Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Will Brueggemann is een componist, muzikant en podcaster met een brede interesse in alle soorten muziek. Hij heeft een bijzondere passie voor videogamemuziek, zowel retro als modern, evenals een blijvende liefde voor filmmuziek. Hij is ook de helft van de Super Marcato Bros.-podcast voor videogamemuziek, samen met zijn broer Karl.
Interview met Will Brueggemann
Will Brueggemann: Al sinds ik een kind was, was ik gecharmeerd van muziek en in het bijzonder van videogamemuziek. Ik ben de jongste van vier kinderen. Er is een periode van acht jaar tussen mijn volgende oudste broer Karl en Marty, mijn oudste broer of zus, is 12 jaar ouder dan ik. Zowel Marty als Karl waren dol op muziek toen ze opgroeiden, mijn zus zong altijd en mijn ouders praatten over muziek en moedigden ons aan om allerlei extraverte dingen te doen, zoals acteren en zingen.
Karl speelde drums en Marty speelde gitaar en saxofoon. Ik keek echt naar ze op als ze in deze bands zouden spelen. Ik keek jaloers toe omdat ik een van de grote kinderen muziek wilde laten maken.
Enkele van mijn eerste vormende ervaringen waren met videogames. Marty en Karl hebben echt geholpen om vorm te geven aan mijn vroege jaren waarin ik werd blootgesteld aan verschillende soorten games. Ze lieten me niet alleen games zien van mijn generatie uit de late jaren '90 en vroege jaren 2000, maar ze zouden ook games uit hun kindertijd met me delen. Ik speelde NES-spellen en Sega Genesis-spellen en ik werd echt verliefd op al die werelden, met name Nintendo. De muziek was een grote aantrekkingskracht voor mij.
Het heeft een enorme impact op mij als componist gehad. Het was de eerste muziek waarvan ik voelde dat die van mezelf was, omdat het iets was dat mijn ouders niet begrepen. Ik ben er emotioneel echt mee bezig geweest. Old school videogamemuziek is de perfecte muziek voor kinderen omdat het kwetsbaar en toegankelijk is. Het is echt mooi en heeft deze diepte van emotie, maar het is ook eenvoudig. Het is de maatstaf voor mij in alles wat ik nu doe.
Of ik nu een opera aan het schrijven ben, een stuk concertmuziek schrijf of aan een filmmuziek werk of aan videogamemuziek werk, ik herinner me altijd dat gevoel van luisteren naar muziek van Sonic the Hedgehog of Mario en emotioneel geraakt worden. Het was zo mooi en ik begreep niet eens waarom. Ik denk dat dat echt een krachtig iets is om aan een persoon te geven en dat is altijd mijn doel geweest.
WB: Muziek voor videogames is interessant omdat het een bestaand visueel medium ondersteunt. Film doet dat, ballet doet dat en er zijn in het verleden andere vormen geweest die dat hebben gedaan, maar videogames zijn interactief, dus de muziek inspireert de actie in zekere zin.
Mensen praten over hoe de videogamemuziek uit wat ik beschouw als het gouden tijdperk (de jaren '80 en '90) zo melodieus en melodieus is. Daar ben ik het volledig mee eens, maar ik denk dat een van de redenen waarom het zo is, is dat de muziek bedoeld is om een impact op de speler te hebben en de manier waarop ze het spel zelf benaderen te inspireren.
Het is een ander mandaat dan bijvoorbeeld filmmuziek. Film is een statisch medium, dus ze hebben de laatste montage en ze kunnen het op de beats van de film scoren. Muziek bij videogames moet sfeervoller zijn. Ik bedoel niet sfeer in termen van genre of stijl. Als het een actiespel is en het is een gevechtsreeks, dan moet het over het algemeen een gevecht scoren in plaats van specifieke acties.
Naarmate de technologie geavanceerder is geworden en componisten manieren hebben gevonden om de muziek van moment tot moment specifieker te maken, heeft het geholpen bij het meeslepende aspect van videogames, maar ik heb het gevoel dat we een beetje van de directheid zijn verloren die bestond in de oudere tijdperk.
Op systemen zoals de NES of de Commodore 64 kun je maar een beperkt aantal gelijktijdige tonen of toonhoogtes tegelijk produceren. Je wordt ook beperkt door de timbres die je kunt gebruiken. De vindingrijkheid van de componisten was werkelijk opmerkelijk. Ze waren in staat om de muziek te laten klinken als een hele rockband of een volledig orkest. Ik word echt geïnspireerd door dat soort creativiteit. Het is waar kunst het kunstmatige ontmoet.
