verstikking

Ara is afgestudeerd journalistiek aan de California State University, Northridge, die altijd op zoek is naar zijn schrijfmogelijkheden.

Waarom Asphyx een beroemde deathmetalband is?

Asphyx is een van de oudste death metal bands in Europa, opgericht in 1987. Ik kende deze band altijd al, maar ik begon pas rond 2018 of zo naar hun werk te luisteren. Hun debuutalbum The Rack werd uitgebracht in 1991 en bevindt zich in het standaard death metal-genre, met invloeden uit de toenmalige scene. Asphyx is misschien het best bekend vanwege de zanger en bassist Martin Van Drunen. Dit ondanks het feit dat hij niet een van de oprichters is van deze Nederlandse band.

De invloed van Martin Van Drunen

Vanaf het begin van dit debuut zou je niet denken dat dit een death metal album gaat worden. "The Quest of Absurdity" is een interessant atmosferisch kort instrumentaal nummer, dat leidt naar het volgende nummer genaamd "Vermin". Stilistisch kun je merken dat de nummers beïnvloed zijn door de vroege Florida death metal scene van de late jaren 80, aangezien er veel zware, langzame passages worden gespeeld.

Als we echt ingaan op de volledige nummers van dit album, is het duidelijk (althans voor mij) dat Martin Van Drunen de betere zanger is in vergelijking met Theo Loomans. Martin is de meer death metal klinkende zanger, terwijl Theo's stem meer geschikt was voor hardcore punk en thrash metal, maar Theo's stem was moeilijk te verstaan. Een opvallende eigenschap die je op dit album zult horen, is dat Martin Van Drunen de neiging heeft om dit soort brullende vocale grommen te laten horen, vergelijkbaar met wat wijlen Chuck Schuldiner zou doen.

Muzikale stijl van "The Rack": deel 2

The Rack klinkt als old-school death metal gecombineerd met dat Florida death metal geluid. Dit album is stilistisch vergelijkbaar met albums zoals Scream Bloody Gore of Lepra. Het enige dat dit album niet heeft, zijn de meer melodieuze geluiden en exotische solo's die sommige bands in het genre hebben. Echter, in termen van het behouden van dat brute death metal gevoel en goede songwriting, heeft dit album beide kwaliteiten.

"Diabolical Existence" is een meestal langzaam tot mid-tempo nummer dat in feite gaat over het kwaad van de menselijke natuur. Door naar de nummers hier te luisteren, krijg je het gevoel dat deze jongens muzikaal beter zijn dan bands als Morbid Angel. Voor een album dat echt geen gitaarsolo's heeft, is The Rack een mooi voorbeeld van old-school death metal met brute gitaarriffs en geluid.

Van Spinditty

Laatste gedachten over "The Rack"

"Ode to a Nameless Grave" is het tweede instrumentale nummer op dit album en dit is zwaarder en langzamer dan het eerste, tenminste in het eerste hoofdgedeelte voordat het een soort van bluesstijl wordt gecombineerd met death metal. The Rack is duidelijk superieur in vergelijking met wat er slechts een paar jaar later in 1996 zou komen. "Pages in Blood" is een hybride van doom en death metal omdat het klinkt als wat de band Theatre of Tragedy vroeg in hun carrière zou doen.

Het einde van dit album is het titelnummer van meer dan 9 minuten. De eerste twee minuten of zo heeft dit puffende soort riff-geluid voordat het nummer overgaat in het soort death metal-geluid dat destijds gebruikelijk was. The Rack is een echt goed death metal album van een van de beste death metal bands uit de Nederlandse geschiedenis, ook al staan ​​er weinig gitaarsolo's op.