Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Het PAINSYNC-album van Virtual Intelligence legt emoties bloot op een eerlijke en krachtige manier. Het omarmt een onmiskenbare cyberpunk-esthetiek met opzwepende gitaarsolo's, overal op de loer liggende schaduwen en melancholie in de muziek. De beklijvende stem van Virtual Intelligence is tegelijkertijd compromisloos en zachtaardig terwijl ze de sterke teksten zingt en complexe en uitdagende thema's verkent.
De zang is een integraal onderdeel van waarom PAINSYNC zo krachtig is. De stem van Virtual Intelligence heeft fluisterende schaduwen, en op de een of andere manier slaagt haar stem erin zowel solide als delicaat te zijn met een bereik dat kan gaan van schorre diepten tot stijgende hoogten. Elke noot zit vol expressie en dat zorgt ervoor dat de krachtige teksten meer opvallen.
Die teksten zijn compromisloos en vol duistere mooie beelden. Ze snijden tot op het bot en zijn onwankelbaar in hun onderzoek naar verandering, verlies en pijn. Er zijn ook kleine heldere flitsen van liefde en hoop die de muziek raken, waardoor het gevoel van hopeloosheid ontstaat dat soms de woorden binnenkomt. De luisterervaring is goed, maar ook best intens. Ik voel me een beetje leeg na het luisteren, maar dat beschouw ik niet als negatief.
Twee muziekinstrumenten/geluiden waar ik vooral van geniet op PAINSYNC zijn het pijporgelgeluid en de elektrische gitaar. De klank van het pijporgel heeft een kracht en diepte die ik meeslepend vind. Ik geniet vooral van het fuga-gedeelte dat in "Slaves of Her" komt om een unieke smaak aan het nummer te geven. Wat betreft de elektrische gitaar, deze heeft een krachtige huilende energie en een gruis die bijdraagt aan de intense aard van het geluid van het album.
Ik geniet ook van hoe Virtual Intelligence op dit album een weelderig tapijt van verschillende synths met elkaar verweven heeft. Er zijn spookachtige stromingen, heldere vonken en het ruige randje van het geluid dat de cyberpunkkwaliteit van de muziek verdiept, wat bijdraagt aan een gevoel van schimmige mist die door het hele album kruipt.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
Hier een overzicht van mijn favoriete nummers.
"Nacht Engel"
"Night Angel" begint met donkere pulsen van bas die bonzen in een ongelijk stotterpatroon terwijl etherische driften van synth er doorheen bewegen. Een hoge synth begint een patroon van noten te herhalen en de aanhoudende ongelijke puls wordt nu vergezeld door wervelende arpeggio's die erbovenuit spinnen. De stem van Virtual Intelligence zweeft hees op dit nummer, vol onheil terwijl de drums door het nummer bewegen en opnieuw die verschuivende arpeggio's dansen en flikkeren. Het karnen van een pijporgel voegt zijn eigen unieke auditieve signatuur toe aan het nummer, terwijl het ronddraait terwijl de synthakkoorden stijgen en dalen, barstend over het gewicht en de diepte van de beats en bas.
Diepe schaduwen baden in dit nummer en het creëert beelden die die duisternis versterken. Het gevoel van in de duisternis vallen weergalmt door de woorden: "Plunge off the edge. Duik het diepste in om jezelf te zien.'
Een boodschap van wedergeboorte wordt duidelijk weergegeven in de regels: “Maak kennis met je Waarheid en groei voorbij je dwaze jeugd. Laat de doden achter om te sterven.”
Het refrein spreekt van een destructieve engel in de regels: “Haar zwarte jurk heeft beet. Haar hart is zo donker als de dood in het daglicht” en terwijl “dode dromen nog steeds gedijen” zal ze helpen om ze te doorstaan, om “te zuiveren wat pijn in je doet”.
Uit deze vernietiging komt de noodzakelijke wedergeboorte en nu, "wordt ze mooi voor zichzelf vanavond. Ze is gekleed om te doden in het neonlicht.” Het vers eindigt met: "Laten we aan het einde der dagen nieuw leven vieren."
