Inhoudsopgave:
Karl houdt van eten, schrijven en schrijven over eten. Dat doet hij al meer dan 10 jaar!
Eerste indrukken
L A Z E R L V S T's Seize the Night is een donkere reis door een ruige stad die wordt achtervolgd en achtervolgd door iets slechts. Het zit vol met schaduwen, harde randen en het gevoel van dreigend en onheilspellend gevaar dat wordt gegenereerd door een grote verscheidenheid aan synths die op interessante manieren op elkaar inwerken, absoluut agressieve drums en afgrond-diepe bas, samen met een algeheel gevoel van spelonkachtige ruimte die zich rondom alle andere muzikale elementen.
Een van de sterke punten van Seize The Night is het vermogen om via muziek sfeer te creëren. Het combineert meeslepende keelklanken die door elk stuk ervan stromen, de extreem diepe bas die in veel van de nummers beweegt en het doordringende gevoel van loerende dreiging dat komt van nerveuze, hoge geluiden die er doorheen fladderen, samen met zwarte schaduwen die eronder opwellen. om het constante gevoel te produceren dat er elk moment een Very Bad Thing wacht om toe te slaan.
De rauwe agressie op sommige nummers van dit album is een ander sterk kenmerk van de muziek. Tussen beukende drums en sepulchral bas, is er een gevoel van verschrikkelijke urgentie dat opkomt in de luisteraar als de drums verder rijden en de bas heeft een dik gewicht dat naar beneden trekt aan de ziel. Het gevoel van gevaar dat op me afstormt, is iets dat ik voel grijpen en me hals over kop meesleuren in de muziek.
Net zo effectief zijn er momenten van verdriet die worden gebracht door verrassend delicate synths die melodieën spelen die pijn doen en verlangen naar Seize The Night. Voor mij gaven ze een diep gevoel van verlies en leegte, bijna een weerspiegeling van de gevoelens van de ingebeelde wereldburgers die vrienden hebben verloren in hun strijd met dit onuitsprekelijke kwaad dat hen omringt.
De productiekeuze om dit album het gevoel te geven dat het zich door een enorme open ruimte beweegt, zorgt ervoor dat alle geluiden een podium innemen dat alleen de duisternis en het gewicht van schaduwen die rond elk element van de nummers bewegen, intensiveert.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
“Overblijfselen”
"Remnants" begint met computergestuurde piepjes en een groeiend gevoel van duisternis en openheid als een groeiende, edgy synth binnenkomt. Snelle, arpeggiërende noten breiden zich uit in de muziek en dat diepe basgeluid begint in intensiteit toe te nemen totdat de drums lanceren met manische energie en een diepe dreun van de bas verhoogt het gevoel van voorwaartse beweging verder.
Wassingen van warme synth klimmen met de vliegende lead synth-melodie terwijl deze energiek door het nummer stijgt. De melodie van de leadsynth heeft een boeiende complexiteit en een in elkaar grijpend gevoel. De duisternis die in het nummer opstijgt heeft harde randen en klokkengelui met een vaag griezelige kwaliteit borstel de oren voordat er een breuk is in een dreigende leegte en een deining van hoge, gespannen synth langzaam in de diepten eromheen drijft.
Een snelle synth-oscillatie groeit in energie terwijl de drums erachter opladen. Een gevoel van iets onheilspellends doemt op om elke hoek van het nummer nu te vullen en die grillige synth-puls wordt vergezeld door wervelende uitdijende arpeggio's voordat de lead synth-melodie weer binnenkomt.
“Pluk de nacht”
Stevige, krachtige drums en bas stuwen "Seize The Night" naar voren terwijl nerveuze golven van hoge synth-noten samen met een hese luchtstroom naar binnen bewegen. Gespannen, broze lijnen van helderheid draaien in de muziek terwijl een middelhoge, dichte synth een melancholische melodie speelt.
De dikke plak bas en drums beweegt onder verschuivende, heldere synths terwijl de schaduwen in het nummer groeien. Ik geniet van het contrast van de glanzende noten over de donkere winden die door de muziek waaien. De drumbeat verandert als een herhalend patroon van stijgende synth, geraakt door droefheid, het nummer binnenkomt.
“In de vergetelheid”
"Into Oblivion" komt tot leven met een dreunende bas en het geluid van sirenes. Het wordt vergezeld door een snel pulserende dreun van donkere synth met harde randen, terwijl de beat achter een dynamische, uitdijende muur van geluid beweegt. Een patroon van gespannen noten explodeert van strak gewikkelde synths terwijl ze over de meedogenloos rijdende beat lanceren.
Onheilspellende synth-akkoorden komen het nummer binnen. Er sijpelt een gevoel van duisternis uit de ziedende geluiden van dit nummer dat ik behoorlijk meeslepend vind. Een gecomputeriseerde, hoge, nerveuze g-synth speelt een gebroken, zwervende melodie die een gevoel van verlies uitstraalt terwijl de beat verder beukt. De muziek pulseert nu de open ruimte in terwijl er iets warms en ver weg in de track opstijgt, waardoor de donkere geluiden eronder nog dreigender worden.
