Inhoudsopgave:
Jeff Ball is een componist en een klassiek geschoolde violist. Zijn passie voor videogamemuziek heeft ertoe geleid dat hij componeerde voor een breed scala aan soundtracks voor videogames. Ik sprak met hem over hoe hij met muziek aan de slag is gegaan, het creatieve proces dat hij doormaakt en waar hij inspiratie vandaan haalt.
Interview met Jeff Ball
Jeff Ball: Ik denk dat voor mij veel invloed kwam van mijn ouders en schoolvrienden toen ik een kind was. Mijn moeder speelde piano voor ons als kinderen, dus ik was altijd geïnteresseerd in leren, en ze gaf me al op vierjarige leeftijd wat pianolessen. Uiteindelijk begon ik met vioolspelen toen een klasgenoot me de viool liet zien die ze had. Op mijn twaalfde begon ik in mijn eentje muziek te schrijven. Op dat moment kreeg mijn moeder Cakewalk Home Studio, waar ik al snel verslaafd aan raakte. Een paar vrienden van mij in de zevende en achtste klas waren van plan een videogame te maken, en ik stelde voor dat ik de muziek ervoor zou schrijven. Van dat project is nooit iets terechtgekomen, maar daar begon het allemaal.
Ik ben een volledig autodidactische componist. Ik schreef tonnen MIDI-muziek op de middelbare school, en zelfs wat muziek voor een niet-uitgebrachte mod voor Dungeon Siege. Tegen de tijd dat ik afstudeerde van de middelbare school, had ik meer dan 600 verschillende MIDI-bestanden gemaakt. Ik studeerde viool aan mijn universiteit en schreef daar een handvol stukken voor mijn klasgenoten, en arrangeerde ook muziek voor faculteitsconcerten.
JB: Muziek uit videogames was voor mij een soort natuurlijke ontwikkeling. Ik ben opgegroeid met Nintendo-systemen en kwam al op vijfjarige leeftijd in aanraking met veel videogamemuziek. Ik ben er vrij zeker van dat mijn eerste ervaring met het schrijven van muziek in Mario Paint was. Veel ervan leek op klassieke muziek, maar ik vond het leuk dat het nieuw en fris was en verbonden met technologie. Ik zou wat spelletjes spelen om de muziek te horen. Toen het internet eenmaal bestond, sloot ik me aan bij communities zoals vgmusic.com en maakte daar veel connecties die ik vandaag nog steeds heb. Het is geweldig hoeveel mensen in de muziekgemeenschap van videogames al tientallen jaren met elkaar verbonden zijn. Als je naar de Game Developers Conference gaat, voelt het bijna als een grote familiereünie.
JB: Mijn grootste inspiratiebron is waarschijnlijk de muziek van Ravel en Prokofiev. Zoveel van hun muziek inspireerde film- en game-soundtracks. Prokofjev was eigenlijk een van de eerste vroege filmcomponisten. Wat mediacomponisten betreft, zou ik zeker de standaarden zoals de Squaresoft-componisten moeten noemen: Uematsu, Mitsuda, Shimomura, Sakimoto, Hamauzu. Anderen zijn onder meer Yoko Kanno, Jeremy Soule, John Williams, Harry Gregson Williams. Het zijn er bijna te veel om op te noemen.
Ik denk dat wat me aan al deze componisten trekt, is dat hun muziek heel uniek van hen is. Je weet altijd dat zij het zijn als je ze hoort, en dat fascineert me. Mijn muziekcarrière in videogames is gebaseerd op imitatie, dus uiteindelijk graaf ik in wat deze componisten drijft, en ik heb zoveel van ze geleerd door gewoon te luisteren.