"Holografische Operative"
Warm melancholische synths draaien in stijgende clusters van noten als "Holographic Operative" opent. De noten arpeggio als ze gloeien over de pulserende bas eronder en het kenmerkende geluid van pijporgel beweegt in de muziek. De drums hebben een dreun en drive terwijl de scherpgerande bas over de top beweegt. Er is een sterke elektrische gitaarstem die in de muziek snijdt, de hoogte roept en schaalt over het brede vocale bereik van Virtual Intelligence. Het orgel laat snelle noten horen onder de muur van gruis die de gitaar creëert terwijl de donkere bas en de overslaande beat het nummer voortbewegen.
Het idee van hoe we schaduwen in onszelf verbergen, wordt toegelicht in de regels: "Ze beweert te weten over mijn donkere kant, ze beweert te weten van mijn pijn, maar schat, ze weet het niet." Deze donkere kant wordt onthuld in de woorden: "Ze weet niet dat ik me voor de wereld verberg in het volle zicht, dat ik nooit zal stoppen totdat ik niets ben."
Er is een gevoel van iets zelfdestructiefs in de regels, "Angst of ramp, druk op het gas en ga sneller", dat wordt versterkt door de tekst: "Haal die snelwegwind in je haar, je hebt het aan de hand zoals je niet doet zorg."
Terwijl het nummer verder gaat, stelt het de vraag: "Wil je echt de echte ik kennen?" Er zit een gevoel van uitdaging in de regels als het lied vraagt: "Ben je bang om in de duisternis van het onbekende te duiken?"
Er is een pijnlijk gevoel dat in de teksten snijdt als ze zeggen: "Lang geleden, in de kindertijd, verloor ik mijn wil om te ademen. Want mijn toekomstige werelden zouden zeker niets anders zijn dan pijn en lijden” en het lied besluit: “In mijn zoektocht naar mij, daar zal ik bloeden…”
Van Spinditty
„Liefde is het redden waard”
"Love Is Worth Saving" begint zachtjes met zacht aanzwellende synths die worden vergezeld door een drumbeat die een gestage dreun door de muziek begint. De gitaar dondert het nummer in en speelt akkoorden die zich uitstrekken in het nummer terwijl synths fel flikkeren. Er is zowel kracht als een streling in de zang hier. Ik geniet van hoe de gitaar de vocale melodie verdubbelt en er een element van ruwheid aan toevoegt.
De leadsynth die binnenkomt, heeft een ronde, zachte toon omdat hij een melodie speelt die zowel warmte als energie heeft. Een bron van diepe bas stijgt en dan valt de gitaarsolo binnen, versnipperd en springend in energieke, ruige uitbundigheid.
Hoewel dit een liefdeslied is, is er geen romantische fantasie over. De toon van het lied is gezet in de regels: "Het is het einde der dagen, er is geen liefde, we lijden alleen in elkaars armen." Deze sombere, maar ontroerende emotie gaat verder in de woorden: "De wereld stort in, er worden geen woorden gezongen en als ik jong sterf, weet dan… ik hou van je." Het lied vraagt: "En als we tot as verbranden, hou je dan ook van mij?"
Een toon van voorzichtige hoop klinkt in de woorden: "Laten we onze dromen waarmaken. Als het voorbij is, is het niet voorbij. Kunnen we terug naar wat we waren?” Dat gevoel van verzet wordt versterkt in de regels: "De lichten gaan uit, de duisternis komt en nog steeds brandt het vuur in onze harten." Er is iets ontroerends in de somberheid van de songteksten met regels als: "Paniek grijpt in. We zitten buiten in de kou opgesloten en als ik sterf, wil ik met jou sterven.'
De somberheid gaat verder in de tekst: "Het is het einde der dagen. Er is geen liefde. De lucht brandt van boven, de wereld stort in" en tegen het einde voegt de tekst eraan toe: "En als we jong sterven, jij… ik… samen… Laten we onze dromen waarmaken."
"De slaven van haar"
Snelle arpeggio's schijnen erdoorheen, stijgend en dalend terwijl een pijporgel zich voegt bij de gestage, spookachtige synthtoon die zweeft als "The Slaves of Her" begint. Ik word zo aangetrokken door de barokke fuga die in het nummer komt, spelend op het pijporgel. De stem van Virtual Intelligence combineert schaduwen en melancholie in dit nummer. De gitaar voegt zijn scherpe kantjes toe aan het geluid terwijl de arpeggio's ronddwarrelen achter de duisternis van de teksten.
