Een beginnershandleiding voor het luisteren naar jazzmuziek, deel 1

Waargebeurd verhaal: Een paar jaar geleden rolde ik het huis van een vriend binnen na een bijzonder onaangename dag op kantoor. Ondersteun dat maar een beetje: na een bijzonder onaangename week op kantoor. Hoe dan ook, ik sprong uit mijn vrachtwagen, licht als een veertje met een grote, brede glimlach op mijn gezicht.

Toen mijn buddy me bij zijn deur begroette, had hij een verbaasde blik op zijn gezicht. Toen ik hem vroeg wat er aan de hand was, antwoordde hij: "Kerel, heb je niet net een week lang een hel op je werk doorgemaakt? Hoe zit het met die goede bui waarin je bent?”

Waarop ik antwoordde: "Toen ik het kantoor verliet om naar jouw huis te komen, stopte ik Coltrane's A Love Supreme in mijn cd-speler en plotseling was alles in orde in mijn wereld."

Die verbaasde blik op het gezicht van mijn vriend veranderde al snel in een blik van walging toen hij terugschoot: "Kerel! Hoe kun je naar die rommel luisteren? Dat spul is gewoon een hoop lawaai."

Nadat hij een stoel op de bank had gevonden, schoof mijn vriend naar zijn cd-speler en zette het volume van Slayer's South of Heaven hoger, waarop ik antwoordde: "Kerel, dat is een hoop lawaai."

Ach ja. Ieder zijn eigen.

Maar ik weet dat er veel mensen zijn, net als mijn vriend. Ze luisteren niet naar jazzmuziek omdat ze jazzmuziek geen kans geven. Misschien voelen ze zich geïntimideerd door de muziek. Misschien denken ze dat je van middelbare leeftijd moet zijn en een wijnkenner om van jazz te houden.

Wat de reden ook is, in plaats van te proberen het te begrijpen, kiezen ze de gemakkelijke weg en negeren ze jazzmuziek.

Dat is waar ik binnenkom.

Mijn passie uitgelegd

Ik wil alle mythes en geruchten verdrijven dat jazzmuziek moeilijk te omarmen en te genieten is.

Het echt coole aan deze kleine "hoe luister je naar jazzmuziek"-primer is de pure eenvoud. Er zijn geen tests, geen noodzaak om dure studiegidsen aan te schaffen - helemaal niets. Het enige dat nodig is, is een open geest en een gewillig stel oren.

Voordat we echt ingaan op het luisteren naar jazz, wil ik even de tijd nemen en uitleggen waarom ik ernaar ben gaan luisteren. Ik weet zeker dat mijn verhaal op geen enkele manier uniek is, maar ik ben in deze wondere wereld terechtgekomen via ouderwetse rock-n-roll.

Als een slordige pre-tiener groef ik de rots van mijn tijd (Kiss, Allman Brothers, Styx, Queen, The Who, Rolling Stones, enz.), net als de meeste van mijn vrienden. Maar een van mijn vrienden had toevallig een oudere broer (hij was toen ongeveer 20) die naast de rock-n-roll die ik leuk vond diep in jazz en blues zat.

Op een middag nadat mijn vriend en ik net klaar waren met het opzetten van Rush' epische rockopera 2112, boog deze oudere broer zich naar de slaapkamer van mijn vriend en zei: "Dat is cool. Ik graaf Rush. Maar als je echt iets wilt horen dat je versteld doet staan, volg mij dan.”

Met z'n drieën liepen we naar beneden naar de kamer van de oudere broer en hij legde voorzichtig een album op zijn draaitafel. Het volgende dat ik wist, dit … dit … geluid, een geluid zoals ik dat tot op dat moment in mijn leven nog niet had meegemaakt, vulde de hele kelder.

Het was glorieus.

John Coltrane "Mijn favoriete dingen"

Geef Jazz een Kans

Het had een trippy, spacey geluid. Het klonk als een miljoen verschillende instrumenten die een miljoen verschillende dingen tegelijk speelden. Maar het past allemaal perfect bij elkaar. Er werd waanzinnig, polyritmisch getrommeld. Er waren bliksemsnelle gitaren en schokkerige keyboards in overvloed. En dan was er de trompet. De trompet die er doorheen sneed.

De oudere broer had gelijk. Mijn geest was voldoende opgeblazen.

Van Spinditty

Het was de briljante Bitches Brew van Miles Davis. En het rockte veel harder dan elk "rock-n-roll" album dat ik ooit eerder had gehoord.

