Carcassi: Klassieke Gitaar Etude in A

Chasmac is een half gepensioneerde gitaarleraar die al meer dan 30 jaar lesgeeft op verschillende scholen in Londen en elders.

Bekijk de score die regel voor regel wordt weergegeven, vergezeld van een door MIDI gegenereerd audiospoor, en bekijk de video op volledig scherm met een afspeelinstelling van hoge kwaliteit om maximale helderheid te garanderen. De afzonderlijke muziekregels onder de video kunnen ook vergroot worden bekeken door erop te klikken.

Carcassi: Etude in A Opus.60 No.3

Download Etude in A als PDF

Klik om Etude in A te downloaden als gratis pdf-bestand (twee pagina's) om offline te bekijken en af ​​te drukken.

Van Spinditty

Studeren in A: speeltips

Klassieke gitaar 'studies' of 'etudes' zijn composities die, in tegenstelling tot saaie toonladder- en arpeggio-oefeningen, zijn ontworpen om te oefenen in een bepaalde techniek, terwijl ze op zichzelf ook muzikaal de moeite waard zijn. Dit is de 'appoggiatura'-studie van Carcassi. Een appoggiatura is een geaccentueerde niet-akkoordtoon die in een akkoord wordt geplaatst en vervolgens naar de dichtstbijzijnde akkoordtoon valt. Kijk naar de eerste balk. Het arpeggio vormt het akkoord A majeur, maar de akkoordtoon E ontbreekt en in plaats daarvan wordt de niet-akkoordtoon F# gespeeld. Omdat het een toon zonder akkoord is, is het effect licht dissonant. Het is echter een korte dissonantie, omdat het dan oplost in de medeklinkerakkoordtoon E. Appogiatura betekent letterlijk 'leunende noot'. Dat is een verwijzing naar zijn neiging om op te lossen tot op de dichtstbijzijnde akkoordtoon. Het is niet gewoon een niet-akkoord toon zoals een passerende noot; het is een niet-akkoordtoon die meestal van onderaf wordt benaderd door een sprong en vervolgens stapsgewijs naar beneden wordt opgelost naar de akkoordtoon. Het hele stuk is gebaseerd op appoggiatura's (of appoggiature als je helemaal correct wilt zijn).

Formulier

Er zijn twee secties gescheiden door herhalingsmarkeringen. Het tweede deel is langer dan het eerste omdat het thema van het eerste deel naar het einde van het tweede deel wordt gebracht. Dat is een veel voorkomende praktijk van deze stijl van compositie. Het zorgt ervoor dat het hoofdthema opnieuw te horen is voordat het stuk is afgelopen.

Timing is belangrijk

Dit is een op triplet gebaseerd stuk. Achtste noten zijn gegroepeerd in drieën en geperst in de tijd die normaal gesproken door twee wordt genomen. Aangezien de maatsoort van 'vier-vier' vier kwartnootslagen per maat aangeeft, is elke tel gevuld met drie achtste noten in plaats van twee, en elke maat is gevuld met twaalf achtste noten in plaats van acht. Een contrasterend effect is te horen in maat 16 waar de verwachte triolen worden vervangen door standaard achtste noten. Het rubato-teken geeft aan dat je hier even de tijd voor kunt nemen voordat het 'a tempo'-teken je terugbrengt naar het starttempo en weer in het trioolritme voor de rest van het stuk.

Vingerzetting

De voorgestelde fretting-handvingerzetting wordt aangegeven door de nummers 1 - 4 naast de noten. Picking-hand vingerzetting wordt niet getoond omdat het de meeste tijd typische arpeggio vingerzetting is en de partituur al druk genoeg is met al die triolen. Gebruik je duim (p) voor basnoten (dat zijn de lage noten met naar beneden wijzende notenstelen) en je i, m en a vingers achter elkaar terwijl je de snaren kruist. Zie de tabel hierboven voor termen voor vingerzetting van klassieke gitaren als je het niet zeker weet.

Fretboardhandposities

Deze worden weergegeven door Romeinse cijfers en geven aan dat uw wijsvinger geheel of halverwege over de genummerde fret is geplaatst. Nogmaals, dit zijn suggesties op basis van wat wordt beschouwd als de gemakkelijkste manier om bij die notities te komen. In sommige gevallen zijn er alternatieve posities die je zou kunnen proberen, maar meestal is het nodig om de getoonde posities te gebruiken om fysiek de vereiste noten te bereiken.

Toets en akkoorden

De akkoordenstructuur kennen van de muziek die je speelt is niet nodig, maar het helpt je om met meer overtuiging te spelen.

Omdat de primaire toonsoort A majeur is, zijn de twee belangrijkste akkoorden de akkoorden die zijn gebouwd op de 1e en 5e noot van de A majeur-toonladder. Dat is A majeur en E majeur (of E7). De 7e wordt vaak gebruikt omdat deze een dissonantie bevat en de terugkeer naar A majeur urgenter en bevredigender maakt.

Een majeur is de tonica of 'home-akkoord' en E majeur is het dominante of 'heading-home'-akkoord. Andere akkoorden worden gebruikt voor klankvariatie en ook om naar andere akkoorden te leiden en om enkele toetsveranderingen te bewerkstelligen.

Terwijl A majeur de primaire sleutel is, is E majeur een secundaire sleutel waarnaar de muziek 'moduleert'. Het eerste deel van de studie begint in A majeur en moduleert naar E majeur - een nieuwe toonsoort. De tweede sectie begint in de nieuwe toonsoort E majeur en gaat geleidelijk terug via enkele interessante akkoorden naar de primaire toonsoort van A majeur.

Matteo Carcassi

Matteo Carcassi (1792 – 1853) was een bekende Italiaanse klassieke gitarist en componist van gitaarmuziek. Hij reisde veel door Europa om optredens en gitaarlessen te geven. Zijn lesmethode voor gitaar (Opus 59) wordt erkend als een belangrijke bijdrage aan de ontwikkeling van de klassieke gitaartechniek.

Etude in A Opus 60 no.3 is gecomponeerd door Matteo Carcassi (1792 – 1853) en bevindt zich in het publieke domein.

De score, audiotrack en afbeeldingen zijn van chasmac met Finale, Goldwave en Photoshop