Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Full Eclipse is een artiest die gepassioneerd is door de scherpe productiewaarden en gesynthetiseerde geluiden van muziek uit de jaren 80, maar hij is ook geïnteresseerd in het injecteren van menselijk gevoel en aanraking in de muziek die hij maakt. Hoewel er een retro-element in zijn muziek zit, onderzoekt hij ook vragen over de toekomst van de mensheid en waar onze relatie met technologie naartoe gaat. Ik sprak met hem over zijn creatieve proces, de thema's en ideeën die hij in zijn muziek onderzoekt en hoe hij zichzelf creatief verfrist.
Volledige zonsverduistering: ik ben opgegroeid in de jaren '80 en mijn vroegste herinneringen aan het waarderen van muziek en ermee bezig zijn, zijn er thuis naar luisteren en in de auto rijden terwijl mijn ouders de radio horen. Veel van de muziek die destijds populair was, omarmde het digitale tijdperk echt met synthese, programmering en MIDI. De popmelodieën in de jaren ’80 gebruikten veel synths en weelderige, sfeervolle pads. De nummers hadden een erg heldere, zuivere productie en dat sprak me zeker aan, dus zelfs op jonge leeftijd begon ik af te stemmen. Mijn interesse in muziek bleef gedurende mijn vormende jaren tot in mijn tienerjaren en twintig behouden.
In mijn tienerjaren, in de jaren '90 en het begin van het millennium, raakte ik echt in de postpunk- en grungemuziek. Door dat alles heen had ik altijd een sterke interesse in wat mensen met synthesizers deden, dus ondanks het feit dat grunge alle overtollige en synthetische elementen van muziek uit de jaren 80 wegnam, vond ik het nog steeds erg leuk om de productie te horen. Het had dat aspect en dat element van menselijkheid in zich. Grunge ging daar zeker voor, dus ik zou zeggen dat mijn fascinatie voor de heldere en zuivere productie van muziek uit de jaren 80 in combinatie met de rauwe emotie van grungemuziek iets is waar ik voor ga in mijn muziek.
FE: De meeste muziek binnen het synthwave-genre gaat voor de meer gelikte, gepolijste en digitale geluiden. Bepaalde muzikanten en producers binnen synthwave zijn nog steeds op zoek naar een emotionele reactie van hun luisteraars, maar ze doen het op een omweg die ik op prijs stel. Artiesten als Bart Graft, Hello Meteor en FM-84 proberen echt een meer emotioneel, gepassioneerd gevoel binnen het synthetische aan te boren. Ik denk dat het een nobel streven is, want als je veel digitale technologie gebruikt, is het erg moeilijk om menselijk en emotioneel te klinken. De artiesten waartoe ik aangetrokken wordt, waar ik door beïnvloed wordt en die ik het meest waardeer binnen synthwave, zijn degenen die dat kunnen bereiken en die hun werk duidelijk in de eerste plaats als een liefdeswerk produceren. Dat vind ik ongelooflijk indrukwekkend!
FE: Nadat ik heb beschreven hoe ik de samensmelting tussen het menselijke en het synthetische en digitale waardeer, streef ik daar zelf naar. Veel van de thema's in mijn muziek hebben betrekking op het moeizame samenleven tussen het menselijke, het elektronische en het synthetische.
Mijn debuut-EP Survival was absoluut een passieproject dat alles te maken had met mijn zorgen over waar we als mensheid heen gaan. We haasten ons naar het onbekende met onze technologische vooruitgang, maar ons begrip van onszelf lijkt niet in hetzelfde tempo vooruit te gaan. Ik vraag me gewoon af of we op een veilige manier door de toekomst kunnen navigeren of dat we op weg zijn naar een soort van vergetelheid.
Ik zou mezelf geen angstzaaier of een doemdenker willen noemen, maar ik heb wel zorgen. Soms is het geweldig om in woorden over deze dingen te praten, maar soms is het een onderbuikgevoel en de beste manier voor mij om dat soort gevoelens te uiten is via mijn muziek.
FE: Toen ik voor het eerst met elektronische productie begon te ploeteren, begon ik vaak met drumpatronen en daarbovenop lagen melodieën en pads. In de afgelopen twee of drie jaar ben ik begonnen met een melodie of een soort reeks akkoorden in mijn hoofd. Ik zou dat neerleggen en opnemen, wat extra tracking en fine-tuning doen, en dan de lege plekken opvullen met een baslijn en drums. Ik ben een zeer melodie-gedreven persoon, dus als ik naar muziek luister, ben ik vooral gefocust op een melodie en dat is wat resoneert met mij en wat ik me herinner van de muziek waar ik van hou.
Van Spinditty
FE: Ik vermijd echt het gebruik van MIDI en ik vermijd kwantisering. Ik zou zeggen dat 99 procent van het keyboard- en synthwerk in mijn muziek met de hand is gespeeld zonder enige kwantisering of MIDI. Het wordt gewoon met de hand gespeeld en soms moet ik een paar keer een rol spelen om het goed te krijgen en soms, als ik geluk heb, slaag ik erin om die perfecte take te vangen en het bij de eerste poging vast te leggen. Die subtiele off-time secties of slippen van de vinger terwijl ik de bend- of modulatiewielen op een synth gebruik, hebben er een beetje menselijkheid in gestopt.
Als ik weet dat mijn handen op een fysiek toetsenbord of andere hardware zitten en ik met mijn vingers op die toetsen sla of die oscillatorknop laat draaien, is dat een soort van bevrijding voor mij. Het zorgt ervoor dat wat ik doe meer uit mijn hart komt en dat ik het ben die spreekt, in plaats van iets in een computer in te voeren en die computer mijn emoties digitaal interpreteert.
