10 van de beste heavy metal-nummers van christelijke bands

Nathan Kiehn is een blogger bij Keenlinks, een medewerker bij Geeks Under Grace, en de auteur van de e-boektrilogie "The Grey Guard" op Amazon.

Zwaar is het hoofd

Er zijn heel veel artiesten binnen de zwaardere genres van christelijke muziek. Deze bands en muzikanten, die zowel tot de hardrock- als de heavy metal-genres behoren, floreren al tientallen jaren en combineren hun unieke geluid, harde zang en bevestigende berichten in een mix die, verrassend genoeg, werkt. Hoewel het voor sommigen een verworven smaak kan zijn, en terwijl andere luisteraars de voorkeur geven aan andere muziekgenres, hebben christelijke hardrock en heavy metal hun schare fans.

In de afgelopen tien jaar hebben verschillende van deze zwaardere metalbands een aantal ongelooflijk populaire albums en nummers geproduceerd. We hebben het over jongens in bands als Underoath, Haste the Day, As I Lay Dying, Demon Hunter en Impending Doom. Deze acts hebben ertoe bijgedragen dat het genre enorm populair is geworden en hebben andere bands in staat gesteld hun inhoud te verspreiden onder enthousiaste luisteraars. De nummers op deze lijst zijn toevallig enkele van mijn favoriete, tien nummers waar ik echt van geniet. Sommige van de bovenstaande bands hebben me geholpen om in metal te worden gezogen; deze favoriete nummers zijn het resultaat.

Nummers worden in alfabetische volgorde weergegeven, gevolgd door wat ik leuk vind aan deze specifieke nummers. Wie weet? Misschien vind je hier een nieuw favoriet nummer.

Top 10 christelijke heavy metal-nummers

1. "Chaostheorie" (Oorlog van eeuwen)

War of Ages houdt er echt van om keihard te rocken. Natuurlijk kan dat vanaf nu gezegd worden over elke band op deze lijst, maar War of Ages is niet jouw typische christelijke metalband. Met geluiden die soms meer metal uit de jaren 90 dan modern lijken, onderscheidt War of Ages zich van andere bands door ouder klinkende muzikale invloeden in de huidige tijd te brengen.

Geen flauwekul als het gaat om instrumentale intro's, de band ziet af van een intro deze keer - zoals die op een nummer als, laten we zeggen, "All-Consuming Fire" - en springt rechtstreeks in de zang van Leroy Hamp. Het is een zet die goed werkt, met Hamp-spuuglijnen op hoge snelheid (of op zijn minst snel vuur voor een metalband). De klappen blijven maar komen terwijl Hamp vecht tegen menselijk hedonisme en excessen, en in plaats daarvan de voorkeur geeft aan hoop door middel van verlossing en Christus ("We zullen niet geloven dat je hulpeloos bent … je was geliefd bij je eerste ademtocht"). S

War of Ages veroordeelt de levensstijl niet zozeer als dat ze wijzen op een betere manier van leven. En het is het zuivere refrein van Hamp dat dat idee op een melodische, betoverende manier naar voren brengt, waardoor de vuisten blijven pompen terwijl instrumentals op de achtergrond razen.

2. "Instortend" (Demonenjager)

Ik denk dat deze jongens, rond de achttien jaar oud, als veteranen van het genre kunnen worden beschouwd. Tot op heden heeft de door Ryan Clark geleide band acht studioalbums uitgebracht; "Collapsing" is een track van hun vijfde, The World is a Thorn. Het nummer lijkt zich te concentreren op het perspectief van iemand die kijkt naar een andere persoon die zich wentelt in zinloosheid. Regels als "Ik zie het gewicht van de holle dood in je wonen" en "Dode fragmenten van de jeugd" wijzen misschien op een persoon die vasthoudt aan elementen uit zijn verleden die hij zou kunnen loslaten en niet onder lijdt.

