Inhoudsopgave:
Jack Teters, co-host van de podcast The Only Opinion That Matters, zat in verschillende metal- en hardcorebands en is een aspirant-scenarioschrijver.
Het gebruik van creatieve backtracks, productieaccenten en verschillende muziekstijlen maken het album echt spannend. "Slapstick" maakt gebruik van Murphy's eigen in toonhoogte verschoven zang om een backbeat te creëren die door het hele nummer volgt. "Heartbeats" is bijna een dansnummer met zijn snelle drummachine-beat, en zou zelfs leuk kunnen zijn als het refrein niet herhaaldelijk zou zeggen "je bent niet verliefd". "Bastardizer" gebruikt verdomde doedelzakken voor de goden. Om te zeggen dat Murphy en de bemanning alles tegen de muur gooiden, is een understatement. Er zijn maar weinig albums die nummers als 'Gameshark', een pop-alternatief nummer dat van een Portugal the Man-album had geript, kunnen overgaan tot emo-anthems zoals het verlangende, wanhopige titelnummer 'Nearer My God' zonder een beat te missen. Net als je denkt dat het album begint te sussen, gooit Foxing een nummer als "Crown Candy", dat een Pixies-achtige akoestische riff en vocaal patroon combineert met angstaanjagende bendezang met een geweldig effect. De diversiteit aan muziekstijlen op het album houden het de hele weg interessant.
Gelukkig voor Foxing hebben ze genoeg van hun oude stijl behouden om (hopelijk) niet te veel fans van zich te vervreemden. De teksten zijn nog steeds somber en deprimerend ("Ik wil met mijn ogen dicht rijden", of "Wil iemand mij überhaupt" zijn goede voorbeelden). Murphy's stem is nog steeds gevuld met eenzaamheid en verlangen, hoewel hij er deze keer wel in slaagt om een indrukwekkender bereik te bereiken, van hoge kreten tot laag gekreun. De grootste plaats waar Nearer My God echt hapert, is in het midden, waar het bijna tot stilstand komt met "Five Cups". Vooral na wat neerkomt op een ongelooflijk openingssalvo van vijf nummers, is een langzaam nummer dat negen minuten lang absoluut niets waard is, geen goede manier om het album te breken. Toch is de eerste vijf minuten van "Five Cups" een pakkende, zij het emotioneel vermoeiende rit voordat het begint in vier meer genotzuchtige minuten van ruimtelijke instrumentale nummers en schaarse zang.
Nearer My God was een triomf voor Foxing, waardoor experimenten op de voorgrond konden treden zonder in de steek te laten wat hen in het begin tot Foxing maakte. Tot dit album vond ik het moeilijk om eerdere Foxing-platen in hun geheel opnieuw te bekijken, omdat ze zo ongelukkig en traag konden zijn. Ik was een veel grotere fan van Conor Murphy's zijproject Smidley. Maar Nearer My God heeft daar verandering in gebracht en is een sterke kanshebber voor een van de meest creatieve albums van 2018.
Van Spinditty
