Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Perla Blue is een in de VS gevestigde vaporwave-artiest. Hij creëert vaporwave die een uniek, onderscheidend geluid heeft en een weerspiegeling is van wie hij is en van al zijn verschillende invloeden. Ik vroeg hem hoe hij met muziek is begonnen, zijn creatieve proces en waar hij inspiratie vandaan haalt.
Perla Blue: Mijn eerste echte blootstelling aan muziekproductie kwam in de vorm van experimenteren met de voorbeeldbibliotheek op Garageband toen ik een jaar of 8 of 9 was. Ik wist helemaal niet wat ik aan het doen was, maar het idee om mijn eigen muziek te maken maakte me opgewonden. Ik zou mijn pauzes en naschoolse uren een tijdje aan het vak besteden. Maar uiteindelijk, omdat ik een klein kind was dat moeite had om interesse te behouden in iets anders dan videogames en ik de voorbeeldbibliotheek leeg liet lopen, stopte ik en raakte ik jarenlang geen muziekproductie aan. Het idee bleef echter altijd in mijn achterhoofd, maar mijn gebrek aan een muzikale achtergrond en de langzame en overweldigende leercurve hebben me er helaas lange tijd van ontmoedigd.
Pas in mijn eerste jaar van de middelbare school begon ik weer te produceren en ontwikkelde ik de persona Perla Blue. Op een avond stuitte ik op het nummer "summer night" van ESPRIT 空想 terwijl ik YouTube aan het verkennen was en van daaruit ontdekte ik de wondere wereld van vaporwave. Toen ik me realiseerde dat alle nummers gewoon gehakte en verknipte bewerkingen waren van liedjes uit de jaren 80 en soundtracks van videogames, dacht ik bij mezelf: "Hé, ik kan dit spul maken."
PB: Alles aan vaporwave trok me ernaartoe: de visuele esthetiek, de gemeenschap tijdens zijn gouden eeuw, de muziek zelf. Het sprak me aan op een niveau dat geen enkel ander type muziek ooit had. Mensen gebruikten het genre als een platform om deze etherische en alternatieve realiteiten te creëren, wat me volledig fascineerde. Een goed vaporwave-album was een poort naar een andere wereld waar alles perfect en esthetisch op elkaar was afgestemd. Zoals ik ook in de laatste vraag al zei, viel het me ook op hoe gemakkelijk het was om het op te pikken. Vaporwave was erg vriendelijk voor nieuwkomers en iedereen kon erkenning en aanhang krijgen, ongeacht hoeveel muzikale achtergrond ze hadden. Zelfs de meest populaire producers waren gewone mensen, en ik kon daar mijn voordeel mee doen en contacten leggen met veel van de artiesten waar ik naar luisterde. Ook al was het maar een followback op Twitter, alleen al het feit dat ik werd erkend door iemand van wie ik dacht dat ik fan was, gaf me het gevoel super belangrijk te zijn.
PB: Door de aard van het genre had ik niet echt veel vaporwave-invloeden. Ik was dol op artiesten als Skylar Spence en Blank Banshee, maar ik zou niet zeggen dat ze een directe invloed op mijn muziek hadden. Voor 'Sleepless' vond ik eerlijk gezegd de meeste van mijn inspiratie bij het spelen van Vice City, maar ik zou liegen als ik niet zou zeggen dat ik een goede hoeveelheid aanwijzingen heb overgenomen van het album "ULTRADREAM" van bl00dwave en de sombere sfeer van de muziek van Klimeks. Met de muziek waar ik sindsdien aan heb gewerkt, ben ik beïnvloed door veel artiesten over de hele kaart. De kleurrijke maar raadselachtige lyriek en het heldere gevoel van Neon Indian, de betoverende instrumentals van rapproducenten zoals Metro Boomin en Pi'erre Bourne, en de zachte zang van artiesten als Mac Demarco en Trevor Something zijn een paar plaatsen waar ik inspiratie heb gehaald .
De artiest die de meeste impact op mij heeft gehad en heeft, is echter George Clanton. Alles aan hem en zijn muziek is wat ik probeer te manifesteren op een dag in mezelf en mijn eigen muziek. Zijn werk als ESPRIT 空想 is misschien wel de reden waarom Perla Blue vandaag bestaat, en zijn gelijknamige materiaal verlicht het pad op de weg die ik uiteindelijk met mijn muziek wil afsluiten. Zijn muziek is altijd pakkend, maar niet ten koste van emotionele of tekstuele waarde. Ik denk dat die man een waanzinnig genie is.
