Darksynth Album Review: "Dream/Decay" van Void Stare

Inhoudsopgave:

Anonim

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

Eerste indrukken

Void Stare's Dream/Decay verkent donkere leegten van somber geluid, korte momenten van zachtere rust en een verloren, dwalend gevoel door de interactie tussen een breed palet van synth-geluiden, schimmige bas en pittige drums. Er zijn ook passages die bruisen van buitenaardse horror terwijl het buitenaardse gegrom van Void Stare's keelzang de muziek doordringt. Ik werd aangetrokken door de kracht van de verontrustende, desolate beelden die Dream/Decay creëert.

Het gevoel van uitgestrekte, lege leegten die zich uitstrekken tot zones van astrale terreur wordt sterk overgebracht door een combinatie van bas die extreem diep wordt, grillige synth-geluiden die een gevoel van toenemend gevaar aan de muziek toevoegen en nerveuze lijnen van hogere synth die blijven toenemen de spanning. Alles bij elkaar genomen, combineren al deze elementen de luisteraar in een staat van verhoogde angst.

Het intrigerende vermogen van Void Stare om naar de keel te zingen, draagt ​​​​effectief bij aan het gevoel van volslagen vreemdheid en krachtige duisternis van het album. Het onstoffelijke, zelfs angstaanjagende gehuil en basso profundo gegrom van zijn stem dragen bij aan het gevoel dat er een groot kosmisch kwaad aan het werk is. De beelden die het creëert zijn intens.

In tegenstelling tot de duisternis zijn er ook kleine flikkeringen van licht en zachte geluiden die er af en toe doorheen komen. Ze zijn als dappere lichtpuntjes in een verlaten woestenij die de duisternis even optillen voordat ze weer wegknipogen. Het contrast dat ze creëren, versterkt de emotionele kracht van de schimmige elementen van dit album.

Mijn favoriete nummers geanalyseerd

“Boötes leegte”

“Boötes Void” begint met een volle deining van meeslepend geluid dat uitgroeit tot de uitgestrekte openheid eromheen. Een ziedende synth puls stijgt op door de zachtere klanken terwijl de drums bonzen als een kloppend hart. Met spanning gevulde, verhoogde synthpatronen bewegen over een militaristische drumbeat die meer energie aan het nummer toevoegt.

Een vervorming van huilend gitaargeluid wordt ondersteund door krijgshaftige percussie. Ik geniet van hoe dit nummer een gevoel van gevaar creëert. Hogere, verre flitsen van geluid verstrengelen zich over de militaristische drums en een wervelend patroon van middelhoge synth schreeuwt het uit in de open leegte eromheen.

Instortende Nano-uitbreiding”

Stijgende, grillige bas en schimmige geluiden beginnen "Collapsing Nano Expansion" terwijl een drumbeat op de achtergrond klopt. De scherpe rand van het geluid wordt luider en de beat wordt indringender naarmate ongelijk wervelende arpeggio's zich een weg banen in de muziek. De arpeggio's zijn vol van het gevoel van dreiging als ze stijgen en dalen.

Ik word aangetrokken door de manier waarop het angstaanjagende, buitenaardse keelgezang van Void Stare een demonisch gevoel aan het nummer toevoegt. Een kortstondige stilte wordt beroerd door wassingen van schaduwachtig geluid voordat de track weer hard rijdt. Strak gewikkelde synthgeluiden sijpelen door terwijl de drums krachtig achter hen beuken. Als het nummer eindigt, is er een zwevende val van pianonoten die zachtjes de ruimte in dwalen.

"Kaneda's klaagzang"

"Kaneda's Lament" komt tot leven met een metaalachtig geluid en de donkere zwelling van de bas. Chimes rillen en glinsteren terwijl ze over de kloppende beat drijven terwijl snelle arpeggio's flikkeren. Sterrenachtig synthlicht schijnt er doorheen in een zwervend patroon terwijl vegende kleine sleutelnoten eromheen glijden.

Aflopende nootpatronen bewegen over een gestage, harde puls van synth en de drums worden harder en dieper. Een nerveus klinkende reeks noten introduceert het gevoel dat er iets op de loer ligt terwijl de drumbeat door het nummer knalt.

