Klassieke thrash metal: Exodus

Ik ben een geobsedeerde hardrock & heavy metal fan en verzamelaar sinds het begin van de jaren 80. Als het een goede gitaarriff en houding heeft, doe ik mee.

Exodus, "Genieten van het vlees"

Oorspronkelijke uitgave: Combat Records, 1987

Heruitgave: Century Media Records, 1999 en 2008

Exodus miste veel om een ​​van de "Big Four" thrashbands te worden.

Als hun debuutalbum Bonded By Blood een jaar eerder was uitgebracht zoals oorspronkelijk bedoeld, had Exodus *misschien* het verslaan van Megadeth's Killing Is My Business… en Business Is Good! naar de markt, en de geschiedenis van thrash metal kan tegenwoordig heel anders zijn.

Helaas voor de Bay Area bashers werd de release van hun album uitgesteld vanwege financiële problemen bij hun toenmalige label Torrid Records. Tegen de tijd dat Bonded in april '85 eindelijk de platenwinkels bereikte, was de thrash metal-rage al in volle gang. Het album kreeg lovende kritieken en vergaarde een waanzinnige underground cult-aanhang, maar de thrash-scene had zijn winnende acts al gekozen, en het beste dat Exodus kon doen was genoegen nemen met deel uitmaken van de tweede golf.

Voordat ze begonnen met het werk aan hun tweede release, Pleasures of the Flesh, nam Exodus een aanvullende, controversiële beslissing: het vervangen van hun maniakale, fan-favoriete frontman Paul Baloff ten gunste van de voormalige Legacy (later Testament) zanger Steve "Zetro" Sousa.

Hoewel Pleasures niet helemaal overeenkwam met de waanzinnige, moorddadige bedoelingen van Bonded, liet het een strakkere, professioneler klinkende band horen dan het debuut.

"Hersendood"

De liedjes

Wat dronken gebabbel over salades en gebakken aardappelen leidt uiteindelijk tot openingsnummer "Deranged", een stevige gut punch die luisteraars laat weten dat Exodus nog steeds in staat is om je een schop onder je kont te geven. Steve Souza's keelachtige, reptielachtige grom lijkt op een afgeranselde versie van AC/DC's Bon Scott; hij spuugt teksten als kogels uit een machinegeweer, maar je kunt nog steeds begrijpen waar hij over krijst. "Til Death Do Us Part" en "Parasite" gaan door met het dreunen en het sinistere "Brain Death" bevat de gemeenste riff op het album, op geen enkele na.

Van Spinditty

Het opschepperige "Faster Than You'll Ever Live To Be" is een razendsnelle hartaanval die leidt naar het titelnummer, een ode aan kannibalisme die begint met wat funky drumwerk in eilandstijl voordat hij zich stort in de onweerstaanbare hoofdriff die een duizend moshpits.

Leuk weetje: de originele hoes van het album moest de Exodus-leden uitbeelden die lunchen met een stam vleesetende wilden. Op het laatste moment werd het kunstwerk als te smakeloos/grof bevonden voor retailers op de massamarkt en werd het ingeruild voor een generieke foto van de band die aan een bar zat. Het cartoonachtige "verboden" kunstwerk werd uiteindelijk gebruikt op een gelimiteerde picture-disc LP van Pleasures, evenals op t-shirts.

Een serieus beledigend dubbel basdrum-misbruik begint met "Seeds of Hate", en de bijtende "Chemi-Kill" roept de vervuilers van giftig afval en de handlangers van de overheid op die hun uitbetalingen nemen en de andere kant op kijken (in de jaren '80, elk thrash metal-album moest minstens één nummer bevatten over giftig afval, nucleaire vernietiging of beide), voordat het album tot een passend einde komt met "Choose Your Weapon".

Mijn exemplaar van de cd (een heruitgave uit 2008 van Century Media Records) sluit af met een handvol live bonustracks - "Chemi-Kill", "Brain Death" en "Til Death Do Us Part" bewijzen dat Exodus gemakkelijk opnieuw creëren hun muzikale chaos op het podium, en een pittige scheur door de AC/DC-kastanje "Dirty Deeds Done Dirt Cheap" is een mooie ode aan een van hun grote invloeden.

Kortom: Pleasures of the Flesh rockt nog steeds als een baksteen en verdient een plekje in de thrashcollectie van elke metalhead!

"Genieten van het vlees"

Wat is er met Exodus gebeurd?

Na het scoren van een kleine hit met de moshpit-ode "The Toxic Waltz" op Fabulous Disaster uit 1989, tekende Exodus een major labeldeal met Capitol Records, dat uit de jaren 90' Impact Is Imminent en 1992's Force of Habit uitbracht. Het was echter te laat om ze nog iets goeds te doen, aangezien de populariteit van thrash metal aan het afnemen was.

Exodus nam een ​​paar jaar vrij voordat ze kort herenigd werden met Paul Baloff voor een tour die werd vastgelegd op de live-release van 1997, Another Lesson In Violence. De plotselinge dood van Baloff aan een beroerte in 2002 opende opnieuw de deur voor de terugkeer van Steve Souza op het comeback-album Tempo Of The Damned uit 2004.

Gary Holt stelde een geheel nieuwe line-up samen voor Shovel Headed Kill Machine uit 2005, en de daaropvolgende studioalbums werd hij ondersteund door een wisselende cast van bandleden, waaronder zanger Rob Dukes, ex-Slayer-drummer Paul Bostaph en Heathen-gitarist Lee Altus.

Exodus was een groot deel van de jaren 2010 inactief terwijl Holt opnam en toerde met Slayer, waarbij hij de plaats innam van wijlen gitarist Jeff Hanneman. Hun meest recente studioalbum was Blood In, Blood Out uit 2014, waarmee Steve Souza opnieuw in de plooi viel.

Exodus werkt momenteel hard aan een nieuw studioalbum dat ergens in 2021 moet verschijnen.