Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Ampholyte (Chris Davies) is een synthwave producer uit het Verenigd Koninkrijk. Hij zegt dat hij een wiskundige is met een muzikale droom. Amfolyte is een naam die verwant is aan zijn huidige onderzoeksgebied en die hij koos vanwege zijn 'mooie ring en futuristische sound'. In een e-mailinterview vertelde hij me hoe zijn passie voor muziek werd aangewakkerd, hoe zijn creatieve proces werkt en zijn nieuwste EP getiteld Into Space.
Chris Davies: Ik vond het heerlijk om naar de platenwinkel te gaan, een nieuwe band te vinden waar je vrienden nog nooit van hadden gehoord en die ervaring met hen te delen. Mijn vader is een punk in hart en nieren, en gedurende mijn tienerjaren speelden we om de beurt nieuwe en oude punk/punk rock. Ik was een drummer/pianist tijdens school en in een band op de universiteit die nergens toe leidde. Ik hield van grunge, maar hield altijd van de klassieke trance en minimal techno/klassieke muziek. Ik liet een vriend van mij kennismaken met trance, hij liet me op zijn beurt kennismaken met muziekproductiesoftware en samen leerden we muziek schrijven. Ik heb tijdens de universiteit geen contact meer gehad met de productie, maar hij hield het vol en ik ben blij om te zien dat hij het goed doet in de EDM-scene.
CD: Ik ben altijd erg wetenschappelijk gefocust geweest, maar ik heb een creatieve inslag. Ik vind het proces van componeren en friemelen meditatief, en het eindproduct bevredigend. Ik nam een grote pauze van het schrijven van muziek, maar kon niet gelukkiger zijn dat ik er weer in ben teruggekeerd. In sommige opzichten heb ik het gevoel dat synthwave me in staat stelt om creatief te zijn en tegelijkertijd een eerbetoon te brengen aan mijn wiskundige brein. Ik geniet van schilderen, maar ik merk dat mijn oren het venster naar mijn ziel zijn.
Ik ging door fasen van luisteren naar verschillende vormen van muziek, van punkrock en metal tot electroswing en steampunk/fantasiemuziek. Ik speelde een spel van de TTRPG Tales From the Loop en werd daar en dan verliefd op synthwave. Soms denk ik dat het me meer vond dan ik het vond (zonder cliché te willen klinken).
CD: De artiesten van de jaren '80 en film-/videogamemuziek hebben om duidelijke redenen een enorme invloed. Ik zou echter graag een breder net uitwerpen, dus laten we proberen het chronologisch in kaart te brengen. Bachs wiskundige benadering van muziek heeft me altijd geïnteresseerd, dus het is iets waar ik vaak mee speel en op een dag kan het een grote rol spelen in een paar releases. Het was Tiësto die me liet zien dat elektronische muziek zo goed samengaat met orkestklanken. De post-hardcore riffs van bands als Funeral for a Friend hebben me geleerd hoe belangrijk een melodie is die je doet bewegen. Het was waarschijnlijk Starset die mijn reis naar synthwave begon met hun grote spacerock-geluiden. Tycho en Enya leidden me naar chill-tracks en ambient-muziek.
Rechtstreeks in synthwave, het is moeilijk te zeggen wat er eerst was tussen FM84, The Midnight en Kyle Dixon/Michael Stein. Ik werd er helemaal verliefd op. Al snel luisterde ik op YouTube naar de bands die werden ondersteund door New Retro Wave en ThePrimeThanatos. Op dit moment loopt de #synthfam-community op Twitter over van inspiratie en elk van hen brengt iets interessants op tafel. Het zijn er te veel om hier afzonderlijk op te noemen, maar kom ons opzoeken.
CD: Heel persoonlijk heb ik het gevoel dat het in staat is om meer emotie uit te drukken dan andere vormen van elektronische muziek, of in ieder geval voel ik dat het beter in staat is om verbinding te maken met die emotie. Of je het nu super relaxt, filmisch, met smeltende gitaren of donker en vies vindt, het heeft het allemaal. Het heeft complexe, nieuwe ervaringen verpakt in een nostalgische bubbel. Het is ontstaan uit videogames en films, maar het is zoveel meer dan dat. Ik hou van andere vormen van muziek. Electroswing raakt me fysiek, maar ik merk dat synthwave me op een andere manier raakt. Ik heb nog nooit het woord "macaber" gebruikt om een track te beschrijven voor een elektronische track buiten de synthwave/darkwave scene, en ik denk dat dat de samenvatting is. Naast het bovenstaande is er de pittige strik die je gewoon in de borst raakt . Het is net zo aantrekkelijk als de emotie. Ik probeer mezelf niet al te serieus te nemen en ik voel dat ik die vrijheid heb met synthwave.
