Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Eerste indrukken
Keiji Otarii's album Dreams Are Fan Fiction of Reality is een wilde rit met chiptune die springt en siddert, drijft en tolt door clusters van noten die in elkaar grijpen en verstrengelen in dwalende en onvoorspelbare patronen. Er zijn momenten van bijna klassieke gevoeligheid die overgaan in stotterende, dichtslaande industriële muziek en Keiji Otarii vindt manieren om de basis 8-bit-chipgeluiden te maken in een complex en snel veranderend muzikaal landschap.
Dreams Are Fan Fiction of Reality bevindt zich absoluut aan het experimentele einde van het chiptune-spectrum. Het heeft een uitdagend geluid tussen de gehakte computerstemmen, de sonisch complexe manier waarop de eenvoudige driehoeksgolf, blokgolf en ruiskanalen allemaal op elkaar inwerken, en de vreemde wendingen in de composities zelf.
De meest interessante chiptunes zijn die welke de eenvoud lijken te tarten van de 8-bits geluiden die werden gebruikt om ze te creëren. Het is zeker waar voor de nummers op dit album die een gelaagde complexiteit lijken te hebben, waardoor het lijkt alsof er veel meer dan drie geluidskanalen zijn betrokken bij het produceren van de muzikale complexiteit die bestaat op Dreams Are Fan Fiction of Reality.
Ik word ook aangetrokken door het sterke ritmische karakter van dit album. De "drums" die het ruiskanaal creëert, hebben een keiharde energie die kracht toevoegt aan het geluid en er is ook een gevoel van kloppende bastonen gecreëerd in het driehoekige kanaal om de tracks nog meer gewicht te geven.
Mijn favoriete nummers geanalyseerd
"Atari Boomer Riot" begint met waanzinnige pulserende en haastige in elkaar grijpende chipgeluiden die uit herhalende arpeggio's van helder geluid dwarrelen. De keiharde "drums" pulseren samen met het klauteren, door elkaar gooien en wilde ruis van noten die barsten, breken en weer in actie komen en stijgen over de meedogenloze harde slag. Er is een echte wildheid aan dit nummer dat het interessant maakt.
Er zit een vleugje klassiek in de elegant verweven notenpatronen die beginnen met 'Do Not Inject Mushrooms'. De drums van het ruiskanaal slaan in het nummer en nu worden duidelijke, ongelijkmatige geluidspulsen vergezeld door de gestage hamer van de beat, waardoor het nummer met een dreun wordt voortgestuwd terwijl de heldere fakkels en laserpulsen meebewegen met de verschuivende, oorworm van een hoofdmelodie , strak geweven en energiek.
"Pineapple Song" komt tot leven met langzaam klimmende chipgeluiden die zich door de baan uitstrekken. Een gehakte, onbegrijpelijke zang baant zich gebroken en zwervend een weg door de muziek. Het keiharde percussiegeluid wordt vergezeld door springende, ronddraaiende arpeggionoten en uiteenspattende lagen van stotterende, overslaande noten. De verbrijzelde zanglijn breekt en dwaalt terwijl de stuwende blokken van het geluid voortduren.
Van Spinditty
"SNEScobar" komt tot leven met snel stijgende en dalende arpeggio's die over een keiharde beat bewegen en dan barsten we uit in langzame lijnen van de blokgolf die een gevoel van contrapunt creëren. De hoge arpeggio's wervelen en bewegen over een stijgende beat, slaand en krachtig, terwijl de wild ruisende noten ronddraaien en om elkaar heen glijden en abrupt eindigen.
Zachte, vloeiende geluiden verschuiven onder de dansende, draaiende en wervelende hoge melodie als "Stonks" begint. De melodische lijn spint met overgave en vliegt waanzinnig door de zachtere klanken eronder. Diepe driehoekige kanaalgeluiden bewegen door de track voordat deze uitvalt om substantie toe te voegen.
"Song 13" opent met dramatische, schaduwrijke noten die in het nummer zoemen en de heldere vierkante lead spint in de track met de driehoekige golven die een solide baspuls toevoegen, aangezien die springende, vliegende en waanzinnig verschuivende lead een broze glans over de diepten eronder heeft en de brekende, springende "drums" die vorm geven.
Ik krijg de indruk van geluiden uit de jaren 1920-jazz als "Is Dis Synthwave" begint. Er zijn dichtslaande percussieve geluiden onder de energieke lead-melodie. Het is erg pakkend en nu dwaalt de gebroken robotstem door de muziek. Het deuntje heeft een leuke swingkwaliteit en die stampende beat voegt een zekere gelijkenis met electroswing toe.
Laatste gedachten
Dreams Are Fan Fiction of Reality van Keiji Otarii is een vrij rondzwervend, energiek en auditief interessant album dat een duidelijk experimenteel rijk binnengaat terwijl het springt, vliegt en stottert door unieke muziek die absoluut zijn eigen karakter heeft.
