Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
David Peacock is een componist en arrangeur met een breed scala aan muzikale interesses en talenten. Hij studeerde aan het Berklee College of Music en werkte samen met een breed scala aan artiesten, waaronder Austin Wintory, Disasterpeace en Tina Guo, samen met pianist Agustine Mayuga Gonzalez en het Videri String Quartet.
Ik sprak met hem over zijn liefde voor videogamemuziek, zijn creatieve proces en hoe hij zijn creatieve batterijen oplaadt.
Interview met David Peacock
David Peacock: Ik was ongeveer vier jaar oud en ik dacht dat het best interessant zou zijn om mezelf piano te leren, dus daar heb ik mijn hele jeugd heel sterk naar gestreefd. Een groot deel van mijn leren om instrumenten te bespelen was op het gehoor spelen, dus ik pikte massa's videogamemelodieën op die ik wilde leren. Omdat ik steeds meer opties kreeg wat betreft mijn output, zoals deelname aan schoolorkesten, mocht ik die creaties delen met andere muzikanten.
DP: Ik denk niet dat er één specifieke benadering voor mij is. Het gaat erom de dingen zo goed mogelijk te beperken totdat het klinkt als waar je op hoopte, het loslaten en er klaar mee zijn.
In één opzicht is het heel fijn dat er geen vaste routine is waarbij alles repetitief aanvoelt. Aan de andere kant is het eng, want wie weet of je het doel zult bereiken dat je wilt of het doel waar iedereen met wie je mee werkt, op zoek is.
Ik benader arrangement met dezelfde soort technieken als compositie. Met arrangementen, naarmate mijn ervaring is gegroeid, wil ik er zeker van zijn dat ik iets bij te dragen heb en dat ik niets te veel loopvlakvernieuwing of verander buiten het punt van herkenning. Het is die lijn bewandelen terwijl je er ook heel leuk mee bent en er enthousiast over kunt worden.
Ik stel me graag voor dat iemand die de in-game-versie van een nummer duizend keer heeft gehoord mijn arrangement hoort en er enthousiast over is. Wat voor mij opwindend is, zal hopelijk opwindend zijn voor hen.
DP: Ik ben altijd blij om samen te werken met andere muzikanten. Ik heb een geweldige relatie en samenwerking met een pianist genaamd Augustine Mayuga Gonzales. We hebben aan een aantal projecten samengewerkt en hij is een van mijn vaste medewerkers en pianisten om mee samen te werken. We werkten samen aan Undertale Piano Collections Volume 1 & 2 en Disasters for Piano, een samenwerking met Disasterpeace. Ik heb ook genoten van het werken met het Videri String Quartet. We werken al samen sinds hun eerste album.
Van Spinditty
Wat projecten betreft, elk soort mijlpaalproject waarbij ik een gevoel van angst voelde, waar het iets nieuws was dat ik bang was om te doen of niet in het openbaar had gedaan. Ik heb een paar grotere projecten mogen doen waar ik enthousiast over was, omdat het een kans was om te laten zien wat ik aan het doen was. Ik hou van elke gelegenheid of elk excuus om onderzoek te doen en mezelf onder te dompelen in iets nieuws en iets in mezelf naar boven te halen waar anderen van kunnen genieten.
DP: Ik herinner me dat ik specifiek opgroeide met de muziek van Yasunori Mitsuda. Zoals veel mensen was Chrono Trigger een van mijn favoriete games en daarna bleef ik zijn muzikale reis volgen. Ik merkte dat hij veel experimenteerde en graag onderzoek deed naar wereldmuziek en andere instrumentale stijlen en deze in zijn muzikale leven incorporeerde. Ik volgde zijn blogs en zijn werk tijdens mijn kinderjaren.
Naast hem vond ik veel van de groten uit het JRPG-tijdperk leuk, zoals Hitoshi Sakimoto, Masashi Hamauzu en Nobuo Uematsu. Ik hield ook van Shiro Hamaguchi's orkestrale arrangementen voor de Final Fantasy-franchise in de vorm van de Reunion-tracks, of zijn arrangementen voor Final Fantasy VIII Piano Collections.
Momenteel zijn veel van de mensen met wie ik werk, ongelooflijk invloedrijk. Zelfs als het niet specifiek in de aantekeningen staat die ze opschrijven, kan het de benadering en mentaliteit zijn die ze in hun leven en hun carrière hebben. Ik wil weten wat hen in staat heeft gesteld om gezond te blijven, door te gaan en van het leven te genieten en te doen wat ze doen.
DP: Ik denk dat het op zijn eigen rare plek past. Het is nog steeds aan het ontwikkelen en groeien. Het is nog steeds niet het coolste om naar soundtracks van videogames te luisteren, maar ik herinner me dat je als jong kind een ouderfiguur moest smeken om hun eBay-account te lenen, zodat je online een Japanse soundtrack kon kopen en je vingers kon kruisen dat je dat niet deed koop een illegale cd. Nu kunt u soundtracks rechtstreeks van digitale etalages downloaden. Dat soort vorderingen zijn tijdverdrijf. Er zijn duidelijk mensen die luisteren en opletten. Bedrijven en groepen zoals Materia Collective proberen dingen officieel te licentiëren, dingen goed gedaan te krijgen en de componisten hun geld te geven.
DP: Ik wil de kansen die ik heb gekregen blijven verdienen. Ik wil blijven samenwerken met andere mensen die met mij willen werken. Ik wil onvoorbereid blijven en een beetje doodsbang voor de dingen waar ik in spring. Ik ben nog niet echt gestopt met leren en hoop dat te blijven doen. Ik benader dit als een sprint, geen marathon, zoals ze zeggen. Het doel is om het momentum vast te houden en mijn netwerk te blijven ontwikkelen.
DP: Ik heb samengewerkt met getalenteerde filmmakers en regisseurs. Ik zou graag meer van dat werk willen doen. Er zijn altijd mogelijkheden voor dat soort dingen. Ik hou van het idee om mezelf muzikaal te kunnen uiten zonder een doel te hebben, dus ik hou van het idee om muziek te maken alleen maar om muziek te maken. Ik hou van beeldende kunst als een passie en ik heb waardering voor dat soort dingen. Ik ben behoorlijk overweldigd door de opties van wat ik kan doen, wat zowel geweldig als verschrikkelijk is, omdat ik me dan nooit op één ding concentreer, maar het zet me aan het denken over welke verschillende dingen ik kan doen.
DP: Ik probeer het goed te vinden om gewoon te ontspannen en vrij te nemen. Ik ben vrij nieuw in de freelance-mentaliteit, dus ik denk nog steeds dat als ik niet aan het werk ben, ik aan het zinken ben, wat niet per se waar is. Ik probeer ja te zeggen voor elk aantal keren dat ik zeg "nee, ik kan niet naar buiten" of "dat kan ik niet". Ik geef mezelf gewoon de ruimte om gewoon te genieten van dingen als films kijken, games spelen en onderhouden waar ik gepassioneerd over ben. Ik voel dat het een deel van het werk is om op de hoogte te blijven van wat er om je heen gebeurt in je vakgebied, in welke vorm dan ook.