Van Spinditty
CD: Ik zie mijn muziek graag als een gesprek tussen twee elementen. In de eerste golf (pre-Into Space) zou ik elementen kiezen en er een nummer omheen bouwen. Mijn nummer 2688 ging over een complexere baslijn en hoe deze speelde met een complexe pad. Stars gaat over de relatie tussen de bas en de lead. Bij Synthetic Lullaby gaan de twee afleidingen over elkaar heen en vullen ze elkaar toch aan. Meer recentelijk heb ik geprobeerd om de nadruk te leggen op het uiten van verschillende emoties in de muziek, en ik ben best tevreden met de resultaten. Eerlijk gezegd heb ik ongeveer drie keer zoveel mislukte pogingen als nummers die het halen! Ze missen die vonk of ze zijn gewoon ronduit slecht.
CD: Al sinds ik een kind was, ben ik gefascineerd door de ruimte. Nou ja, eerst dinosaurussen, maar dan de ruimte. Ik wilde gewoon een feelgood, opbeurende EP maken die mooi in de cassettehouder van je raketschip zou passen. Ik wilde ook heel graag het optimisme van de jaren '80 vastleggen.
Het eerste nummer dat ik schreef was A Legend Echoes, en dat zette de toon voor de rest. Langzame akkoordenschema's van 12 maten die een langzame, pittige retro-melodie mogelijk maakten, volgden door in de ontwikkeling van Stars. Voor mij draait het bij Stars allemaal om de verlegen baslijn die subtiel vertrouwen wint door elke herhaling van de melodie.
Synthetisch slaapliedje was misschien wel het gelukkigste ongeluk ooit. Alles wat ik deed tijdens het creatieproces van dat nummer voelde gewoon goed, bijna alsof het zichzelf naar voltooiing leidde. Het is mijn meest populaire nummer en het legt echt alles vast wat ik op het album wilde vertegenwoordigen. Elke noot, elke volumeverandering, elk instrument, klikte gewoon.
Hyper Space is ontstaan uit mijn experimenteren met negatieve harmonie, en de akkoordenschema's waren gewoon zo mooi! Het is in feite de inversie van Sterren. Ik versnelde het, en oorspronkelijk had het een donkerdere toon die niet helemaal bij de rest van de EP paste (je kunt deze oudere versie vinden op mijn Soundcloud), maar het was niets dat een opbeurende harp niet kon oplossen.
CD: Ik heb heel veel leuke ideeën en ik werk eraan om deze nu te realiseren. Ik heb een nieuwe EP in het verschiet, een emotionele reis van onderling verbonden nummers met herhalende motieven. De eerste track, The Calm, is te vinden op alle grote platforms. Het staat voor liefde en verlangen, maar de andere nummers worden een beetje meer beklijvend, voor een laatste triomf. Het is veel werk geweest, maar een geweldige leerervaring. Verder ben ik helemaal weg van het geluid van de erhu en ik zal waarschijnlijk de volgende of toekomstige EP eromheen baseren. Ik wil de retrofuturistische klanken van Westerse synthwave vermengen met de traditionele klanken van het Oosten.
Ik wil graag blijven experimenteren met genrefusie. Ik heb al een soort trap/synthwave-track in de maak en een meer funky synthwave-track die minder in de buurt is. Ik wil er echt mee op pad om een heel mooie niche en een unieke mix te vinden, maar ik ga waar de muziek me leidt. Ik wil vooral plezier hebben terwijl ik het doe!
Ik heb genoeg materiaal om mee te werken en ideeën om te realiseren, dus let op deze ruimte!
CD: De Twitter #synthfam-gemeenschap barst van het talent. Het inspireert me altijd om het beter te doen of herinnert me eraan om een pauze te nemen wanneer ik het nodig heb! Ik zou elke artiest/fan/journalist aanraden om mee te doen, nieuw of oud. Ik heb een favoriete Track of the Week-afspeellijst die me aanmoedigt om eropuit te gaan en naar zoveel mogelijk nieuwe artiesten te luisteren. Afgezien daarvan kan mijn proces soms behoorlijk abstract zijn. Ik ben constant aan het experimenteren, leren en groeien.
