Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Kadaver door Ectoplague
Ectoplague's nieuwste album, Cadaverous, zit vol met onheilspellend geluid, duister voorteken en een gezonde portie '80s-horror-movie-esthetiek. Het creëert een aangenaam gevoel van onheil en gevaar dat best leuk is om te horen. Ectoplague heeft een goede greep op de kwaliteiten die muziek onderhoudend griezelig en bedreigend maken. Het is een soundtrack voor een horrorfilm die nooit is gemaakt, en als zodanig was het enorm leuk om naar te luisteren.
Het eerste dat opvalt aan Cadaverous is de serieuze duisternis van de bas die onder de muziek rommelt. Het heeft het soort gewicht dat aanvoelt als donkere ademhalingen uit oude crypten en het draagt bij aan het gevoel van heerlijke terreur dat wordt gegeven door de andere elementen in de muziek.
Een andere interessante muzikale pijl in de koker van Ectoplague op dit album is de manier waarop hij hoge, strak gewikkelde synthgeluiden, waaronder klokken en bellen, gebruikt om het gevoel van spanning, suspense en nerveuze energie intens te vergroten. Terwijl deze geluiden hun mineurtoonsoort spelen, vaak draaiende melodieën en arps, wekken ze dat gevoel op van iets gevaarlijks dat in een hinderlaag op ons wacht als we de volgende hoek omslaan of uit de schaduw opdoemen om van achteren aan te vallen.
Zoals ik misschien al eerder heb gezegd, twijfel ik vaak over voice-overpartijen in muziek, maar ik vond het niet erg dat Ectoplague ze op Cadaverous gebruikte, omdat ik vond dat ze goed pasten bij zijn horrorfilmvibe uit de jaren 80. De keuze van de toon en het timbre van de stemmen waarin ze werden gedaan, was vermakelijk en paste bij het thematische karakter van het album.
De drums op het album verdienen ook een vermelding omdat ze echt een stuwend, krachtig gevoel hadden dat het energieniveau van het hele project deed stijgen. Ik hou van het contrast tussen hun voortstuwing en de soms melancholische droefheid in sommige melodieën.
Verdriet bestaat samen met spanning en angst op Cadaverous. Sommige melodieën zouden heel delicaat en tragisch zijn als ze worden vertraagd en solo op piano gespeeld. De snelheid en keuze van synths geven een gevoel van urgentie en stress, ondanks de melancholie.
Ik ga nu de nummers opsplitsen die ik het leukst vond van het album en het hebben over de redenen waarom ik ze bijzonder interessant en meeslepend vond.
Van Spinditty
Track-by-track analyse
