Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Occams Lazer's Odyssey of Noise Volume II reist over paden die zijn gehuld in ziedende duisternis die is doorspekt met meer stralende momenten. De nummers zitten vol uitingen van spanning, melancholie en zelfs tederheid ondanks agressieve, dichte onderbouwingen die samenhang aan de muziek toevoegen. Er zijn wat klinkt als een veelvoud aan verschillende synth-tonen en timbres die allemaal op een goed verbonden manier op elkaar inwerken om stemming en emotie op het album te genereren.
Het voortdurende gevoel van zwarte leegten van verwrongen duisternis op het album wordt gegenereerd door de snijdende randen van zaagtandige bas die onder elk nummer bewegen. Er zit een gruizige hardheid en diepte in die bassynth die de nummers doordrenkt met een dreigende sfeer, zelfs als er zachtere geluiden overheen bewegen.
Een ander onderdeel van Odyssey of Noise Vol. II die kracht toevoegt aan de muziek zijn de meedogenloos rijdende drums die onder de muziek bewegen. Ze laden op en doordrenken de nummers met een structuur die alle andere sonische elementen bij elkaar houdt en bijdraagt aan de algehele samenhang van de muziek op het album.
De melodieën die Occams Laser construeert op Odyssey of Noise Vol. II zijn vaak verrassend vanwege hun contrast met de meer agressieve en geschaduwde aspecten van het album. Er zijn duidelijk opbeurende momenten en momenten die getint zijn met een melancholische pijn. Het contrast met de zwarte golven die eronder stromen, dient alleen om hun emotionele kwaliteiten te benadrukken.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
Hier is een blik op enkele van mijn favoriete nummers.
“Fort van Lawaai”
"Fortress of Noise" begint met hard grommende basgeluiden die lager en lager vallen, terwijl glinsterende hogere synths boven die enorme diepten fonkelen. Een warme bries van synth stroomt naar binnen en een soepele, gestage drumbeat begint in het nummer te kloppen.
Een diepe synth heeft een licht onheilspellend melodisch patroon, dik en grillig, terwijl een statische rush de achtergrond van het nummer vult. De Stygische bas wordt nu vergezeld door een synth een octaaf of twee erboven, die stem geeft aan een verrassend delicate melodie. Ik geniet ervan hoe het langzaam omhoog komt voordat de drums stoppen. Drie synthtonen wikkelen zich allemaal om elkaar heen om de draaiende, draaiende melodie te dragen.
"De toren"
Diepe pulsen van norse synth worden vergezeld door een zware, stuwende beat om 'The Tower' te openen. Hogere geluiden kaatsen heen en weer in een langzaam bewegend patroon terwijl de donkere, verschuivende bas in keelklanken beweegt onder de sussende drums. De harde randen snijden onder de hogere geluiden en nu snijdt de gitaar het nummer in, een stijgende melodie uitschreeuwend die wordt verdubbeld door de warmere synths eronder.
Die pulsen dragen een sterke, stijgende melodische lijn terwijl uitbarstingen van middelhoge synth invallen. De melodie heeft een aanstekelijke kwaliteit die ik meeslepend vind omdat de gestage puls van scherpgerande synth overeenkomt met de drums en doorgaat. Een duister triomfantelijk segment roept een middelhoge, volle synth op voordat het nummer eindigt.
"Oog van de storm"
"Eye of the Storm" begint met meer van de kenmerkende ruige bas van het album en een verre elektrische gitaar. De baspuls komt overeen met de drums, terwijl de gitaar in volume groeit en de beat beukt. De gitaar voelt cirkelvormig aan terwijl een barstende, voortstuwende melodie wordt gedragen op een heldere synth over de brullende puls eronder.
Van Spinditty
Het nummer gaat naar een sectie waarin snelle pulsen van donkere, dikke synth met een soepeler, lichter geluid erboven een gebroken melodie spelen. De gefragmenteerde melodische lijn springt eruit in een verhoogde rush van verweven geluid, samenvloeiend tot een overheersende melodie die me naar binnen trekt. De meedogenloze golf van de drumbeat en bas gaat door voordat de melodie weer in stukken uiteenvalt en het gewicht eronder wegneemt.
