Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Michael Chambers (ook bekend als moon:and:6) is een muzikant, producer en opnametechnicus uit Hamilton, Ontario. Hij maakt muziek die invloeden combineert met Franse downtempo-muziek, post-rockmuziek uit de jaren 90 en muzikaal gestoorde wetenschappers zoals Brian Eno en Steve Reich om genuanceerde, intelligente elektronische muziek te vormen. Ik sprak met hem over zijn start in de muziek, het proces dat hij volgt bij het maken van nieuwe muziek en zijn album getiteld A Brief History of American Space Travel.
Interview met Michael Chambers
Michael Chambers: Mijn vader is muzikant, dus ik ben opgegroeid in een echt muzikaal huishouden. Hij was een gitarist en een zanger. Er was muziek, maar pas toen ik ongeveer 12 was, realiseerde ik me dat het iets speciaals of cools was, maar op dat moment was ik niet geïnteresseerd in gitaar, ik wilde keyboard spelen. Ik had een papieren route, ik spaarde wat geld en ik kocht een Casio SK-1 voor mezelf, een klein bemonsteringstoetsenbord. Het was mijn eerste kennismaking met het kunnen maken van mijn eigen muziek op een instrument dat ik kon bespelen (of op zijn minst een soort van spelen).
Op dat moment dacht ik dat ik pianolessen moest nemen, maar ik moest mijn ouders lastigvallen om me pianolessen te laten nemen omdat mijn moeder een zeer slechte ervaring had met een pianoleraar toen ze een kind was. Ze dacht dat het niet zou duren, maar het duurde! Ik kwam eigenlijk terecht bij een hele goede pianoleraar. Op dat moment zou de Casio SK-1 niet meer werken. Uiteindelijk kregen mijn ouders een goede piano waarop ik kon spelen.
Toen ik eenmaal op de middelbare school zat, realiseerde ik me dat gitaar cool was, dus leerde ik mezelf daarna gitaar te spelen. Ik liet het keyboardgedoe achter me en was helemaal in het spelen in grungerockbands tijdens de middelbare school. Tijdens dat proces raakte ik geïnteresseerd in de technologie achter het maken van muziek, dus kocht ik een viersporenrecorder om dingen te overdubben en opnames te maken
MC: Toen ik klaar was met de middelbare school, wist ik dat ik muziek wilde maken als een carrière. Ik wilde heel graag de productiekant van dingen ingaan, dus ging ik uiteindelijk naar school om muziekproductie te studeren. Het was wat me in al het studiowerk bracht dat ik daarna moest doen.
Vanaf dat moment speelde ik gitaar met bands in Toronto. Ik zat in een band genaamd de Golden Dogs, we deden het eigenlijk best goed, we tekenden een contract bij True North Records in 2004. Het was ongeveer dezelfde tijd dat ik de band verliet omdat we begonnen te touren, maar ik realiseerde me dat mijn liefde want muziek maken was eigenlijk het generatieve deel ervan. De late nachten, lange ritten en dagen achter elkaar opgesloten zitten in een kleine kamer met dezelfde mensen was niets voor mij.
Uiteindelijk ben ik uit Toronto verhuisd omdat de onroerendgoedmarkt booming was. Ik verhuisde naar Hamilton omdat ik het me kon veroorloven om daar een huis te kopen. Als onafhankelijke muzikant en producer wist ik dat ik geen goedkeuring zou krijgen voor een hypotheek in Toronto! Ik werkte uiteindelijk in een studio in Hamilton, Catherine North genaamd. De toenmalige eigenaar van de studio was Dan Achen, de gitarist van Junkhouse. Ik heb een paar jaar met hem gewerkt, maar helaas overleed hij in 2010 heel onverwachts. Het leven stond toen een beetje op zijn kop en ik wist niet wat de toekomst zou brengen.
Ikzelf en een van de andere ingenieurs in de studio namen uiteindelijk alle projecten in de studio over. Uiteindelijk hebben we de studio draaiende gehouden met veel steun van de familie van Dan Achen. Ze waren absoluut geweldig om mee te werken.
Daarna kwam ik in de muziekscene hier in Hamilton. Ik heb uiteindelijk aan een aantal behoorlijk geweldige projecten gewerkt. Ik heb de eerste twee platen van Whitehorse opgenomen en gemixt. Een van de andere platen die Dan net had afgemaakt toen ik hierheen verhuisde, was Bring Me Your Love van City & Colour. Daarna kreeg de studio steeds telefoontjes van akoestische artiesten. Daar was niets mis mee, maar ik wilde er iets buiten doen.
