Vergeten hardrockalbums: Savatage

Ik verzamel sinds eind jaren '80 hardrock- en heavy metal-cd's.

Savatage, "Vecht voor de Rots"

Oorspronkelijke uitgave: Atlantic Records, 1986

Heruitgave: Ear Music, 2011

Ik heb onlangs de discografie van mijn Savatage-studio voltooid door de meest verguisde Fight for the Rock-cd uit 1986 aan de collectie toe te voegen. Het album wordt algemeen beschouwd als Savatage's slechtste (zelfs door de bandleden, van wie bekend is dat ze het in interviews "Fight for the Nightmare" noemen), dus het leek gepast dat ik het voor het laatst bewaarde.

Fight for the Rock was een noodlottige poging om van de in Florida gevestigde heavy metalband een radiovriendelijke hardrockhitmachine te maken, en was een zeldzame misstap in een catalogus die wordt beschouwd als een van de sterkste in melodieuze metal. Mijn innerlijke Savatage ultra-fanboy zal me niet toestaan ​​om Fight for the Rock te "haten", dus in deze recensie zal ik proberen bepaalde nummers erop te verdedigen. Laten we op "play" drukken en uitzoeken waar het allemaal mis is gegaan. . .

"Vecht voor de Rots"

Achter de schermen

De liner notes van zanger Jon Oliva in EarMusic's heruitgave van Fight for the Rock uit 2011 zijn op zich al de prijs van de cd waard. Ze schetsen een beeld van een naïeve, beginnende band die volledig overgeleverd was aan managers en een platenlabel die onrealistische doelen voor zich had.

Atlantic Records had Savatage uit relatieve onbekendheid geplukt na twee succesvolle indie-releases (1983's Sirens en '84's The Dungeons Are Calling EP). Hun Atlantic-debuut, Power of the Night uit 1985, hield de underground headbanger van Savatage tevreden, maar vertaalde zich niet in succes volgens de normen van de grote labels. Toen het tijd was om aan Fight for the Rock te werken, werd het jonge kwartet (Jon Oliva en zijn gitarist-broer Criss, nieuwe bassist Johnny Lee Middleton en drummer Steve Wacholz) naar Londen verscheept om met producer Stephen Galfas op te nemen, onder strikte strikte voorwaarden. orders om een ​​album te maken met meer commercieel potentieel. De band had een beperkte hoeveelheid tijd om met materiaal te komen, dus veel van Fight for the Rock bestond uit covers, heropnames van oudere nummers en enkele simplistische nieuwe nummers die in last-minute schrijfsessies in de band's tijdelijke Londense opgravingen.

De niet-ideale opnamesituatie van Savatage was niet uniek - Atlantic Records was berucht vanwege het verkeerd omgaan met hun hardrock- en metalroster rond deze tijd. De Britse speed/power metal band Raven liep een soortgelijk "be more commercial!" wegversperring terwijl ze waren getekend bij Atlantic, wat resulteerde in het rampzalige album The Pack Is Back van het trio, dat toevallig hetzelfde jaar als Fight for the Rock werd uitgebracht.

Hun hele ding was: 'Je moet volwassen worden, en je moet liedjes schrijven die op de commerciële radio komen. zodat je inkomsten kunt genereren.'

- Jon Oliva citeert het management van de band uit de liner notes van het album

Van Spinditty

Fight for the Rock kreeg een lauwe reactie toen het in juni 1986 werd uitgebracht en haalde nauwelijks de onderste sporten van de Billboard-albumlijsten (de piekpositie was # 158). Het is duidelijk dat het "go commercial"-experiment niet werkte. Nummers van Fight for the Rock werden zelden of nooit live uitgevoerd in concerten na de ondersteunende tour.

"Dag na dag" (Badfinger-cover)

De liedjes

Het punt is dat Fight for the Rock niet helemaal verschrikkelijk is - daarvoor was Savatage een veel te goede band. De ergste zonde is dat het niet erg memorabel is. De titelsong is een simplistisch, Twisted Sister-achtig volkslied dat totaal onder een band van dit kaliber staat. Een herwerkte versie van "Out On the Streets" (oorspronkelijk van Sirens) werd blijkbaar opgenomen met het oog op het uitbrengen van het als single, maar volgens Oliva "hebben zij (Atlantic Records) er niets mee gedaan."

"Crying For Love" is een ander herwerkt oudje dat uit een vroege demosessie kwam, oorspronkelijk getiteld "Vechten voor je liefde". De hoes van "Day After Day" van Badfinger schokte sommige fans, maar ik dacht dat het goed werkte en het was eigenlijk een voorbode van veel van het klagende, op piano gebaseerde materiaal dat Savatage later in hun carrière zou maken. Volgens de albumnotities gebruikte de band dezelfde studio waar Badfinger het origineel had gesneden, en de piano die op Savatage's versie verschijnt, was dezelfde die door Badfinger werd bespeeld.

"The Edge of Midnight" en "Hyde" zijn de twee nummers op Fight for the Rock die het meest lijken op de "traditionele" Savatage. Ik zou zo ver gaan om de brandende schuur "Hyde" het hoogtepunt van het album te noemen. "Lady in Disguise" en "She's Only Rock 'N Roll" zijn aangename, maar vergeetbare opvullingen, en het album wordt afgesloten met een cover van het gratis oude "Wishing Well" en het heavy-duty "Red Light Paradise," mijn tweede favoriete snit. Oliva beweert dat het sinistere verhaal van kruipen door het Londense nachtleven gedeeltelijk werd geïnspireerd door Kiss' "I Was Made For Lovin' You!"

De heruitgave van Ear Music voegt twee meestal zinloze bonussen toe: een akoestische demo van "This Is the Time" (uit hun rockopera Dead Winter Dead uit 1995), en de ballad "This Is Where You Should Be", die sommige fans misschien kennen van de 1996 best-of-collectie, Van de goot tot het podium.

"Rode Licht Paradijs"

Samenvattend

Fight for the Rock zal waarschijnlijk nooit een van mijn favoriete Savatage-albums worden, maar ik ben blij dat ik het eindelijk bezit. De liner notes en verhalen van Jon Oliva over de onrustige productie van de schijf waren verhelderend en hielpen verklaren waarom Fight for the Rock uitpakte zoals het deed.

Over het algemeen denk ik dat ik dit album nu waarschijnlijk beter vind dan toen het nog actueel was, en ik denk dat veel Savatage-fans er misschien in een meer liefdadig licht op terugkijken als ze het vandaag opnieuw zouden bezoeken.

Eindanalyse: Fight for the Rock is een "diehards only"-aankoop - niet essentieel, maar ook geen complete verspilling van tijd.