Ik was verslaafd. Onmiddellijk.

Dat was mijn startpunt in de wereld van de jazzmuziek.

Blij dat we op Miles waren uitgekomen, liet de oudere broer ons in de loop van de volgende jaren, zelfs nadat hij naar zijn eigen huis was verhuisd, ons door zijn jazzalbums zoeken en het avontuur ging verder.

Ik ontdekte Herbie Hancock, Freddy Hubbard, Monk, Trane, Weather Report en andere coole, eclectische artiesten. Van die albumkratten werd ik ook verliefd op katten als Louis Armstrong, Art Blakey en Louis Jordon. Katten die het konden verscheuren, maar toch op een andere manier dan Miles begin jaren 70 had ik gehoord.

Als ik terugkijk op die hele ervaring, voel ik me enorm gelukkig. Gelukkig ben ik in aanraking gekomen met een vorm van muziek waar ik tegenwoordig niet meer zonder kan. Gelukkig had ik een vriend die bereid was om van een jonge punker zulke krachtige muziek te maken. En gelukkig kon ik lang genoeg een open geest houden om te beslissen of ik echt leuk vond wat ik hoorde.

Als de oudere broer van mijn vriend ons beneden had verleid door iets te zeggen als: "Kom naar mijn kamer en ik zal wat jazzalbums opzetten", had ik misschien geschrokken.

En dat zou van mijn kant geen slimme beslissing zijn geweest.

Maar mijn punt met dit hele ding is, laat je niet meteen uitschakelen door alleen de gedachte aan het luisteren naar jazz.

Jazzmuziek is sfeermuziek. Puur en simpel. Maar dat geldt ook voor rock, country, blues en pop. Het is allemaal sfeermuziek.

Geef jazz een kans. Je zult er misschien versteld van staan ​​hoe je erop reageert. Want als dat licht eenmaal aangaat, kan het feller branden dan duizend zonnen.

Het is niet belangrijk hoe je toegang krijgt tot de wereld van de jazz, het belangrijkste is er gewoon te komen. Onthoud dat het geluid van de ene man de Bitches Brew van een andere man kan zijn.

In deel twee zullen we enkele van de vele verschillende categorieën opsplitsen die de wondere wereld van jazzmuziek omvatten en verschillende manieren om te samplen van de ongelooflijke schotel van jazz.

Jazz Poll

Jazzmuziek op het World Wide Web

Opmerkingen

Bunton P op 03 augustus 2017:

Wat een prachtig woord ervaar ik door gewoon naar dat geluid uit mijn stereo te luisteren. Dat is precies hoe ik me voel

jtyler op 16 mei 2011:

"Wat de reden ook is, in plaats van te proberen het te begrijpen, kiezen ze de gemakkelijke weg en negeren ze jazzmuziek" - "Het enige dat nodig is, is een open geest en een gewillig stel oren."

Precies! Dat is wat ik al heel lang zeg. Leuke hub trouwens.

Jocke op 05 augustus 2010:

Hallo, Illminatus! Welk nummer op Bitches Brew was het?

ericiets op 20 juni 2010:

Mijn eerste echte luister naar jazz was 30 jaar geleden, toen ik de vrachtwagen van mijn vader leende. De radio speelde en ik genoot er echt van. Dat was KKGO 105, toen het grote jazzstation uit L.A. Ik raakte verslaafd.

G… op 4 november 2009:

Aardige man!

Bitches was ook mijn eerste, hoewel ik uit een meer progressieve rock+klassieke muziekachtergrond kwam. Het was liefde op het eerste gehoor, het verbaasde me absoluut!

Proost!

Dink96 uit Phoenix, AZ op 27 mei 2009:

Ik zou deze vijf sterren geven als ik kon --- een fantastische uitleg van hoe je in de jazz "viel" vanuit een solide rock-'n-roll-achtergrond. Mijn verhaal is vergelijkbaar met dat van jou, maar groeide thuis ook op met nogal wat jazz. Maar ik "trouwde" ook met jazz en de rest is geschiedenis. Dat "Bitches Brew" je eerste kennismaking is, is absoluut krankzinnig! Ik kan geen betere overgang van R&R naar wilde jazz bedenken. Miles was in die jaren op zijn best. Coltrane is een van mijn favorieten aller tijden, maar het plezier van jazz is dat hoe meer je ernaar luistert, hoe meer je ontdekt - zowel de oudere muziek als de nieuwe artiesten die vandaag de dag doorbreken. PRACHTIGE, PRACHTIGE hub!!!