Inhoudsopgave:
Karl is een oude freelancer met een passie voor muziek, kunst en schrijven.
Pierre Laurendeau is een in Québec wonende componist en elektronische muziekkunstenaar. Tijdens zijn 30-jarige carrière heeft hij gecomponeerd voor televisie, radio en zelfs circusvoorstellingen. In 2017 bracht hij zijn eerste persoonlijke project uit, een EP genaamd WEM3 en al snel volgde zijn tweede EP getiteld "A Friendly Call from Outer Space".
Ik interviewde hem over zijn muzikale achtergrond, zijn creatieve proces en waar hij inspiratie vandaan haalt.
Pierre Laurendeau: Als kind was ik al erg gevoelig voor alle muziek die ik hoorde. De eerste zangers die ik hoorde waren de Beatles van mijn moeder, de Franse zangers van mijn vader, vooral Charles Trenet en de Led Zeppelin-platen van mijn zussen. De stereofonie van Led Zeppelin II was voor mij een openbaring met telkens vol links en vol rechts. Als jongste van het gezin kende ik alle thema's van tv-programma's uit mijn hoofd. Door de piano van de liedjes van Cat Stevens te imiteren, zette ik mijn eerste stappen als muzikant. Ik ontdekte zijn liedjes door de film Harold en Maude in de jaren ’70 te kijken. Op dat moment zag ik de ongelooflijke kracht die muziek en beeld verbindt. Ik herinner me dit moment waarop Harold doet alsof hij een nep-arm over de pianoriff van het nummer "I Think I See The Light" van Cat Stevens snijdt. Het viel me zo op!
Op 17-jarige leeftijd was het liefde op het eerste gezicht voor barokmuziek. Johann Sebastian Bach werd mijn idool. Ik stortte me halsoverkop op de klavecimbelpraktijk en behaalde een graad in interpretatie aan de Universiteit van Montréal, maar de aanschaf van mijn eerste synthesizer (een Yamaha DX7) en het MIDI-compositieprogramma Voyetra op pc zorgde ervoor dat mijn vroege carrière als klavecinist een andere wending nam. Hier schrijf ik veel commerciële muziek, liedarrangementen en muziek voor documentaires. Na een hele carrière in de muziek sta ik nog steeds versteld van de kracht ervan. Ik ga altijd terug naar muziek als een kind in een zandbak. Het is me een plezier.
PL: De wiskunde van elektronische muziek interesseert me het meest. De schoonheid van een ritme dat perfect is in zijn precisie raakt me altijd, het is de wiskunde van de muziek in het algemeen die je tot in het oneindige kunt spelen. In elektronische muziek wordt de muziek een reeks nullen en enen met de toevoeging van emotie en de vermenigvuldiging van beelden. Ik stel me voor dat J.S. Bach zou van elektronische muziek hebben gehouden omdat hij het was die zoveel van wiskunde hield.
Ik hou ook van de ontdekking van nieuwe klanktexturen en steeds hernieuwde inspiratiebronnen. Het aantal soundscapes dat gecreëerd kan worden is eindeloos. Ik denk dat dat misschien de reden is waarom elektronische muziek zo goed bij het beeld past. Er is ook het feit dat elektronische muziek geen grenzen kent omdat het het resultaat is van een opkomende mondiale cultuur. Je muzikale roots kunnen rock, blues, jazz, pop en klassieke muziek zijn. Je kunt zelfs de traditionele muziek van je thuisland binnenhalen.
Ik denk zelfs dat het dezelfde evolutie volgt als de symfonische muziek in de 20e eeuw met Stravinsky en Bartóks nieuwe manieren om orkestcompositie te benaderen. Elektronische muziek ontkent het verleden niet, het komt uit het verleden.
PL: Ik benader compositie in het begin grotendeels intuïtief. Als we de regels in de muziek goed kennen, wordt het interessant om ze bewust te overtreden. Sterker nog, ik ben op zoek naar steeds meer perfect ritme. Ik wil dat mijn muziek net zo goed in het lichaam leeft als in het hoofd, daarom laat ik op dit moment harmonische bewegingen achterwege. Ze leggen hun eigen structuur op en ik ben nu op zoek naar iets anders. Ik hou nu van de tribale kant van percussie omdat het iets dichter bij je lichaam is.
Voor mij is het altijd het creatieve gebaar. Zoals het gezegde luidt: "Het maakt niet uit hoe je begint, doe het gewoon!" Je moet aan het werk zijn als die ideeën komen. Ik heb mijn kritische geest op elk moment van het componeren tot rust. Ik stel de beslissing om iets wel of niet te bewaren uit tot ik nu aan het opnemen ben.
Ten slotte probeer ik me ook te beperken tot een bepaald aantal kleuren in elk project. Als je te veel kleuren door elkaar mengt, krijg je soms bruin.
PL: Ik werd geïnspireerd in mijn adolescentie toen ik de muziek ontdekte van Vangelis, Jean-Michel Jarre en de Franse componist Pierre Henry. Ik werd ook geïnspireerd door Wendy Carlos' uitvoering van de muziek van Beethoven voor A Clockwork Orange. Het maakte een grote indruk op mij. Ik herinner me ook een animatiefilm, geproduceerd door de National Film Board of Canada in de jaren '60, waar de muziek rechtstreeks op de film werd gegraveerd, waardoor de meest verrassende elektronische muziek ontstond.