“Onheilige tempel”
De gestage dreun van een beat en meer geklonterde, schimmige bas wordt doorboord door een klavecimbelgeluid dat verschuivende, arpeggiërende patronen van klamme tonen speelt om "Unholy Temple" tot stand te brengen. Een middelhoge, volle synth draagt een verrassend opbeurende melodie, zij het een met wat duisternis. De melodie drijft en zweeft met een zangkwaliteit over de kracht en het gewicht eronder.
Het nummer vertraagt terwijl het klavecimbel blijft kietelen voordat de drums weer versnellen. De gitaar schreeuwt een stijgende melodie uit die overschaduwd is maar nog steeds doordrenkt is met een gevoel van voorwaartse beweging over al het dikke gegrom eronder, ik geniet van de manier waarop de noten aan het einde van elke regel van de melodie worden opgetrokken.
"Controle"
"Control" komt tot leven met rafelige bas en een werveling van lichtgevende synths met een melancholisch gevoel. Alle sonische elementen vormen een doorschoten muur van geluid terwijl langzame arpeggio's cirkelen en gloeien over kloppende percussie. De gekartelde duisternis van de bas ondersteunt middelhoge synths die in opzettelijke beweging draaien en draaien.
Ik ben een fan van het contrast tussen de trieste, glanzende synths die boven de verschuivende, grimmige soundscape eronder bewegen. De drums en bas stoppen even als schaduw en het licht samen wervelen. De beat versnelt opnieuw met de zaagtandende bas die snakt en de drums aandrijven terwijl de arpeggio-lijn van glanzender synth blijft dansen. Ik geniet ook van de synth-solo met een rond geluid dat wervelt en springt over de opladende beat.
"Paniek"
Een zwervende lijn van middelhoge, mineurtoetssynths wordt vergezeld door de energie van de beat en het kenmerkende basgeluid van Occam's Laser als "Panic" begint. Het melodieuze segment heeft een freewheeling kwaliteit die ik aantrekkelijk vind. De beat slaat aan en de melodie golft met een gevoel van ruisende energie terwijl de dichte middelhoge synth danst.
Een secundaire, draaiende en draaiende synthlijn komt binnen, doorgeschoten met een gevoel van hoop ondanks de waanzinnige stroom van geluid eromheen. Er hangen hier nog flinke schaduwen over de muziek. Een mineurtoetssynthsolo cascadeert door het nummer voordat hij terugkeert naar de melodische hoofdlijn. Dit nummer is behoorlijk voortstuwend en heeft een kwaliteit van energetische beweging.
"klaagzang"
"Lament" komt tot leven met gekartelde bas die pulseert onder licht ruige, lamme synths die langere noten ondersteunen boven de gruizige puls. Een soepele beat en hogere, zachtere arpeggio's draaien over de drumbeat en de bas blijft meezwellen met de beat.
Een secundaire medium-lage synthlijn beweegt met een actief patroon van noten onder de stijgende wolken van synth erboven. Ik hou van het gevoel van vastberadenheid in die medium-lage synthlijn terwijl de drums voortdrijven.
"Machinatie"
Stabiele drums bewegen onder een synth die omhoog klimt, dreunend van spanning, over de bewegende baslijn die aanzwelt en vervaagt terwijl de verhoogde pijpachtige synths in "Machination" een melancholisch, melodisch patroon spelen. Het beweegt subtiel over de hartslag van drums en landschap van synths die allemaal in beweging zijn.
Warmer ademen van geluid klimmen door de muziek in een eerbiedige zwaai. Er is nog steeds een gevaar op de loer en nu stijgt het tempo van de beat terwijl de synths hoog vloeien, bewegend in een tapijt van geluid, terwijl de delicate melodische lijn met een gevoel van schaduw beweegt en vervaagt.
Gevolgtrekking
Odyssey of Noise Volume II is geen stereotiep darksynth-album. Het is veel genuanceerder dan een werk van minder hoge kwaliteit zou kunnen zijn, met een overvloed aan verschillende timbres, tonen en variaties die allemaal samenwerken om een studie in muzikale contrasten en expressies te creëren. Occams Laser heeft me bezig gehouden met zijn muziek op dit album.
