Een interview met elektronische muziekproducent No Rush

Inhoudsopgave:

Van Spinditty
Opmerkingen

Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.

No Rush is een elektronische muziekproducent uit de Bay Area. No Rush '85 is zijn synthwaveproject. Ik interviewde hem over waarom hij aangetrokken werd om synthwave-muziek te maken, zijn nieuwe (niet-synthwave) EP Holding Patterns en waar hij synthwave in de toekomst naartoe ziet gaan.

Geen haast: het was een heel geleidelijk proces. Ik speelde bas in een paar bands op de middelbare school en op de universiteit, wat waarschijnlijk de eerste keer was dat ik muziek schreef, en knutselde tijdens mijn studie aan Garageband en Protools. Maar ik begon pas echt naar elektronische muziek te luisteren na mijn studie, en ik denk dat dat me er echt toe aanzette om zelf muziek te maken. De eerste keer dat ik dubstep hoorde, in 2011, was mijn geest absoluut verbluft, omdat ik geen idee had dat het mogelijk was om zulke geluiden te creëren, laat staan ze in muziek te stoppen en het dansbaar te maken. Toen bedacht ik me dat er echt geen limiet was aan het soort muziek dat ik met een laptop in mijn slaapkamer kon maken, en dat was het dan wel zo'n beetje. Ik draaide mijn eerste show op oudejaarsavond in 2012 en keek nooit meer achterom.

NR: Ik produceerde al jaren trap- en glitchhop als No Rush voordat ik synthwave begon te maken. Ik hou nog steeds van die genres, maar melodische complexiteit is niet bepaald hun sterkste punt. Wat me naar synthwave trok, was de focus op melodieën, harmonieën en akkoordprogressies. De rauwe emotie van een goede akkoordprogressie die me elke keer weer raakt, of het nu een stel rare jazzakkoorden is die ik nog nooit eerder heb gehoord of de meest basale vierakkoorden popprogressie. Met synthwave krijg je deze standaard popakkoordprogressies die je al een miljoen keer hebt gehoord, maar ook een heleboel vreemde vervangingen en jazzakkoorden, dus je hebt de combinatie van vertrouwdheid met iets meer onvoorspelbaars en emotioneel genuanceerd. Ik hou daarvan. Op een eenvoudigere noot, ik hou ook gewoon heel erg van zaaggolven en pitch-bochten. En natuurlijk is er de nostalgische factor, waardoor ik in de eerste plaats naar synthwave ging luisteren.

NR: Het is een beetje over de hele kaart voor mij en ik probeer altijd nieuwe benaderingen te bedenken. Soms begin ik gewoon met een akkoordprogressie of baslijn, terwijl ik soms begin met het vinden of ontwerpen van een synth-patch die me inspireert. Af en toe zal ik beginnen met het opnieuw maken van het lied van iemand anders. Hoe ik ook begin, ik blijf doorgaan totdat ik een idee of geluid of melodie tegenkom die me echt grijpt of op de een of andere manier speciaal voelt, en ik zal dat van daaruit uitbreiden.

Ook het bedenken van een algemeen percussief of ritmisch thema - wat ik een groove zou kunnen noemen als ik hiphop zou maken - en er vervolgens voor zorgen dat alle instrumenten dat thema volgen of ervan af spelen, is gewoon essentieel voor het schrijven van coherente liedjes. Melodische samenhang is voor mij vanzelfsprekend, maar ik moet een bewuste inspanning leveren om ervoor te zorgen dat al mijn ritmische elementen synchroon lopen.

Van Spinditty

NR: Ik heb Holding Patterns als No Rush gemaakt, wat mijn niet-synthwave-project is, en het was een moeilijke. Het is belangrijk voor mij dat elke EP of elk album dat ik uitbreng een uniform gevoel heeft, in plaats van slechts een verzameling nummers te zijn, en ik bleef het gevoel houden dat ik 75% van drie verschillende albums had. Het heeft anderhalf jaar geduurd en het is nog steeds misschien maar 75% van wat ik wil dat het is. Dat gezegd hebbende, er staan wel dingen op waar ik echt trots op ben en ik speel nog steeds een deel van die plaat live. Ik heb het ook gemaakt tijdens een zeer onzekere en moeilijke periode van mijn leven, en ik denk dat de gebreken van het eindproduct dat weerspiegelen, dus het voelt in die zin heel authentiek voor mij, zelfs als het niet perfect is.

Ik heb onlangs opnieuw geluisterd naar alle demo's van Holding Patterns die ik heb geschrapt, en er zit wat massief goud in. Ik ben van plan om ze ooit op hun eigen EP of album uit te brengen.

NR: Ik zou graag een No Rush '85-album uitbrengen, aangezien ik tot nu toe alleen singles heb uitgebracht. Ik heb ook vreemdere, soort lo-fi glitchy lounge-dingen gemaakt die ik waarschijnlijk ga uitbrengen als No Rush. Het is dope en ik kan niet wachten om het uit te brengen, maar het staat voorlopig op pauze terwijl ik me concentreer op synthwave. Op professioneel niveau zou ik graag soundtracks voor videogames maken - indie-ontwikkelaars, sla me maar!!!

NR: Ik vind het erg leuk hoeveel focus er in de scene is op grafisch ontwerp en animatie. Ik maak mijn eigen albumhoezen en animaties voor Instagram, en ik ben zo geïnspireerd geraakt door wat andere synthwave-artiesten visueel doen. Over het algemeen is het iets geweldigs om gewoon online met zoveel vreemden te kunnen binden via onze gedeelde liefde voor media uit de jaren 80.

Het lijkt erop dat de term 'synthwave' is uitgegroeid tot een groot aantal totaal verschillende genres, waarvan sommige echt niet onder dezelfde paraplu vallen. Darksynth heeft bijvoorbeeld niet veel gemeen met italo disco, en voor strikt praktische doeleinden voelt het vreemd om ze allebei 'synthwave' te noemen. Maar echt, dit is slechts een teken dat synthwave groeit en zich uitbreidt als een genre, en daar ben ik helemaal voor!

NR: Vaak luister ik naar muziek in een heel ander genre dan ik maak, zoals ska of triphop of zoiets. Dat inspireert vaak tot ideeën die ik nooit zou hebben gehad als ik luisterde naar het genre dat ik maak, en meer in het algemeen, het doet me denken aan de universele songwriting-technieken die de neiging hebben om over verschillende genres heen te werken. Andere keren ga ik helemaal het huis uit en luister naar sommige deuntjes in een andere fysieke omgeving, zoals onderweg of terwijl ik door de stad loop. Het gaat erom mijn palet leeg te maken en mijn muziek met frisse oren te kunnen benaderen.