Ik hou ook erg van de muziek van Carl Craig. Ik vind het buitengewoon bekwaam. Ik hou van Moby vanwege de kwaliteit van zijn inspiratie. Ik luister eigenlijk naar alles. Elektronische muziek neemt allerlei richtingen in die me fascineren. Ik probeer trends te identificeren om nieuwe ideeën te vinden voor mijn persoonlijke onderzoek.
Van Spinditty
PL: Elektronische muziek is nu overal. Aangezien onze smartphones en onze computers deel uitmaken van alle domeinen van ons bedrijf, is het niet meer dan normaal dat de muziek van vandaag in toenemende mate elektronisch wordt geproduceerd. Het is gewoon een weerspiegeling van de samenleving waarin we leven. De soundscapes zijn eindeloos, dus het wordt steeds meer gebruikt om het beeld te ondersteunen en het beeld zal waarschijnlijk het Trojaanse paard worden voor elektronische muziek die onze oren binnensluipt. Het stelt de luisteraar ook in staat om in contact te komen met nieuwe emoties.
Ik denk bijvoorbeeld aan het instrument dat de Ondes Martenot of de Martenot-golven wordt genoemd. Het is een van de voorouders van elektronische instrumenten zoals de Theremin. Die instrumenten zijn bijna 100 jaar geleden uitgevonden. De eerste keer dat ik dat mysterieuze geluid uit de Ondes Martenot hoorde komen, herinner ik me dat de emotie die ik voelde zo anders was dan alles wat ik ooit eerder had ervaren. Nieuwe geluiden maken deel uit van een onverbiddelijke opmars in de muziekgeschiedenis en ik zou daar graag deel van uitmaken.
Het is het geluid van onze culturele bagage die ons uniek maakt. Ik wil de muziek horen die uitdrukt hoe ik me voel en hoe ik leef in 2018.
PL: In tegenstelling tot mijn eerste EP genaamd WEM3, die ik zelf had ontworpen, had ik deze keer "een beetje hulp van mijn vrienden". Mijn goede vriend en auteur Normand Bergeron biedt me soms titels voor mijn composities aan, dus ik stuurde hem de eerste versie van het eerste stuk van de EP en hij stelde de titel voor: "Wachten op een vriendelijk telefoontje vanuit de ruimte." Ik vond het concept meteen geweldig, maar ik vond het toch een beetje lang voor een titel. We hebben "wachten op" verwijderd en het veranderde de betekenis, zodat het mijn muziek was die de vriendelijke oproep werd. Het was ook Normand die me de titel "Silence Within Turbulence" voor een van de stukken op de EP voorstelde. Het lijkt mij dat deze titel ons in feite een compleet scenario biedt. Wat is deze turbulentie? Waarom deze stilte? Elk van deze vragen heeft een ander antwoord voor verschillende mensen.
Ik had ook de medewerking van de componist en klavecimbelmaker Yves Beaupré. Ik heb lang geleden met hem samengewerkt. Hij leende me, voor de opnameperiode, zijn 1983 Fender/Rhodes Chroma Polaris analoge synth. Het is een zeldzaamheid en ik heb er goed gebruik van gemaakt voor deze EP. Het was ook Yves die met zijn fotografische werken de albumhoes voor de EP maakte. Hij gaf me ook goed advies en constructieve feedback tijdens het compositieproces.
Eindelijk de geluidstechnicus Stéphane Grimm die me hielp met de eindmix. Stéphane en ik delen al meer dan 10 jaar een studio. Alles is een beetje duidelijker na zijn passage door mijn muziek, dus hij was hier een grote hulp bij.
PL: Ik heb het gevoel dat ik eindelijk een grote vrijheid in mijn composities heb bereikt. Om daar te komen moest ik piano en klavecimbel leren spelen, ik moest de geschiedenis van de muziek bestuderen van de Renaissance tot vandaag en computers en verschillende opnametechnieken, ik moest leren mixen en synthesizers programmeren. Na tienduizenden uren in de studio prikkelt muziek nog steeds mijn neuronen en kietelt mijn oren. Componeren blijft voor mij het mooiste vak, maar naast pure muziek is de wereld van compositie tot beeld voor mij de heilige graal. T.V-shows, documentaires of circusevenementen zijn allemaal mijn voorwendsel om de actie te volgen.
Onlangs componeerde ik de muziek voor meer dan 70 afleveringen van de serie Subito Texto hier in Québec, geproduceerd door Zone 3. Het was gewoon puur plezier voor drie jaar. De mogelijkheid voor onafhankelijke artiesten om toegang te hebben tot dezelfde distributiekanalen als de grootste artiesten inspireert me tot op het hoogste punt. Ik heb al twee EP's beschikbaar op het web en ik bereid een derde voor voor het einde van het jaar, die Brainstorm zal heten. Ik hou al van dit EP-formaat voor vier tot zes nummers omdat het lichter is om te ontwerpen dan een volledig album.
PL: Net als een kind kan een nieuw muzikaal speeltje me altijd op weg helpen naar nieuwe avonturen. Ik woon al meer dan 20 jaar op het platteland en de nabijheid van de natuur past perfect bij mij. Om mijn innerlijke muziek beter te kunnen horen, heb ik mijn dosis stilte nodig. Het is een noodzakelijke incubatietijd voor toekomstige werken. De hersenen moeten ontspannen om een "Eureka!" moment om op te staan en dankzij internet kan ik in mijn klooster wonen en toch in contact blijven met de hele mensheid. Ik heb nu elke dag toegang tot oneindige bronnen van nieuwe creatie. Al deze menselijkheid in volle creatieve kooktijd duwt me om te creëren en mijn bescheiden korreltje zout in deze oceaan van nieuwe muziek te gooien.