Ik denk dat als Mozart vandaag nog leefde, hij chiptunes of EDM zou schrijven. Componisten zijn altijd al gefascineerd geweest door technologie. Mozart schreef muziek voor deze Franse klokken die op een klokkenspel leken. Hij schreef muziek voor deze mechanische apparaten en verzon bijna het feit dat het mechanisch en rasterachtig bedoeld was in zijn compositie.
WB: In termen van hedendaagse compositie neigt concertmuziek naar de avant-garde, en er zijn zoveel facetten waarin hedendaagse videogamemuziek sympathiek kan zijn voor die verlangens. Media is naar mijn mening een lucratievere plek voor experimentele technieken dan concertmuziek.
Als je naar een film kijkt en het is een spannende scène waarin een vrouw een hoek omslaat en een man met een mes aan de andere kant, dan kun je al deze uitgebreide technieken gebruiken met strijkers die kwarttonen uit elkaar spelen, allemaal van deze aleatorische* zinnen en echt dissonante dingen en mensen zullen het accepteren omdat ze een context krijgen voor hoe ze zich moeten voelen. Het begrip is dat dit verontrustend en eng is en de muziek versterkt dat.
Van Spinditty
Als datzelfde stuk muziek Opus 23, String Quartet #4 zou heten, zouden mensen niet dezelfde context hebben en zouden ze in de war kunnen raken omdat ze gewend zijn aan String Quartet #4 dat klinkt als Beethoven. Mensen weten niet hoe ze zich met veel avant-gardemuziek moeten bezighouden, zelfs als het een programmatische titel heeft.
Mensen houden van de visuele associatie, dus ik denk dat je weg kunt komen met allerlei leuke dingen in games en films waar je voor een algemeen publiek in concertmuziek niet mee weg zou kunnen komen.
Ik denk dat een hedendaagse componist bekend moet zijn met videogames als medium, zelfs als ze geen fans zijn van wat ik persoonlijk leuk vind aan videogames. Ik denk dat het medium zelf zo open staat voor grote dingen.
Austin Wintory's score voor Assassin's Creed: Syndicate is bijvoorbeeld gewoon fantastisch. De hele partituur is allemaal van deze strijkkwartetmuziek. Hij put invloeden van componisten als Bartók, Ravel, William Walton en Benjamin Britten. Dit zijn invloeden waar de gemiddelde gamer geen blootstelling aan zou hebben en die het tijdstip van de dag niet zou geven. Het is geweldig voor een hedendaagse componist om muziek in die stijl te schrijven en een zo groot publiek te bereiken. Dat moeten mensen echt vieren.
*Muziek waarin elementen van de compositie aan het toeval worden overgelaten of worden bepaald door de uitvoerders.
WB: Het is heel belangrijk voor me geweest om mijn proces te veranderen. Ik wil niet dat componeren hetzelfde is als het aantrekken van comfortabele schoenen. Ik hou er niet van om muziek te schrijven. Het is arbeidsintensief, nauwgezet en emotioneel uitputtend, maar ik hou van muziek, ik hou ervan om het te creëren en ik hou van het gevoel dat ik het heb gecreëerd.
Het gevoel van voldoening om naar een voltooide partituur te kunnen kijken, een muziekstuk te laten afspelen door een orkest of te luisteren naar een voltooide chiptune die ik heb gemaakt, moet vergelijkbaar zijn met een ingenieur die een geweldige machine bouwt. Het is iets aangeboren voor de mens, stel ik me voor, dit gevoel van creatie.
Voor mij is muziek niet alleen een weg naar zelfexpressie. Ik moet en zal mezelf en mijn emoties uiten, maar ik heb het gevoel dat muziek een alchemie is. Het is ambacht, het is wetenschap, het is wiskunde en emotie.
Als ik aan de piano zit, begin ik met een melodie of een motief. Soms rijd ik in mijn auto en komt er een deuntje naar me toe of misschien zit ik met mijn gitaar. Er zijn allerlei manieren waarop ik het benader.
Bij videogamemuziek begin ik meestal met melodie. Zelfs als de eerste aanzet een bepaald soort akkoordprogressie of harmonisch idee is, heb ik echt niet het gevoel dat ik een idee heb totdat ik een melodische verklaring heb.
Het schrijven van een melodie is het moeilijkste voor mij. Je hebt misschien een geweldige zin van vijf noten, maar het moeilijkste is om er iets natuurlijks van te maken. Het is iets waar ik graag en trots aan werk, want dat kan het verschil maken tussen een geweldig muziekstuk en iets dat zijn potentieel niet waarmaakt.
