Inhoudsopgave:
Michael Oakley is een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde synthwave-artiest die geïnspireerd is om muziek te maken om zichzelf uit te drukken en om zijn gepassioneerde liefde voor de synth-doordrenkte geluiden van de jaren '80 te delen. Die passie combineert hij met door en door moderne productiewaarden tot een uniek geluid. In een interview vertelde Michael me over zijn start in de muziek, hoe hij nieuwe muziek maakt en sprak over zijn aankomende album getiteld Introspect.
Interview met Michael Oakley
Michael Oakley: Eerlijk gezegd, mijn vroegste muzikale herinnering wordt geboeid door Michael Jackson als zanger en artiest. Ik verkleedde me vroeger als hij als kind met de hoed en outfit en probeerde zoals hij te dansen (zonder succes). Op het gebied van muziek maken was het ongetwijfeld de eerste keer dat ik Enjoy The Silence van Depeche Mode hoorde. Dat is voor mij de beste synthpopplaat ooit gemaakt. Zo erg zelfs dat ik een tatoeage heb van de zwarte roos van de hoes op mijn arm. New Order en The Pet Shop Boys versterkten mijn liefde voor synth-pop en ik plaagde mijn ouders tot het uiterste om een Roland XP10 multitimbrale synthesizer voor me te kopen die ik op een oude waardeloze Pentium 2-pc stopte met een gekraakte versie van Cubase om mee op te nemen . Dat waren echt de dagen dat je een heel eind moest komen.
MO: Mijn initiatie in synthwave was Betamaxx. Ik hoorde op een dag zijn remix van Tangerine Dream's Love On A Real Train op een totale toevalstreffer en daaruit ontdekte ik FM-84 en The Midnight, wat een openbaring voor mij was. Ik was teleurgesteld geraakt in de richting van de reguliere muziek en had jarenlang het gevoel dat er geen plaats was voor iemand zoals ik die het soort muziek maakte dat ik maak. Daarom ben ik een paar jaar gestopt met schrijven. Toen ik me realiseerde dat er een groeiende scène was die van alle dingen uit de jaren 80 houdt en deze omarmt, dompelde ik me daarin onder.
Net voordat ik de synthwave-scene ontdekte, begon ik weer te schrijven na een pijnlijke breuk. Het was eigenlijk alleen bedoeld als een soort louterende vorm van therapie voor mij en was niet bedoeld voor iemand anders om te horen, maar na aanmoediging van vrienden waagde ik de kans om mijn lied Rabbit In The Headlights naar NewRetroWave te sturen. Dit nam me mee op een prachtige reis die ik tot op de dag van vandaag nog steeds maak!
MO: Mijn grootste inspiratiebronnen zijn een mix van oud en nieuw: Pet Shop Boys, Tears For Fears, New Order, Depeche Mode, Italo Disco, The Midnight, FM-84, Washed Out, Nina, The New Division, Phil Collins, Duett en Peter Gabriël. Zulke mensen hebben me echt geïnspireerd en zoals je waarschijnlijk aan die lijst kunt zien, komen ze uit de jaren 80 of hebben ze een erg jaren 80-geluid. Van alle decennia aan muziek ontdekte ik dat de jaren '80 het meest resoneerden met mij. Het heeft een heel emotioneel, warm en wazig geluid en ik heb ook het gevoel dat dat het decennium was waarin muzikaliteit, technologie en opname op hun hoogtepunt waren. Synthesizers waren een nieuwe wereld om te verkennen en ze werden ook betaalbaar voor muzikanten. Het is zeker het decennium dat de meeste nostalgie voor mij oproept en het is geen verrassing dat het steeds opnieuw opduikt.
MO: Nou, eerlijk gezegd, ik schrijf alleen als ik het gevoel heb dat ik iets te zeggen heb. Michael Oakley is mijn verhaal en alle liedjes zijn waargebeurde verhalen over mij en mijn leven. Dus als ik ga zitten om te schrijven, is dat een heel emotioneel proces voor mij. Ik vind het leuk om te beginnen met het vinden van ongeveer 10 of 12 geluiden/patches die sonisch goed samenwerken, zodat ik het juiste kleurenpalet heb. Ik speel dan wat met akkoorden en melodie-riffs om iets te laten werken en hopelijk beginnen de dingen vanaf daar samen te komen. Soms maak ik een volledige demo en schrap ik die omdat het qua akkoord/melodie niet goed voor mij is, maar ik zal het project behouden en beginnen met componeren vanuit dat palet van geluiden omdat ik weet dat de geluiden binnen het project echt werken Goed samen. Bij het componeren ben ik op zoek naar iets dat me ontroert en ook opwindt. Wanneer ik die goede plek vind, is dat het moment dat het nummer leven krijgt en ik er mee aan de slag ga. Ik word er obsessief van tot het af is. Ik neem ook graag mijn tijd voor nummers en het kan maanden duren om een nummer af te maken, omdat obsessie met mijn idee van perfectie me ertoe aanzet om te blijven streven naar die hoogste maatstaf.