Verrassend genoeg wordt het nummer bijna volledig gezongen in de cleane zang van Clark, die bijna net zo episch is als zijn keelachtige gegrom. Een kreet van "In ellende is waar ik thuishoor!" is ongeveer de enige geschreeuwde regel in het nummer. Ondanks het gebrek aan harde zang, dragen Clark en de instrumentals het nummer nog steeds met zich mee. Doordrenkt met een paar elektronische noten aan het begin, biedt het nummer een geweldige uitsplitsing tegen het einde, gevolgd door het fantastisch gezongen refrein van Clark.

3. "Valse winst" (I the Breather)

Het eerste nummer van het inmiddels ter ziele gegane tweede album van de band, Truth and Purpose, "False Profit", zou gemakkelijk bovenaan de lijst staan ​​als dit een lijst met favoriete nummers was. Elk deel van het nummer werkt absoluut. Met een nogal beklijvende opener die leidt tot de kreet van Shawn Spann: "I'm not a king, you're not a profit!" het nummer valt binnen met gitaren en drums in overvloed, en biedt niet slechts één maar twee storingen voorafgaand aan de refreinen.

Kijkend naar christenen die vaak nogal hardhandig handelen met de boodschap van het evangelie, I the Breather legt het op de lijn: "Ik geloof dat er een koning is / Er is een koning, een troon daarboven / En we zullen Zijn gezicht zien een dezer dagen." Het is een lied dat gelooft dat christenen verplicht zijn tot een God die heel echt is en dat onze uitingen van liefde niet mogen leiden tot "hoop en dromen wegnemen" van wie we dienen. Genade is geen genade als het wordt geforceerd, en dat begrijpt de band maar al te goed. Dit nummer, in al zijn headbangende glorie, is daar het bewijs van.

4. "Onverschrokken" (voor vandaag)

Nog een andere groep die sindsdien is ontbonden, For Today was ongelooflijk getalenteerd; frontman Mattie Montgomery verscheen als gastvocalen op albums voor bands als Fit for a King, For All Eternity en These Hearts, om er maar een paar te noemen. In hun eentje produceerde de band geweldige albums, en ik geloof dat het hoogtepunt van hun werk in dit nummer te zien is.

Verschijnen op Immortal 2012, "Fearless" is een ander vuist-pumper van een nummer. Het is een oproep om precies te zijn wat de titel verklaart, onverschrokken. Terwijl Montgomery roept: "We dragen de littekens van de heilige verrezen Zoon/Dus vertel me waar we bang voor moeten zijn?" Het is een volkslied van zekerheid voor christenen, niet alleen in een geloof dat de eeuwigheid hierna belooft, maar in een geloof dat ons dagelijks kracht geeft. Terwijl Montgomery het uitschreeuwt tegen de krachten van de hel - zoals metalbands vaak doen, kan Satan in een fysiek beeld van het kwaad terecht woeden - hij wordt ondersteund door een fantastisch gitaarintro en een aantal echt geweldige storingen aan het einde. Het is een krachtig nummer dat voldoet aan de premisse die het belooft.

Van Spinditty

5. "Heralds" (wolven bij de poort)

Gelukkig zijn deze jongens nog steeds in bedrijf. "Heralds" was een van de nummers die ik tegenkwam tijdens het luisteren naar christelijke rock/metal stations op iTunes (dat waren de dagen). Ik weet niet meer of ik er meteen verliefd op werd, maar het is altijd een nummer geweest waar ik steeds weer op terugkom. Beginnend met fantastische cleans door Steve Cobucci, gaat het nummer regelrecht over in een fantastische break voordat het overgaat in een mix van Cobucci's zang en Nick Detty's "onreine" zang, het geschreeuw.

Het hele nummer is deze vermenging van de twee vocalisten, Cobucci's teksten stijgen hoog op voordat het diepe geschreeuw begint. eigen") over het zijn van een discipel voor Christus. Een beetje een vreemde boodschap om in metal na te streven? Misschien zou het geluid meer bekend zijn bij een iets zachtere muziekmodus, maar Wolves at the Gate doet de boodschap recht, zelfs als ze het nummer verscheuren.

