8 stukken klassieke muziek geïnspireerd door honden

Frances Metcalfe leerde voor het eerst noten lezen op vierjarige leeftijd. Ze is nu een gepensioneerde ambulante muziekleraar die gespecialiseerd is in de viool.

1. Chopin: "De minutenwals"

The Minute Waltz had oorspronkelijk niet deze ongelukkige titel, wat goedgelovige pianisten aanspoorde om te proberen dit heerlijke stuk in zestig seconden speeltijd te persen.

Chopins minnaar, George Sands, had een hond genaamd Marquis, en zijn D-wals was bedoeld om muzikaal na te spelen terwijl hij zijn staart achtervolgde. Dit scenario past perfect, de ronde en ronde beweging van de openingstrappen en de lichte terughoudendheid terwijl Marquis zich klaarmaakt om nog een keer te gaan. Chopin koos ervoor om zijn wals Valse du petit chien (Little Dog Waltz) te noemen¹ en het is zo jammer dat het is vervangen, want het is verreweg meer een beschrijving van de actie.

De wals moet gespeeld worden met vrijheid en tijd om te ademen - en slechts een snuifje mild amusement, zich afvragend waarom hij het puntje van zijn staart zo onweerstaanbaar vindt.

3. Janáĉek: "De sluwe kleine Vixen"

The Cunning Little Vixen is een charmant werk dat, net als de balletsuites van Tsjaikovski, enorm toegankelijk is voor nieuwkomers in de opera en een geweldige manier om hen kennis te laten maken met twintigste-eeuwse muziek.

Gevuld met niet alleen de vixen, maar een menagerie van andere dieren, volksmelodieën en een zeer beschrijvende partituur, creëerde Janáĉek een werk dat populair is gebleven sinds het voor het eerst werd opgevoerd in 1924.²

Dit is echter geen opera met een happy end. De vixen wordt gevangen als een welp nadat ze een kikker in de schoot van een boswachter jaagt die haar mee naar huis neemt en haar als huisdier houdt. Uiteindelijk ontsnapt ze en ontmoet ze een vos. Welpen volgen snel.

Helaas is de boswachter verliefd op het zigeunermeisje Terynka die verloofd is met Harasta de stroper. Harasta schiet de vixen neer en geeft haar vacht aan Terynka als huwelijkscadeau.

Harasta, op twee punten gebroken van hart, keert terug naar de plaats waar hij de vixen voor het eerst ontmoette wanneer een kikker weer in zijn schoot springt, symbool voor de cyclus van het leven.

Janáĉek maakte een suite van de muziek, voortreffelijk in zijn orkestratie en hartverscheurende droefheid vooruitlopend op de dood van de vixen. Maar het is ook verheffend door de toevoeging van dansende ritmes, weelderige harmonieën en zwevend koper dat hij zo bedreven was in het schrijven. De muziek voelt altijd fris aan, elke bar houdt onze interesse vast.

Van Spinditty

En natuurlijk leeft de sluwe kleine vixen voort in de levendige muziek van Janáĉek.

4. Charles Lecocq: "Le Corbeau et le Renard (De kraai en de vos)"

Charles Lecoq is misschien geen begrip, maar Le Corbeau et le Renard is een aantrekkelijk deuntje en zeker het beluisteren waard. Tijdens de latere jaren van de 19e eeuw was Lecoq een bekende componist die internationaal succes genoot in de operettescene.

Gebaseerd op Jean de la Fontaine's verhaal over de fabel van Aesopus, vleit de oneerlijke vos de kraai die op een tak zit en een stuk kaas in zijn mond heeft. Al die tijd prijst hij zijn verenkleed - zelfs als hij het vergelijkt met de Phoenix - werkt hij sluw op om de krassende kraai aan te moedigen om te pronken met zijn 'mooie' stem. De kraai valt er voor en opent zijn snavel, en de kaas valt ook. De kraai, zegt de vos, heeft evenveel hersens als de kaas.

Het is een vrolijk liedje, en zelfs als je de Franse taal niet verstaat, begrijp je gemakkelijk dat de vos de ijdele kraai te slim af is geweest. Geschreven in een eenvoudige folkstijl, met commentaar door de piano, is het een heerlijk geestige por in de ribben, een zeer plezierige muzikale hap.

Voor meer over klassieke muziek geïnspireerd door vogels klik hier.