Van Spinditty
MO: Kort na de release van Californië begon ik me mentaal voor te bereiden op de richting van Introspect. Het draait allemaal om mijn leven in Glasgow. Er zijn thema's van verlies, vasthouden aan het verleden, wegrennen van je verleden en je plek vinden in deze wereld. Het gaat erom niet naar je intuïtie te luisteren en van daaruit je eigen ergste vijand te worden. Het gaat over de dagelijkse strijd om je hoogste, authentieke zelf te zijn. Er zijn veel dingen aan de hand, maar over het algemeen is het een heel eerlijke meditatie over mijn leven tot nu toe.
Introspect wordt ook mijn eerste release met NewRetroWave, wat erg spannend is. Toen ik het begon te schrijven, werd ik benaderd door Ollie Wride van FM-84 om mogelijk te helpen bij het werken aan zijn solo-album. Ik greep de kans om dat te doen en vroeg of we misschien talenten konden ruilen. Ik zou helpen met het mixen/produceren van zijn album en er op elk moment voor hem zijn om te helpen met wat hij aan het doen was. In ruil daarvoor was Ollie een onschatbare klankbord en co-piloot voor mijn demo-ideeën.
Als we terugkijken, was een aantal van de keren dat we over lyrische ideeën spraken een soort therapiesessie. Ik zou uitleggen wat ik probeerde te zeggen en hij zou nemen wat ik had gezegd en alle teksten die ik in eerste instantie had geschreven en maakte het gewoon veel beter. Hij heeft me geholpen om mijn verhaal op dit album te vertellen. Ollie is zonder twijfel een van de beste schrijvers/componisten in de scene. Door deze samenwerking zijn we goede vrienden geworden en ik had het voorrecht om een podium met hem te delen toen ik FM-84 steunde in Toronto in oktober.
MO: Dat is een interessante vraag, want die is de afgelopen jaren zo gegroeid. Ik denk dat ik voor mij de synthwave-scene wereldwijd bekijk, in plaats van lokaal of per regio. Er zijn zoveel nieuwe artiesten ontstaan en dat is geweldig. Synthwave lijkt zich nu te hebben vertakt in verschillende subgenres zoals popwave (op zang gebaseerde dingen) en darkwave. Dit helpt om de verschillende tinten van geluiden te ontcijferen in een eigen categorie, maar voor mij zou ik graag meer diversiteit in de scene zien.
Er is veel muziek die dezelfde formule en klank volgt. Ik heb het gevoel dat synthwave een nieuwe manier is om synthpop te zeggen. Het klinkt echt jaren 80, maar heeft moderne Poolse en productietechnieken om het fris te laten klinken. Er komen steeds meer producenten van hogere kwaliteit op het toneel om ook de productiewaarden te helpen verhogen, waardoor het competitiever wordt voor de reguliere namen op het toneel.
MO: Ik heb eerlijk gezegd niet zo ver vooruit gedacht, maar ik zie mezelf zeker samenwerken/remixen/werken met andere mensen na de release van Introspect. Toen de kans om met Ollie Wride te werken zich voordeed, was dit het juiste moment voor mij omdat ik uit mijn comfortzones wilde komen die ik had ontwikkeld tijdens het opnemen van Californië. Ik wilde Californië deel twee niet schrijven. Het was belangrijk voor mij om nieuw terrein in mijn sound in kaart te brengen en iets nieuws in te voeren. Nu ik klaar ben met Introspect, moet ik nu manieren vinden om uit de nieuwe comfortzones te komen en opnieuw te pushen om een fris geluid te vinden voor mijn volgende album. Ik voel me graag uitgedaagd.
MO: Luisteren naar nieuwe muziek is erg belangrijk. Daar komt veel van mijn inspiratie vandaan. Het komt ook voort uit samenwerking met andere mensen. Zelfs als je niet het hoofdidee aanlevert en niet helpt bij het produceren/remixen, krijg je de kans om nieuwe ideeën te openen zonder de aanvankelijke druk om met het gouden idee te komen dat het triggert. Een pauze nemen van het doen van alle muziek is ook erg nuttig om je het verlangen te laten ontwikkelen om terug in de stoel te willen gaan en het te doen. Zoek een nieuwe geluidsbron: Als je gewend bent om analoge geluiden te gebruiken, stop dan en begin digitale of DX-geluiden te gebruiken om je zintuigen te openen.
