek gemaakt door echte muzikanten en echte songwriters, en muziek die gewoon voor consumptie is gemaakt.

Rockmuziek is nog niet dood

Hier is het ding: rockmuziek is er nog steeds, en er zijn heel veel mensen die er nog steeds van houden. Niet alleen wij oude, grijze fans die de jaren '80 hebben overleefd, maar ook jongere mensen. Maar veel mensen lijken alleen lief te hebben in een historische context. Mensen houden van AC/DC, Van Halen en Led Zeppelin. Toen die Motley Crue-documentaire op Netflix kwam, werd iedereen er gek van.

Maar waar is de 2019-versie van AC/DC? Waar is de 2019-versie van Led Zeppelin? Die band is daar ergens en de wereld heeft ze nodig. Ze repeteren uren per week in een garage of vochtige kelder, schrijven hun eigen muziek, spelen alle optredens die ze kunnen krijgen, en hun gitarist breekt zijn bult om beter te worden in zijn instrument.

Als je wat wilt graven, zul je ze vinden. Ik ben altijd een groot voorstander geweest van het zoeken naar goede undergroundmuziek, en je hoeft zeker niet op de reguliere media te vertrouwen om je te vertellen waar je naar moet luisteren. Dat was in elk decennium het geval, zoals het nu is.

Het lijkt misschien alsof ik zeg dat alles wat geen rockmuziek is met vlammende gitaren geen waarde heeft. Dat is niet waar. Ik zou het geweldig vinden als jazz, blues, bluegrass of klassiek plotseling een grote vlucht zou nemen en de populairste vorm van muziek zou worden die er is. Misschien zouden we shows zien als America's Got Bach of Chicken Pickin' with the Stars. Hoe geweldig zou dat zijn?

Ik zeg alleen maar dat het een schande is dat muzikanten die zo hard werken om uit te blinken in hun instrumenten, parttime moeten werken om rond te komen, terwijl tientallen popartiesten miljonair worden.

De rockwereld heeft een gitaarheld nodig

Ze zeggen dat dingen in cycli gaan, dus misschien is het een kwestie van tijd voordat die ene gitarist in die ene band een revolutie begint die alles zal veranderen. Tot die tijd kunnen we op zoek blijven naar underground rockmuziek en de muzikanten steunen die de goede strijd strijden.

Mensen zouden me een dinosaurus kunnen noemen vanwege mijn kijk op muziek. Dat vind ik oké, want wat ik vandaag in de muziekwereld zie, is gewoon niet te vergelijken met de afgelopen decennia. Ik kan niet doen alsof het oké is om erbij te horen. Ik hou veel te veel van muziek en gitaar.

Trouwens, dinosaurussen zijn veranderd. Veel onderzoekers denken dat sommigen van hen zijn geëvolueerd tot vogels. Dus, vertel me wat meer ontzagwekkend is: een dinosaurus of een vogel? Tyrannosaurus Rex of een mus?

Je weet welke je zou kiezen. Daarom ben je een gitarist.

Is rockmuziek dood?

Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.

Opmerkingen

Gitaar Gopher (auteur) op 08 november 2016:

@woke: ik weet niet wat je bedoelt met "urban" muziek. Als je een deel van de hiphop- en popjunk bedoelt die ik elke dag hoor, zal ik die mensen serieus nemen als ze zich als echte muzikanten gaan gedragen. Het samplen van andermans liedjes en het programmeren van een drummachine is niet hetzelfde als duizenden uren besteden aan het leren bespelen van een instrument, en het maakt je nog geen artiest.

werd wakker op 07 november 2016:

wachten.

In deze visie gaat het mis.

Rock heeft geen gitaarheld nodig maar geluid en minder snobistische mensen die het "echte muziek" noemen de urban muziek die je hoort is ritmisch veel verder dan rock ooit was en de echte artiest is er maar omdat je niet verder wilt kijken dan namen of er singles zie je ze niet.

rockandroll4life op 11 augustus 2015:

ik probeer mijn vrienden naar rock te laten luisteren

Gitaar Gopher (auteur) op 25 juli 2015:

Ik doe mijn best om ook hoopvol te zijn, meerval. Het is soms niet makkelijk! Het goede is dat al die geweldige muziek uit de afgelopen decennia nooit zal verdwijnen. Het is voor altijd van ons.

Jeffrey Yelton uit Maryland op 24 juli 2015:

Ik sluit me aan bij de gevoelens, maar de muziekindustrie heeft een hekel aan oude rotten zoals wij. Ik ben echter hoopvol. Handelt als de Pretty Reckless, Halestorm, de Black Keys, Muse en natuurlijk Nickelback, houden het vuur brandend.

Rock is nog niet dood, maar hij is aan de beademing.