Van Spinditty
JB: Muziek is een taal voor mij. Er zijn veel onderling verbonden relaties die geluid heeft met kleur, textuur, tempo, emotie, herinneringen, en ik heb veel tijd besteed aan het verzamelen van een woordenboek van verbindingen waaruit ik kan putten om muziek te maken met behulp van deze relaties. Als ik muziek schrijf voor een videogameproject, vind ik het leuk om zoveel mogelijk informatie te krijgen over de omgeving, personages, situatie, hoe de speler zich zou moeten voelen, en alles in een hoed te gooien om het te mixen. Het kan een paar pogingen vergen om echt het juiste gevoel te krijgen met wat schetsen, maar meestal kan ik dingen combineren op een manier die werkt voor het project. De ontwikkelaar heeft altijd het laatste woord en ik respecteer hun wens om boven alles hun beste project te maken.
JB: Absoluut een van mijn meest trotse momenten was om aan Monkey Island 2: Special Edition te werken. Ik speelde dat spel als kind, en om deel uit te maken van de officiële remaster was echt iets dat me het gevoel gaf dat ik een echte 'gamecomponist'-status had bereikt. De soundtrack van de Timespinner wordt de laatste tijd ongelooflijk goed ontvangen. Ik heb vele jaren onderzoek gedaan om het juiste geluid voor dat spel te creëren, en schreef muziek die probeerde geïnspireerd te worden zonder al te opgelicht te klinken. Ik was er niet zeker van hoe het zou worden ontvangen, maar vrijwel iedereen had er goede dingen over te zeggen. Veel gamerecensenten die normaal gesproken geen muziek noemen, hebben commentaar geleverd op de muziek voor Timespinner, en dat is een behoorlijk hoge eer.
JB: Muziek voor videogames is zo'n breed, divers spectrum van alle soorten muziek die je maar kunt bedenken. Daardoor heeft het echt een soort globaliserend gevoel gekregen. Festivals voor videogamemuziek brengen mensen en coverbands samen van over de hele wereld die van videogames houden, en de concerten op deze festivals kunnen variëren van klassieke arrangementen van strijkkwartet tot techno dj-sets tot death metal shredding. Er is een sterke waardering voor alles, want het hoort allemaal in games. Ik denk dat naarmate games verder gaan, we meer en meer zullen zien experimenteren met ongebruikelijke combinaties in een collaboratieve zin, waar ik behoorlijk enthousiast over ben.
JB: Meestal neem ik het werk zoals het komt, maar ik kijk er echt naar uit om meer mensen aan te nemen om als muzikant bij te dragen aan de soundtracks van mijn games. Een live mens je muziek laten spelen is altijd iets speciaals, en het voegt zoveel toe aan het gevoel van de muziek. Sinds ik Timespinner af heb, heb ik even een pauze genomen, hoewel er nog meer projecten op stapel staan. Ik zou zeggen dat mijn doel meer samenwerking is, omdat het zo fijn is als je alleen thuis werkt.
JB: Ik kijk tonnen en tonnen anime. Ik ben een fervent fan. Ik lees ook graag fantasieromans en span mijn verbeeldingsspieren echt aan in die verhalen. Ik oefen ook viool en piano om mijn hersenen fris te houden met nieuwe muzikale ideeën. Natuurlijk speel ik ook videogames. De laatste tijd ben ik af en toe aan het streamen op Twitch, wat zich langzaam heeft ontwikkeld als een andere hobby die ik leuk vind. Ik ben over het algemeen een huismus, maar ik hou ervan om met mensen om te gaan, en Twitch is een soort van het beste van twee werelden.
Anders dan dat, is het ding dat mijn hele wezen echt kan verfrissen, naar de stranden van Malibu gaan en bij de oceaan zitten. Het is zo heilzaam om tijd zonder schermen door te brengen en af en toe te genieten van de schoonheid van een natuurlijk landschap. Het is zo heilzaam om je geest te laten ontspannen en zichzelf te verkennen zonder te worden gebombardeerd met constante media-stimulansen, en stranden geven me echt die broodnodige mentale ruimte.