Van Spinditty
PB: Nou, in termen van vaporwave denk ik dat het voor iedereen vrij uniform was: ga online naar samples zoeken en ga vervolgens je bevindingen verminken in je DAW. Het zoeken naar monsters bracht me in de diepere hoeken van YouTube en internet, wat leuk was om doorheen te navigeren. Met mijn nieuwere muziek is het echter min of meer gewoon rommelen op de computer en op mijn synths en totdat ik iets van waarde verzin. Ik graaf veel door MIDI-presetbibliotheken en veel vallen en opstaan met geluidscombinaties.
Soms heb ik een gevoel of idee waar ik op fotografeer en soms laat ik me leiden door het experiment. Ik exporteer mijn lopende werken ook altijd naar mijn telefoon, zodat ik ernaar kan luisteren als ik weg ben. Ik vind dit heel waardevol in het proces, omdat het me dwingt om hoe de muziek op dat moment ook klinkt te moeten nemen voor wat het is zonder het meteen te kunnen manipuleren. Het laat me op mijn ideeën zitten voordat ik ze kan testen. Ik ben het soort gast dat teksten schrijft na het instrumentale; het is gewoon makkelijker voor mij en ik voel dat ik betere teksten kan schrijven als ik de exacte sfeer van de muziek al ken.
PB: Het volgende Perla Blue-album is nu in productie. Ik wil niet te veel verklappen, maar het zal voor mij als artiest een grote sprong zijn: alle originele composities (door mij geproduceerd met hulp van anderen) met teksten die ik zelf heb geschreven en opgenomen. Het is een lang proces geweest, maar dat komt omdat ik veel heb geleerd van wat ik doe terwijl ik bezig ben en ik weiger iets los te laten waarvan ik niet geloof dat het op eigen benen kan staan. Ik weet niet helemaal zeker onder welk genre ik het zou plaatsen, maar ik heb uitgebreide maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat het samenhangt met mijn gevestigde geluid. Ik ben ook veel gaan werken met mijn vriend Brendan Munnelly aan materiaal. Ik begon keyboard te spelen in zijn band Room de Dark en we zijn met z'n tweeën begonnen aan een duoproject. Ik weet echter niet zeker wanneer we die dingen zullen uitbrengen, omdat mijn belangrijkste prioriteit nu het afmaken van mijn eigen album is.
PB: Er zijn zoveel losse ideeën die ik heb voor dingen die ik in de toekomst met mijn muziek zou kunnen doen, maar mijn belangrijkste doel is gewoon om mijn gevoeligheden voor songwriting aan te scherpen en te evolueren als artiest. Ik hoor geweldige nummers van getalenteerde muzikanten en songwriters en zeg tegen mezelf: "Op een dag wil ik de vaardigheden en intuïtie hebben om muziek zo krachtig te maken."
Ik zie elk toekomstig project als een kans om te experimenteren met nieuwe kanten van muziek waar ik nog niet veel van heb aangeboord, zoals dissonantie en onregelmatige tijdmeters om mijn begrip van muziek te ontwikkelen. In termen van een richting wil ik echter een meer homogene fusie van mijn invloeden vinden en een meer definitief geluid ontwikkelen. Ik heb veel moeite gedaan om mijn muziek binnen het domein van een samenhangende visuele en muzikale stijl te houden, maar ik haat de gedachte dat het repetitief is, dus ik wil de grenzen van mijn esthetiek verleggen zonder te ver van de kern af te wijken. Een paar ideeën voor thema's en verhalen voor mogelijke aankomende releases liggen ook op mijn mentale laag pitje.
PB: Hoe gepassioneerd je ook bent, kunst maken is mentaal uitputtend en het is erg belangrijk om je hersenen in de invoermodus te zetten en het werk van andere mensen te waarderen. Ik luister altijd naar muziek en zoek naar dingen die ik leuk vind in de muziek van andere mensen die ik in mijn eigen muziek kan opnemen. Ik ben iemand die veel waarde hecht aan tijd alleen, dus nachtelijke ritjes en wandelingen met een mooie playlist zijn erg therapeutisch voor mij. Deze dingen laden mijn batterijen niet per se op, maar ze geven zeker een leuke onderbreking van het produceren.
Ik wou dat ik kon zeggen dat ik een specifieke methode had om mijn batterijen op te laden, maar het is eerlijk gezegd gewoon tijd. Ik heb niet echt controle over de kracht van mijn creatieve vlam. In werkelijkheid zit ik vaker wel dan niet in het midden van een artiestenblok. Ik ga maanden zonder iets te produceren of songteksten te schrijven waar ik echt trots op ben. Dan valt ineens alles wat ik bedenk een tijdje op zijn plek en heb ik er geen verklaring voor. Al mijn muziek komt van echte plaatsen en ervaringen die ik in mijn leven heb gehad, maar soms krijg ik de inspiratie van deze dingen pas een tijdje nadat ze zijn gebeurd.