Ik neigde naar elektronische muziek omdat ik dat niet kon doen met de artiesten waarmee ik werkte. Ik kwam op het punt dat ik mijn eigen plaat ging maken omdat ik aan honderden platen voor andere mensen had gewerkt en in bands van andere mensen had gespeeld, maar ik had nooit mijn eigen ding gedaan.
Van Spinditty
MC: Zeker toen ik aan de laatste plaat werkte, dacht ik aan reizen en ontdekken. Ik had de audio-archieven van NASA online ontdekt en was gefascineerd door alle verhalen die ik erin kon horen. Dit idee om ergens heen te gaan en te verkennen, in dit geval door middel van ruimtereizen, was zo intrigerend. En denkend aan alle dingen die in de jaren '50, '60 en '70 bij NASA gaande waren, kwam ik in die hoofdruimte. Ik dacht: “Wauw! Dat was fenomenaal! Sindsdien is er niet meer op zo'n manier gewerkt."
Ik hou ook erg van treinen en openbaar vervoer en dat soort dingen, dus ik heb een idee om een album te maken dat gebaseerd is op reizen met de metro van Toronto. Ik wil dat je in staat bent om je koptelefoon op te zetten en in te stappen bij Kipling station op de West End en uit te stappen bij Kennedy station in het oosten en de muziek op de een of andere manier logisch te maken met die ervaring.
MC: Meestal begint het met mij aan het rommelen op piano of gitaar. Toen ik aan A Brief History of American Space Travel werkte, wist ik wat ik wilde met het concept van het album, maar ik wist nog niet wat de nummers waren. Ik had een idee van vier maten of een melodisch of akkoordenidee van acht maten dat de oorsprong was van elk van de nummers. Ik heb geprobeerd om elk van die ideeën om te zetten in een muziekstuk dat een verhaal vertelt. Meestal komt het hele stuk niet in één keer uit. Het is een werk in uitvoering totdat ik uiteindelijk besluit: "Oké. Dat is het. Het is klaar!"
MC: Omdat ik een studioman ben, zie ik niet veel van de echte livescène. Ik kom niet zo vaak uit als ik zou willen, maar ik heb gemerkt dat toen mijn plaat en de plaat van mijn goede vriend ttwwrrss uitkwamen, ze veel toneelstukken kregen op campus- en gemeenschapsradiostations. Zijn record was eigenlijk nummer één op de Earshot! elektronische kaarten voor een tijdje. Als ik dat soort dingen zie, weet ik dat er een gemeenschap is van mensen die geïnteresseerd zijn in het luisteren naar en delen van die muziek, ook al ben ik niet bezig met dj'en en het promoten van mijn opname.
Ik weet dat er in het hele land publiek voor is. Er komt zelfs geweldige muziek uit Hamilton waar ik ben. Oorspronkelijk kwam Caribou hier vandaan, Junior Boys komen hier vandaan, zelfs Deadmau5 heeft een studio niet ver van Hamilton. Dit zijn enkele van de beste elektronische muziekartiesten ter wereld.
Er is een gratis evenement hier in Hamilton genaamd Supercrawl. Ik zag Junior Boys daar spelen. Ik heb ook Humans uit Vancouver daar een liveset zien doen die fenomenaal was. Het is leuk om mensen buiten te zien en te genieten van dit spul! Het is zeker een levendige scene.
MC: Een deel ervan is mijn idee voor een metro-album. Ik ga door met remixen. Een ander opwindend ding is dat mijn album deze zomer daadwerkelijk op vinyl uitkomt. Ik ben opgewonden om dat naar buiten te brengen, samen met het feit dat sommige van de artiesten die ik hier ken, hopelijk ook wat remixen van mijn spullen gaan doen. Er zullen veel meer van mij zijn, of het nu in remixvorm is of in een nieuw album. Het nieuwe album is waarschijnlijk verder weg. Mijn baan als engineer/producer houdt in dat ik altijd met iemands muziek bezig ben, maar tussendoor mijn dingen doe.
MC: Veel daarvan komt van samenwerken en werken aan andermans muziek. Het is een geweldige manier om inspiratie op te doen. Ik merk dat het mijn ogen opent voor nieuwe, creatieve manieren om akkoorden, melodieën of instrumenten bij elkaar te brengen. Het zien van de workflows en denkprocessen van andere mensen is altijd een goede manier om weer op te laden. Het is hetzelfde met het remixen van andermans spullen, omdat je te horen krijgt waar het ruwe materiaal was en waar het naar toe ging.
Ik geniet ook van dingen die geen muziek zijn, zoals lezen, hardlopen of iets doen dat meer een reset is dan opladen.