“Sjamanistische Trance 20XX AD”

Een snelle pulsatie van hard geluid oscilleert in "Shamanic Trance 20XX AD" terwijl de wind door het nummer waait. Een melodisch patroon van verheven, metalen, ronde synths roept zachtjes op en voelt zich verloren als het over de gestage drums beweegt. Die drums zijn verantwoordelijk voor het trance-opwekkende gevoel van de track.

Van Spinditty

De delicate melodie verdwijnt als een enkele noot wordt herhaald in een constante, gescheiden puls. De hypnotiserende beat wordt vergezeld door het bovennatuurlijke gekreun van Void Stare dat een angstaanjagend plezierige kwaliteit aan de muziek toevoegt. Een rillende lijn van middelhoge synth ontmoet het kreunende gehuil van Void Stare en wordt vergezeld door aanhoudende drums.

Alle muzikale elementen worden een gelaagde muur van in elkaar grijpend geluid. Er is een klim. warmere melodische lijn die contrasteert met de brullende bas en het zielverscheurende geluid van de huilende kreet van Void Stare.

"Neon tranen"

"Neon Tears" begint met regen en een strelende middelhoge synth. De bas is bot en scherp waartegen het zachte geluid van de melodieuze synth opvalt. De hoofdmelodie dwaalt en beweegt over de zwarte leegte eronder. Er is een patroon van synth-noten die vrij alleen en los aanvoelen, wat ik effectief vind.

“Skitchen”

Pianotonen met een lichte aanraking fladderen over loeiende sirenes en een aanzwellend gedreun van agressief geluid om "Skitchin'" te lanceren, aangezien een snel voortstuwende beat even snelle mineur-klanken ondersteunt.

Een stuiterend lead-synthpatroon danst nerveus over een dikke oscillatie van bas en drums. De leadmelodie springt eruit en glinstert, voortgezet met een rond klinkende synth. Ik geniet van de manier waarop die melodie daalt en stijgt in golven van zweefmolengeluid.

Een gevoelloos patroon van snel flikkerende noten en basdiepte breekt door in de track voordat de drums weer snel binnenkomen met zeer snelle arpeggio's die over die beat schijnen. De hoofdmelodie verliest wat van zijn spanning en klinkt oud en melancholiek. Nogmaals, de drums huiveren en laden terwijl gewelfde arpeggio's draaien. Een nasale, glinsterende synth huilt wilde tonen en vervaagt als het nummer eindigt.

“Digitale Uitvaart”

"Digital Funeral" opent met een diepe, bijna rustgevende zwaai van in elkaar grijpende gesynthetiseerde geluiden die warm samenvloeien. De geluiden stromen in golven die door de track spoelen terwijl een extreem diep basgeluid eronder dreunt. Een trom komt binnen, slaat een enkele slag, valt stil en slaat weer.

Een stijgende lijn van glanzende synth fonkelt en oscilleert omhoog over de beat die stabiel en soepel wordt. Wolken van geluid bewegen eromheen en een reeks uitgebreide synth-noten komen samen in een treurige melodie die wordt gedragen op een middelhoge synth. De beat is gebroken en stotterend als geluiden eroverheen zweven. Ik hou van de balans die het harde gewicht van de beat op het nummer brengt.

“Vajranoid”

Cavernous bas stijgt en daalt onder het gestage geluid van een hartslag als "Vajranoid" begint. Klassiek beïnvloede arpeggio's beginnen te wervelen, gedragen door een synth vol broze helderheid. De bas gromt in een tumult van deinend geluid terwijl de veel delicatere en zachtere arpeggio's erboven draaien en dansen. Er is een heerlijk kwaadaardig geluid in de harde keelzang van Void Stare terwijl het gromt over de dichtslaande beat.

De drums borrelen en de leadmelodie wordt bedroefd als hij opstijgt boven het griezelige geluid van de stem van Void Stare. Het beweegt in de tijd naar de opladende drumbeat terwijl de bas blijft deinen en rollen. Gekartelde geluiden komen binnen en de hartslag keert terug, terwijl zachtere, meer vloeiende geluiden in en door de muziek bewegen.

Laatste gedachten

Dream/Decay is een ziedend, desolaat en krachtig darksynth-album dat ook momenten heeft waarin de keelzang van Void Stare goed tot zijn recht komt. De algehele sensatie die uit dit album voortvloeit, is er een van kosmische terreur en het gevoel van menselijke nietigheid in het aangezicht van een onverschillig universum.

Darksynth Album Review: "Dream/Decay" van Void Stare