Inhoudsopgave:
Ik ben een geobsedeerde hardrock/heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.
KIX-"Cool Kids"
Het debuutalbum uit 1981 van boogie-rockers KIX uit Maryland was een zoete plaat van hardrock in AC/DC-meets-Cheap-Trick-stijl. Maar ondanks zijn hoog octaangehalte nummers zoals "Atomic Bombs" en de eeuwige live-set dichterbij "Yeah Yeah Yeah", maakte het album niet veel indruk buiten hun thuisbasis in het midden van de Atlantische Oceaan van de VS.
Toen het tijd was voor KIX om album nummer twee op te nemen, onderging de band zijn eerste personeelswissel. Gitarist Ronnie "10/10" Younkins werd buitenspel gezet vanwege persoonlijke problemen, dus zijn plaats werd tijdelijk gevuld door Brad Divens, die later zou opduiken in de in Baltimore gevestigde thrashers Wrathchild America.
De line-up verandering ging gepaard met een aanpassing aan het geluid van KIX, naar verluidt georkestreerd door de pakken bij Atlantic Records. De band werd gekoppeld aan de Britse producer Pete Solley, een ex-lid van progressieve rockers Procol Harum die tv-jingleschrijver werd, en onder zijn leiding voegden de hardrockers een gelikte new-wave-glans toe aan Cool Kids, dat in maart 1983 werd uitgebracht. .
'Dit zouden coole kinderen moeten zijn? Ik zou niet graag die niet-coole kinderen zien.'
- Beavis en Butt-Head kijken naar de muziekvideo "Cool Kids"
"coole kinderen"
Cool Kids heeft nog steeds een paar harde rocknummers in de stijl van het eerste album, maar een groot deel ervan is slecht passend, overgeproduceerd en leunt zwaar op synthesizers. Atlantic Records hoopte duidelijk KIX wat radio- en MTV-play te bezorgen via coverdeuntjes en popgerichte bijdragen van externe songwriters. Begrijp me niet verkeerd, het is een goed gespeeld, energiek album dat klinkt als een miljoen dollar, maar het klinkt gewoon niet veel als KIX.
(Atlantic Records stond bekend om het mishandelen van de bands op hun rock / metal-selectie tijdens deze periode - power metallers Raven en Savatage werden ook in vergelijkbare onsuccesvolle pop-metal make-overs geduwd tijdens hun ambtstermijn bij het label.)
Van Spinditty
Het wervelende, met keyboards beladen openingsnummer, "Burning Love", werd oorspronkelijk uitgevoerd door de obscure band Spider en het is de eerste van drie (!) covers op het album. Ik ben niet bekend met het origineel, maar de versie van KIX is pakkend als de hel, met frontman Steve Whiteman die alles geeft op het vocale front. Het titelnummer is weer een cover (oorspronkelijk van Franne Golde, wie ze ook is) en het klinkt als een iets harder rockende versie van The Cars. De videoclip voor 'Cool Kids', waarin de band op een straathoek in New York speelde voor een stel dansende tieners, is een walgelijke jaren 80-kaas die tien jaar later terecht werd verwoest door Beavis and Butt-head.
De zaken verbeteren enigszins met "Love Pollution", het eerste nummer op het album dat daadwerkelijk door leden van de band is geschreven, maar dan is er nog een andere friggin'-cover -- "Body Talk" van de relikwie Nick Gilder uit de jaren 70 (van "Hot Child in the City", die vergezeld ging van een andere cringey-video van de band die rockt voor een aerobicsles voor vrouwen.
Op dit punt zijn we bijna halverwege het album en tot nu toe is er maar heel weinig van KIX's persoonlijkheid doorgekomen. "Loco-Emotion" heeft een rare synth-pop ruggengraat en een saxofoonsolo (?) maar de gitaren scheuren tenminste tijdens de refreinen.
In de tweede helft van het album (dat in de tijd van LP's en cassettes "Side 2" zou zijn geweest), besloot Atlantic wijselijk een stap terug te doen en KIX zichzelf te laten zijn. Het knallende "Mighty Mouth" is het beste nummer op het album tot nu toe, openend met een brullende heavy-metal schreeuw van Whiteman en de gitaren van Divens en Brian Forsythe die als boze stieren de poort uit stormen. "Nice On Ice" is zwaar op attitude en Cheap Trick branie, en het belachelijke "Get Your Monkeys Out" is een leuke, funky rocker die waarschijnlijk een betere keuze zou zijn geweest voor een single dan "Body Talk" of "Cool Kinderen."
Het had een hit moeten zijn "For Shame" is een heerlijke akoestische ballad (let wel, dit was een aantal jaren voordat zulke dingen standaard waren voor elke popmetalband) en het album eindigt met een bevredigende knal op "Restless Blood, "een ball-to-the-wall rocker die een voorproefje geeft van de melodieuze, maar ordinaire hair-metal richting die de band zou aannemen vanaf 1985's Midnite Dynamite.
"Lichaamstaal"
De erfenis van "Cool Kids"
Ondanks de release aan het begin van de grote Metal-boom uit de jaren 80, bleef Cool Kids bijna onopgemerkt. De slecht gekozen singles van het album kregen geen enkele aandacht op radio of MTV, die het te druk hadden met het om de vijf minuten spelen van Def Leppard's "Photograph" en Quiet Riot's "Cum On Feel The Noize".
Ronnie Younkins keerde op tijd terug naar de KIX-vouw voor het uitstekende, maar slecht presterende Midnite Dynamite uit 1985. Stardom zou hen nog een paar jaar langer ontgaan, totdat KIX in 1988 eindelijk een legitieme hit scoorde met Blow My Fuse, met hun bekendste nummer, "Don't Close Your Eyes".
KIX werd halverwege de jaren 2000 herenigd en is tot op de dag van vandaag rockin'. Cool Kids-nummers komen tegenwoordig nog steeds op hun setlists, zoals "For Shame", dat verscheen op hun 2012 comeback-concertpakket, Live in Baltimore, en "Love Pollution", op Can't Stop The Show: The Return of KIX uit 2016 album.
Cool Kids is momenteel uitverkocht in de VS, maar liefhebbers van nieuwsgierigheid en hair-metal completists kunnen het krijgen via import op het Nederlandse "Music On CD" heruitgavelabel. Goede jacht.