FE: Veel elektronische muziek, vanaf het begin tot het meer mainstream werd, ging over het verkennen van de toekomst en over het verleggen van grenzen om te zien waar het naartoe zou kunnen gaan. Nu, vele decennia later, is de technologie beter geworden en is het begrip en de acceptatie van elektronische muziek bij mensen toegenomen, maar op dit moment is er een enorm aantal mensen dat van elektronische muziek geniet en zich er prettig bij voelt om terug te kijken en terug te verwijzen naar vroegere tijden ervan. .
De jaren '80 waren een fantastisch tijdperk voor elektronische muziek toen het verfijnd werd en vooruitgang boekte, maar er zat zoveel in dat geluid dat toen niet werd verkend, dus laten we eens kijken wat we kunnen doen om dat geluid nog verder te pushen en gaan in richtingen die toen niet werden aangesneden met behoud van de stemmingen, sferen en artistieke geest van het tijdperk. Dat vind ik geweldig omdat een groot deel van synthwave de nostalgische factor is. Hoewel jonge synthwave-luisteraars er in de jaren ’80 nog niet waren, hebben ze nog steeds waardering voor dat geluid. Veel synthwave heeft een geluid dat op dit moment archaïsch is en het grijpt terug naar wat we classificeren als een stilistisch betere tijd.
We kunnen nu terugkijken en zien dat de jaren '80 soms een shitshow waren van woedend kapitalisme, oppervlakkigheid, ijdelheid en hebzucht, maar ik kan niet ontkennen dat sommige looks, sommige stijlen en sommige gevoelens uit die tijd zijn onmiskenbaar glad, cool en fascinerend.
FE: Er komt een nieuw album uit, maar ik heb geen specifieke releasedatum vastgesteld. Het worden elf of misschien wel twaalf gloednieuwe tracks. Er zullen verschillende aanbevolen gasten zijn. Ik ken verschillende jazzmuzikanten, dus daarom heb ik er een flinke dosis live tenorsax en trombone aan toegevoegd. Er zijn ook enkele gastvocalen van een vriend en bandlid genaamd FRM en ik heb ook mijn eigen vocalen in een flink aantal nummers gestopt.
Die nummers zijn allemaal grotendeels klaar en verzonden naar mijn mixman, DATAStream, wiens echte naam Martyn Stonehouse is. Hij is een bekende naam binnen synthwave en hij is verantwoordelijk voor het mixen en masteren, wat uitstekend is. Ik heb ook Bart Graft die fantastisch gitaar- en synthwerk doet op een van mijn tracks en een producer die de naam LeFanu draagt, een gepassioneerde muzikant met een rockachtergrond en gewoon een gepassioneerd, oprecht persoon in het algemeen. Hij is ook een fervent liefhebber van synthmuziek, dus we praten al een aantal jaren als vrienden en hij gooide ook prachtig synthwerk op een van mijn tracks.
Het album gaat Former Selves heten en die titel heeft te maken met het verkennen van identiteit in dit tijdperk van sociale media en geneuzel op internet. Het gaat over mensen die proberen hun beste gezicht naar voren te brengen en niet echt in staat zijn om de aard van een andere persoon of zelfs zichzelf echt te begrijpen. In dit tijdperk van sociale media zijn er zulke extreme voorbeelden van narcisme en ijdelheid waaraan we elke dag worden blootgesteld. Ik denk dat het een risico is voor de meeste mensen die besluiten een groot deel van hun leven op sociale media te zetten. Het is bijna onvermijdelijk dat wanneer je veel moeite doet om aanwezig te zijn op sociale media, het gevaar bestaat dat je een gezicht en een blik wordt in plaats van een stem en een hart. Mensen beginnen te vertrouwen op en zien zichzelf als wat ze hebben gecreëerd in plaats van wie ze werkelijk zijn.
FE: Er is altijd nieuwe inspiratie te vinden in de muziek van het verleden, maar het is ook gemakkelijk om geïnspireerd te worden als je luistert naar alle ongelooflijke nieuwe muziek die er tegenwoordig is. We hebben er zo'n gemakkelijke toegang toe, hoewel je door moet waden waar je niet voor kiest om bij de edelstenen te komen. Als je volhardend bent, kun je het doen en ongelooflijke muziek vinden. Ik merk dat alleen al het verkennen van Bandcamp, SoundCloud en Spotify mijn vinger aan de muzikale pols houdt. Er is zo'n schat aan materiaal dat echt geïnspireerd is en dat mij op zijn beurt inspireert.
Ik ben ook geïnspireerd door cinema. Als een man die in de jaren '80 en '90 opgroeide met een waardering voor film, ben ik absoluut gefascineerd door enkele van de filmmuziek die ik destijds hoorde. De Blade Runner-score is niet alleen een mijlpaal op het gebied van partituren en elektronische compositie, maar ook als inspiratiebron voor synthwave-artiesten. Ik begin die passie en de omhelzing van het retro weer te horen in moderne partituren. De nieuwe Blade Runner 2049-score was verbluffend voor mij, hoewel hij enorm verschilde van de originele Vangelis-score uit 1982, was hij desalniettemin ongelooflijk en perfect geschikt voor de nieuwe film zonder al te veel te vertrouwen op vernieuwing of recreëren van wat al is gedaan.
Het liet ons zien hoe bijgewerkte, moderne technologie en tools kunnen worden gebruikt om futuristische, ultramoderne muziek te creëren die nog steeds prachtig tijdloos, emotioneel rijk is en toch een vintage aantrekkingskracht heeft.