6. Franz Reizenstein: "7 Kinderstukken - Sluwe Vos"

Dit is een zeer zelfverzekerde vos op een missie. Stalkend en dravend door het landschap, schakelt hij op zichzelf terug alsof hij elke toeschouwer in verwarring wil brengen en een mogelijke gelegenheid voor het avondeten uitzoekt. Eerder stekelig en met een vleugje Prokoviev, zou Cunning Fox van Reizenstein kinderen moeten bekoren. Meer misschien, vooral als ze erg klein zijn, dan zijn score voor de horrorfilm The Mummy! ^₄

7. Stravinsky: "Renard"

Renard, geschreven tijdens de eerste wereldoorlog, heeft dezelfde muziekstijl als The Soldier's Tale dat een paar jaar later verscheen. De zwervende klarinetmelodieën, het strijkkwartet en de levendige percussie worden allemaal opgepept door de exotische cimbalom om te zorgen voor een happy kwartier entertainment.

Het stuk heeft de vorm van een burlesque. Dansende, gesproken en gezongen dialogen, geschreven door Stravinsky zelf en gebaseerd op Russische volksverhalen, worden samengebracht door de spottende toon en een open mazen van verweven melodische lijnen.

De vos vangt een haan door middel van bedrog, maar wordt bevrijd door een kat en een geit. Nogmaals, de vos bedriegt de haan. Deze keer heeft de vos minder geluk en wordt hij gewurgd door de redders van de haan. Ze dansen en zingen met z'n drieën om te vieren dat ze een over de sluwe vos hebben gekregen, allemaal onder de branie van de fanfare.

8. Kruimel: "Mundus Canis (A Dog's World)"

De Amerikaanse componist George Crumb houdt zo veel van honden dat hij een suite creëerde om vijf van zijn huisdieren te vereeuwigen, waarbij hij de onwaarschijnlijke combinatie van de zacht gesproken gitaar en wat de antithese ervan zou kunnen zijn, percussie, koos. Maar Crumb matcht het rinkelende geluid met sympathiek op elkaar afgestemde percussie-instrumenten die de relatief ingetogen gitaar niet overweldigen.

De suite is opgedeeld in vijf secties om elke hond uit te beelden: Tammy. Tammy is traag in beweging en is in de stijl van de Spaanse gitaar. De spelers worden opgedragen om elegant en enigszins vrij te spelen. De percussionist zwiept met de maracas - Tammy zit immers nogal dicht bij de vloer en bootst het geluid na van het oversteken van een houten vloer.

Frits. Als de richting furioso is, weet je waar je aan toe bent. Crashen en raspen op een trommel, kloppen op de gitaar, dit is een hond die chaos veroorzaakt.

Heidel. De golflengte van de gong introduceert Heidel roept een aura van mysterie op' die ons doet denken aan de gouden haren die door de glanzende donkerbruine vacht lopen. Dit is een hond die niet geneigd is om rond te rennen, in plaats daarvan concentreert ze zich op het weten welke schoonheid ze bezit en pronkt ermee. De relatie is zeker op haar voorwaarden en als ze de kamer verlaat, galmt de gong opnieuw.

Emma-Jean. Ze heeft echt karakter. Je kunt je voorstellen dat ze haar neus in je hand duwt en voortstuitert op haar kleine beentjes, erop duwend om een ​​comfortabel plekje op de bank te vinden.

Yoda. Zijn naam wordt geroepen, dus hij is nieuwsgierig op plaatsen waar hij niet hoort te zijn. De raspende guiro doet denken aan klauwen op een houten vloer, en de twiddles op de gitaar kunnen zijn pogingen zijn om bij het afval te komen, en op de koop toe te horen krijgen.

citaten

¹ Psychologie vandaag

² leosjanacek.eu

³ Operette onderzoekscentrum

⁴ franzreizenstein.com

Opmerkingen

Frances Metcalfe op 18 januari 2019:

Hallo Bloei. Ik hou ook van de vixen, mijn favoriet omdat ik dol ben op Janáĉek. Ik hou ook van honden en heb er zelf ook een, een heel ondeugende Jack Russell.

Floreren Hoe dan ook uit de VS op 17 januari 2019:

De muziek is altijd vermakelijk en de verhalen waren echt hoogtepunten. Ik vond vooral het deuntje over de vixen leuk.