WB: In de afgelopen jaren dat ik met mijn broers heb gewerkt, waren de genres en stijlen zo verschillend van sommige andere muziek waaraan ik heb gewerkt, dat het een uitdaging is voor een bepaald deel van mijn brein wat geweldig is.
Het is ook een ander proces omdat je iets schrijft dat wordt beoordeeld door en besproken met een partner. Karl en ik zijn degenen die de neiging hebben om samen te werken. Het proces dat we het vaakst tegenkomen voor onze gameprojecten, is dat ik het DNA van een nummer bedenk en Karl zal werken aan het uitwerken van het arrangement. Hij wordt de producer en engineer van het project. Dat hebben we ook omgedraaid. We proberen het te veranderen zodat het consistent aanvoelt.
Hoe meer ik ben gegroeid als componist en hoe meer ik over muziek heb geleerd, hoe moeilijker het is om samen te werken. Toen ik op de middelbare school zat en Karl en ik gingen samenwerken, had ik een beperkt aantal vaardigheden die ik ter tafel kon brengen. Ik was nuttig in bepaalde situaties. Ik had geen uitgebreide kennis van orkestratie of muziekproductie. Ik had Karl nodig om me te helpen mijn ideeën te realiseren.
Omdat we allebei zijn gegroeid als componisten, hebben we ons ontwikkeld en gedivergeerd in termen van wat onze stijlen zijn. Nu kan er wat meer wrijving of onenigheid zijn als het gaat om ideeën.
WB: Als er één componist is die volgens mij invloed heeft gehad op elk muziekstuk dat ik heb geschreven, dan zou het Koji Kondo zijn. Het maakt niet uit wat het genre of de stijl is, want ik denk dat zijn melodieën zo ingebakken zitten in mijn hoofd vanwege hun ritmische fysica. Zijn melodieën zijn zo puur, het zijn net volksmelodieën. Zoveel van zijn impact is openlijk geweest, ik heb zoveel albums geschreven ter ere van verschillende series die hij heeft gedaan.
Een andere zou John Williams moeten zijn. Naast het schrijven van de meest iconische melodieën van onze tijd, denk ik dat zijn gevoel voor harmonie en orkestratie en zijn dramatische gevoel voor wat hij op elk moment zal doen, hem de grootste filmcomponist maken die ooit heeft geleefd. Hij heeft veel invloed gehad op wat ik heb gedaan.
Als songwriter heeft Alan Menken een enorme invloed gehad op sommige van de muziek die ik heb gemaakt. Hij is een melodieus genie. Hij heeft zoveel iconische deuntjes geschreven die waarschijnlijk honderden jaren deel zullen uitmaken van onze collectieve cultuur. Hij kan het opnemen tegen alle grote Amerikaanse songwriters.
In termen van klassieke componisten is Tsjaikovski waarschijnlijk de grootste melodische klassieke componist ooit. Ik denk dat hij onbezongen is als orkestrator. Ik hou van zijn symfonieën en zijn balletten.
WB: Ik zou graag aan meer films willen werken, ik zou graag meer videogamewerk willen doen. Ik zou graag de kans krijgen om wat videogamewerk te doen dat een beetje meer eigentijds is. Karl en ik hebben zoveel van deze retro 8-bits scores gemaakt en dat is leuk, maar ik zou heel nieuwsgierig zijn om iets te doen waarbij ik echt moet worstelen met enkele van de technische uitdagingen van het scoren van een moderne videogame.
Wat mijn muziek in het algemeen betreft, hoop ik dat ik altijd een beetje van alles doe. Ik hou van het schrijven van muziek voor koor, dus ik hoop dat ik dat altijd doe. Ik hoop dat ik altijd de kans krijg om orkestmuziek te schrijven. Ik hoop dat ik over tien jaar op mijn werk kan terugkijken en iets kan identificeren dat ik doe dat uniek is voor mij.
WB: Ik heb de neiging om het gevoel te hebben dat ik in een periode ben waarin ik een geweldige componist ben of dat ik een geweldige luisteraar ben. Als ik worstel met muziek of als ik me gewoon ongemotiveerd voel, voel ik me zo gearticuleerd als Karl en ik een podcast opnemen. Andere keren zal ik aan muziek werken en denken dat dit het beste is waar ik aan heb gewerkt, maar ik ga naar de podcast en struikel en stamel omdat mijn brein ergens anders is. Ik ben een erg obsessief persoon, dus ik zit ofwel in een periode waarin ik muziek studeer of ik ben in een periode van creëren.