Van Spinditty
Gehuil van de Nightcrawler”
Glanzende arpeggio's en een zoemende synth die in ruige patronen in de muziek snijdt, begint "Howl of the Nightcrawler" terwijl een zware drumbeat en wervelende geluidswinden over de gestage kickdrum bewegen. De grommende, rockende lead synth-melodie snijdt in de muziek terwijl stijgende, pijporgelachtige noten eronder klimmen.
Uitbarstingen van hogere noten verschuiven en flikkeren over harde pulsen van nors geluid terwijl de stormachtige percussie het nummer verder duwt. Een bezorgd klinkend arpeggio boog zich in de muziek terwijl de agressie en grunt van de synth door alle spanning eromheen beweegt.
Er is een beetje rust als de arpeggio's de open ruimte ingaan, maar de drums doen zich snel weer gelden. Ik vind de arpeggio's als een dwingende waarschuwing aanvoelen, omdat ze je gespannen vertellen niet te diep in de duisternis te kijken die door de muziek zwelt.
“Kill City Blues (feat. A New Hope)”
"Kill City Blues (feat. A New Hope)" opent met een snelle, beukende beat en diep, hard gegrom van bas. Snelle lijnen van verschuivende synths verscheuren het nummer terwijl alle sonische elementen met veel gewicht en kracht opzwellen.
Een Stygische puls van baskreunen onderladende drums die als een synthsectie met een melancholische pijn het nummer inslaan, komt mooi in contrast met de duisternis eromheen.
Dit nummer heeft een keelklank en aanvallend gevoel, een agressieve energie die elk aspect ervan doordringt, terwijl meer positief klinkende synth-akkoorden naar binnen klimmen, in contrast met het gewicht eronder, niet geheel zonder een gevoel van hoop.
"cryptwalker"
Sepulchral bas en een wassing van verontrustende geluiden drijven door de enorme leegte om hen heen om "Cryptwalker" te laten beginnen als harde pulsen van synth en een enigszins ongelijkmatige beat in de muziek schoppen. Een mineurtoetsmelodie gespeeld op een kenmerkende synth beweegt bovenop de beat die eronder pulseert.
Ik hou van de klanken die binnenkomen met een verloren, mysterieus gevoel voordat we terugkeren naar de melodie terwijl deze op een onstoffelijke manier over de agressieve kracht eronder zweeft, griezelig en verloren. Dit is een nummer dat spreekt van een zeer krachtige en reële dreiging.
"De giftige poppen"
"The Toxic Dolls" komt tot leven met rinkelende geluiden die uitdrijven in de aanzwellende zwartheid van de leegte om hen heen en een donkere, verwrongen stem beweegt kort door de muziek voordat de beat verder dreunt met krachtige drums en een pijporgelachtig geluid dat kronkelt en glijdt door de muziek.
Ik word aangetrokken door de onheilspellende energie van dat geluid als hoge sprankelingen van synth door de muziek draaien en die grote drums voortdrijven. Het orgel slingert door het nummer, waardoor het een gevoel van drama krijgt, terwijl sluipende noten door de muziek kronkelen, samen met de extreme duisternis van de bas.
"Buitenpost Vega"
Er is een gevoel van de enorme openheid van de ruimte als "Outpost Vega" begint samen met een zachte twinkeling van sterrenlicht op de achtergrond. Zwellende ademhalingen van synth drijven omhoog in die gigantische uitgestrektheid om hen heen. Een zeer langzame, soepele beat glijdt door het nummer, terwijl de rijke synthgeluiden zich allemaal vermengen om het oor te strelen.
Alles zweeft terwijl klokkengelui veranderende patronen vormen in de verte, vegende geluiden banen zich een weg door het overdonderende lam gevoel om hen heen. Alles voelt open en vrij, een contrast met de duisternis van een groot deel van de rest van het album. Er is een zeker verdriet en een gevoel van verlies dat ik ontroerend vind in de delicate wassingen van glanzende tonen.
Ik geniet ook van het vocale voorbeeld van Neil DeGrasse Tyson, omdat het bijdraagt aan het gevoel klein te zijn in het licht van de uitgestrektheid van ruimte en tijd. De beat wordt sterker, de hartslag intenser terwijl al die zachte, aanzwellende en bewegende geluiden door de open ruimte naar buiten zweven.
Laatste gedachten
Seize The Night is een keihard stuk krachtige, op synth gebaseerde muziek die een balans vindt tussen rauwe agressie en zachtere en vloeiende momenten. Het is een sterke evocatie van een stad/wereld gegrepen in angst en vol bedreigingen, waarin mensen worstelen en vechten om te overleven tegen de duisternis die overal om hen heen opkomt.