Nu dondert de gitaar weer, een wild gehuil dat nog steeds voelt alsof het wordt aangeraakt door triomf terwijl die huilende solo zijn weg versnippert in het nummer. Het nummer eindigt met een golf van geluid, vervormend als het verre orgel beweegt en het snijdende geluid van de gitaar weer boven het wervelende orgel beweegt.
De thema's dood, wedergeboorte en gestript worden tot de essentie komen in dit nummer naar voren. Het begint met de regel: 'Nu is mijn dood gekomen, waag het niet te huilen. Hoewel ik de sterren ben gaan zien, weet dat dit niet mijn laatste afscheid is.”
Zoals de tekst zegt: "Ik ben net op zoek gegaan naar mezelf 'O waar kan ze zijn? Loopt ze door gevaarlijke straten… diep van binnen in mij?'” Het thema van verandering en overgang wordt krachtig weergegeven in de regels: “Mijn chirurg zegt dat ik me moet settelen terwijl ze in mijn vlees snijdt en mijn alles binnenstebuiten keert. ”
Er zit een grote eerlijkheid in de woorden: 'Ik zal in vrede zijn als er een oorlog is, de toekomstige doodgeborene. Geen morgen om te rouwen" en als alles eindigt "wij zijn niemand, ik ben niemand."
Het nummer eindigt met onopgesmukte leegte in de regels: "With nowhere to go and no one to love, no heaven above in the neon glow."
"De orkanen van Saturnus"
"The Hurricanes of Saturn" begint met lange zwaaien van mineurtoetssynth en het geluid van vallende regen. Er is iets tragisch en verlorens aan de manier waarop de synths in de muziek drijven. De hoog driftende synth heeft iets spookachtigs als een kabbelend arpeggio snel klimt, valt en weer klimt. De gitaar beweegt in ruwe geluidsmuren, wat meer duisternis aan het nummer toevoegt. Ik hou van het gedeelte waar pianonoten zich vermengen met de gepassioneerde stem van de gitaar terwijl deze door het nummer springt en danst.
Beelden van sombere stadsgezichten en neon reflecterend in met olie besmeurde plassen in de regen worden in dit nummer gecombineerd met het idee van ontwaken uit een verdoofde staat. Er is een krachtig beeld dat het nummer opent in de regels: "De kust is koud. Een donkere wind waait in mijn ogen. Ik heb ver gereisd, stadsbries. Is er leven in regenachtige neonluchten?”
Pure leegte vult dit nummer en weerspiegelt in de herhaling van de zin, "er zit niets in". Er is een gevoel van diepe psychologische strijd in de regels: "Ik loop door de straten op zoek naar iets meer. Ik vecht tegen mezelf omdat… ik van oorlog houd.'
Het gevoel gevangen te zitten in een onontkoombare staat vloeit voort uit de woorden: "Corporate werkkampen voldoen en slaaf om te blijven." De tekst roept: "Laat me alsjeblieft eruit, ik wil, ik moet, ga naar buiten."
Krachtige gevoelens van verdoofd zijn komen tot uiting in het refrein: “Zwijg, de pijn zal snel overgaan. Vergeet het zenuwgas niet en ontwaak weer uit de slaap.” De volgende regel contrasteert dit idee met een gevoel van terugvechten, zoals het zegt: "Praat er niet over, voer het gewoon uit en breng ze op hun knieën. Duistere macht zullen we grijpen.”
Er is ontroering in de boodschap van de tekst die zegt: "Als ik vanavond sterf, huil dan alsjeblieft niet. Laat me nog een laatste keer naar je kijken en je vaarwel kussen." Een leegte en berusting doordringt het lied als het eindigt. De woorden zeggen grimmig dat het enige dat nog over is om voor te leven "weg is - is verdwenen".
Een onontkoombare conclusie wordt bereikt aan het einde van het nummer in de regels: "Kan ik nog een laatste zonsopgang rechtvaardigen? Met wat ik weet, betwijfel ik of ik het ga redden."
Vonnis
Emotioneel gezien is PAINSYNC een album dat me diep in de maag raakt. Virtual Intelligence heeft op dit album geen klappen uitgedeeld en ze heeft een werk gemaakt dat muzikaliteit, expressieve zang en een soundscape combineert die de emotie van de teksten op een onvergetelijke manier naar huis brengt. PAINSYNC moet op mijn lijst van kanshebbers voor het beste op synth gebaseerde album van 2020.