Als extra opmerking: er bestaat ook een akoestische versie van dit nummer met volledig cleane zang. Het is net zo krachtig als het originele nummer, zo niet een tikkeltje meer beklijvend.

6. "Hollow King (Sound of the End)" (Fit for a King)

Misschien meer dan enige andere band, staat Fit for a King (vaak gestileerd als FFAK) aan de top van hun spel. Met het uitbrengen van vier albums en een heruitgave van hun eerste album in slechts vijf jaar, heeft de band het druk gehad. Hoewel elk album min of meer een redelijk solide inzending was, was het Creation / Destruction uit 2013 dat me echt boeide.

Het tweede nummer van het album, "Hollow King", is een vuurzee. Ryan Kirby's gegrom springt er meteen vanaf het begin in, wat leidt tot de zwaarste, meest headbangende storing van de band tot nu toe. Het nummer is grotendeels Kirby, met een vleugje cleane refreinen van de toen cleane zanger Aaron Kadura; het hele nummer, tekstueel en muzikaal, is pure, rauwe, onvervalste metal.

De teksten zijn hard ("Je bent de koning van je eigen vernietiging … Je 'god' kan je geschreeuw niet horen") en kan brutaal en straffend overkomen; echter, wetende dat het lied gaat over een man die zijn "verloren" vriend helpt (in spirituele zin) alleen om te ontdekken dat de "vriend" hijzelf is, zijn de teksten logischer, misschien als kritiek op christenen die hard proberen te werken aan hun geloof zonder vertrouwen en geloven in hun eigen inspanningen. Afgezien van "False Profit", is dit het beste metalnummer dat ik ooit heb gehoord. Wil je geschreeuw dat je aan het moshen houdt? Dit is het lied dat het zal doen.

7. "Mijn eigen graf" (terwijl ik op sterven lag)

Misschien wel de meest controversiële keuze voor deze lijst, evenals het meest recente nummer, As I Lay Dying's 2018-single ziet een terugkeer naar vorm voor de band. Ik ben nooit een grote fan geweest van hun versie van metal, maar zelfs ik heb wat aandacht besteed aan het verhaal rond frontman Tim Lambesis en zijn periode in de gevangenis. Hereniging met hem was een riskante zet voor de band, en het heeft zeker zijn deel van de terugslag gekregen.

Desalniettemin, omdat het een christelijke band is, lijkt het erop dat de waarde die ze hechten aan vergeving en tweede kansen hen tot deze beslissing heeft geleid. "My Own Grave" is het perfecte nummer in deze context, waarbij Lambesis zijn val uit de gratie schetst en het besef dat hij, metaforisch gezien, zijn eigen gratie had gegraven. Het nummer, dat leidt tot een absoluut prachtig en pakkend clean-vocal refrein van Josh Gilbert, raakt hard, snel en diep. Het is ongelooflijk persoonlijk voor Lambesis en de band als geheel, en als Lambesis zo trouw is aan zijn woord als hij belooft, maakt As I Lay Dying's terugkeer het wachten waard.

8. "In de minderheid" (The Devil Wears Prada)

Tijd om eerlijk te zijn: er is niet echt iets "christelijks" aan dit nummer. Sommigen noemen het zelfs het tegenovergestelde, omdat het nummer (en de hele EP) vooral gaat over een zombie-apocalyps. Maar dit is natuurlijk de Devil Wears Prada waar we het over hebben. Met songtitels als "Assistant to the Regional Manager" (wat, ja, blijkbaar een verwijzing naar The Office is), kun je niet verwachten dat deze jongens echt serieus zijn.

Ik ben geen grote fan van de band - mijn eerste kennismaking met hen was via hun nummer "Dez Moines" op Guitar Hero - maar dit nummer is belachelijk leuk. Met een fantastisch gitaarintro en teksten gericht op, zoals ik al zei, proberen een plaag van zombies te overleven, bewijst "Outnumbered" dat niet alle christelijke muziek religieus hoeft te zijn. Soms kan het gewoon. . . mal.

9. "Travestie" (Haast de dag)

Een andere veteraan van het genre, Haste the Day heeft veel muziek uitgebracht. Ze leken door alle bands in het genre te zijn gegaan: verschillende albums uitbrengen, ledenwisselingen ondergaan … en ontbinden om een ​​paar jaar later te hervormen voor een ander album.

"Travesty" is te vinden op hun album Attack of the Wolf King uit 2010. Blazen door een elektrische opening en een kreet van "You cover me!" van David Keech, het nummer, zoals zoveel anderen op deze lijst, trekt geen klappen.

Misschien wel het meest religieus aangrijpende lied, behalve 'Heralds', 'Travesty' richt zich op redding. Regels als "Je bedekt het donkerste deel van mij" en "Met de dood heb je mijn losgeld betaald" wijzen op de hoop van de band op redding, waarbij hun zonden vergeven zijn door de dood van Christus. Wat dat betreft is het een krachtig christelijk nummer dat ook nog eens heel goed weet te rocken. De hele strofen van het tweede lichaam, die het eerste refrein volgen, worden briljant gezongen, met bijpassende spetterende gitaarriffs. Al met al, voor iemand die geen grote fan is van de band in het algemeen, vind ik dit nummer fenomenaal.

10. "Verdwijnend Koninkrijk" (Duisternis verdeeld)

Nog een andere band die onlangs helaas uit elkaar is gegaan, Darkness Divided heeft helaas een kleine erfenis achtergelaten, met twee albums en twee EP's. Maar hun eerste release, Written in Blood, is een ongelooflijk verbale uitstorting over het christelijk geloof. "Withering Kingdom" is toevallig mijn favoriet op het album. Meteen ontketent Gerard Mora een stortvloed van hoge kreten ("All life will lay its head/ Where the dust will turn dead") die in zijn diepere vocalen vloeien. Niets dat we nog niet eerder hebben gehoord, maar de pure energie in deze openingszinnen is genoeg om iedereen aardig te overrompelen.

Het nummer bouwt zich op in een refrein dat, net als 'My Own Grave', briljant goed reinigt. Clean vocalist Sebastian Elizondo geeft een stijgende stem aan dit melodieuze stuk en biedt een croon die ik zou willen dat de meeste andere cleane vocalisten bezitten. Het is niet erg vermengd, in tegenstelling tot "Heralds", maar omdat het zijn eigen deel in het nummer is, is het wonderbaarlijk uniek en helpt het hele nummer zich te onderscheiden van de rest van het album.

Zwaarder is het hart

Er is veel geweldige metalmuziek en er zijn verschillende andere bands en nummers die ik voor deze lijst had kunnen overwegen. Als ik een "eervolle vermelding" zou moeten kiezen, zou dat waarschijnlijk "John the Revelator" van Righteous Vendetta zijn. Het is een fantastisch nummer, maar omdat mijn perspectief op het geloof van de band onlangs in twijfel werd getrokken, besloot ik het het beste even terzijde te laten.

Wat leidt tot een interessante vraag: wat maakt een metalband "christelijk"? Ik weet dat bands als Blessthefall, Wage War, We Came as Romans en Memphis May Fire christelijke leden hebben en nummers met christelijke of morele boodschappen in zich hebben. Maakt dat hen echter tot een christelijke band? Ik weet het niet precies zeker, en daarom heb ik een nummer als "John the Revelator" of zelfs "You Wear a Crown but You're No King" van Blessthefall van deze lijst gehouden, hoe spectaculair ze ook zijn. Het is een beetje een dunne lijn, maar terwijl we nadenken over de vraag wat christelijke metal en artiesten definieert, geniet van de bovenstaande nummers.