Woodstock-artiesten: Tim Hardin

Rockin 'voordat ze kon lopen, Kaili is een vinylhond die de woorden kent van elk nummer van na 1960.

Tim Hardin bij Woodstock

Het Woodstock-festival was op 15-18 augustus 1969. Op dag 1 verscheen Tim, de aanstormende Bert Sommer, die de eerste staande ovatie van het festival ontving. De volgende artiest na Tim was sitarmeester Ravi Shankar.

Tim Hardin was al een gerespecteerde songwriter tegen de tijd dat Woodstock ronddraaide. Maar zijn plankenkoorts en bekende heroïneverslaving zorgden ervoor dat hij op de openingsdag van het Woodstock-festival optrad wat het best kan worden omschreven als een grillige set.

Wie was Tim Hardin?

James Timothy Hardin werd geboren op 23 december 1941 en groeide op in Eugene, Oregon. Zijn moeder was een klassieke musicus, en hoewel Hardin haar liefde voor muziek erfde, was zijn jeugd verder ongelukkig. Zijn vader was dominant en de jonge Hardin worstelde op school en stopte uiteindelijk om bij het US Marine Corps te gaan. Terwijl hij in Vietnam gestationeerd was, ontwikkelde hij naar verluidt zijn honger naar heroïne.

Na zijn vrijlating uit het korps keerde hij kort terug naar Eugene en begaf zich vervolgens naar New York City in 1961 om de American Academy for Dramatic Art bij te wonen. Hardin bleef een ongeïnteresseerde student en begon rond te hangen in Greenwich Village, zich onder te dompelen in de folk- en bluesscene en folk- en bluesnummers te spelen wanneer de gelegenheid zich voordeed. De Academie gooide Hardin uiteindelijk weg vanwege zijn slechte aanwezigheidsrecord. Tijdens zijn verblijf in het dorp raakte hij bevriend met "Mama Cass" Elliot, John Sebastian en Fred Neil (bekend van "Everybody's Talkin'").

Hardin werd ongeduldig door zijn gebrek aan succes in New York, verhuisde in 1963 naar Boston en begon daar clubs te spelen. Op een avond in een club gespot door platenproducer Erik Jacobsen (van Lovin' Spoonful) in een club, kreeg Hardin een contract met Columbia Records, waar hij een aantal demo's opnam in hun studio in New York, die geen van alle werden uitgebracht. Columbia beëindigde hun overeenkomst na minder dan een jaar. Moe van de scene aan de oostkust, vertrok Hardin in 1965 naar LA, waar hij zijn toekomstige vrouw ontmoette en de inspiratie voor een aantal van zijn liedjes, Susan Yardley.

Columbia had niet goed geweten wat ze met Hardin aan moesten, maar Verve wel. En zo kwam Hardin terug in New York, samen met Susan om zijn eerste LP voor Verve op te nemen in 1966, simpelweg "Tim Hardin 1" genoemd. Het bevatte een van zijn bekendste nummers "Reason To Believe". Voordat zijn debuutalbum werd uitgebracht, verhuisde het paar terug naar LA ter ondersteuning van Susan's acteercarrière, en Hardin ging terug de studio in om een ​​nieuwe reeks nummers op te nemen voor zijn tweede album "Tim Hardin 2". Dit was het album dat hem naar het sterrendom had moeten katapulteren, want het bevatte het inmiddels bekende nummer "If I Were a Carpenter". Maar zanger Bobby Darin kon het nummer als single uitbrengen voordat Hardin zijn eigen nummer kon uitbrengen. Darin's versie piekte twee weken lang op de #8-plek op 30 oktober 1966. Hardin werd uiteindelijk afgezet door Verve, wat echt jammer was. Hardin was in staat om mooie, eenvoudige liedjes te schrijven en de critici waren dol op hem. Maar zijn slopende plankenkoorts en heroïneverslaving maakten hem als artiest onbetrouwbaar. Hij sloeg vaak shows over of was op een andere manier niet in staat om op te treden als hij wel kwam. Hij toerde niet om de tweede LP te promoten, en miste dus nog een enorme kans.

In 1969 was het terugverdientijd. Hardin tekende weer bij Columbia Records en in maart van dat jaar bracht hij een single uit, geschreven door Bobby Darin, genaamd "Simple Song of Freedom", die een paar weken voor Woodstock in de Billboard's Hot 100-hitlijst kwam.

De timing had niet perfecter kunnen zijn.

Als ik een timmerman was, en jij een dame?

Zou je sowieso met me trouwen?

Zou je mijn baby willen hebben?

Als een ketellapper mijn vak was, zou je me dan nog vinden?

Met de potten die ik heb gemaakt, achter me aan?

- Tim Hardin

Tim Hardins Woodstock-set

Hardin was eind jaren zestig zelfs naar Woodstock verhuisd, dus het was geen echt probleem voor hem om op de locatie te komen. Wat echter een probleem was, was zijn heroïnegebruik. Hij was eerder op de dag gevraagd of hij het festival mocht openen, omdat er nog zoveel andere artiesten waren. Maar het feit dat hij al high was en dat, in combinatie met zijn vreselijke plankenkoorts, maakte het te riskant om Hardin daar te laten beginnen.

Hardin betrad uiteindelijk even voor 21.00 uur het podium. op vrijdagavond voor wat een set van 40 minuten zou zijn. Hij begon met een solonummer, "(How Can We) Hang on to a Dream," en werd vervolgens op het podium vergezeld door zijn geweldige back-upband - Gilles Malkine (gitaar), Glen Moore (bas), Ralph Towner (gitaar en piano) , Bill Chelf (piano), Steve "Muruga" Booker (drums) en Richard Bock (cello). Ze speelden nog negen nummers, waaronder 'Misty Roses', 'Reason To Believe' en 'If I Were a Carpenter'. Hardin slurpte zijn woorden en zag er nogal wiebelig uit, en hij en zijn achtergrondmuzikanten eindigden net toen het begon te regenen.

Tim Hardin speelt "If I Were A Carpenter" in Woodstock

Ik wilde heel graag dat Tim Hardin op het festival zou zijn. Ik dacht dat Woodstock Tims grote doorbraak zou kunnen zijn. Ik had hem er maanden en maanden eerder over verteld en hij raakte erg enthousiast over het spelen, maar toen hij op de site kwam, werd hij high en deed hij een teleurstellende set. Het was een schande.

- Michael Lang, mede-bedenker van Woodstock, in het boek "Woodstock: Three Days That Rocked the World"

Leven na Woodstock

Hardins leven begon na het festival te ontrafelen. Hij annuleerde een tour die was georganiseerd om een ​​nieuw live-album te ondersteunen, en werd opnieuw gedropt door Verve. Terug bij Columbia nam hij een reeks lange, onsamenhangende nummers op voor een experimenteel album dat zeer gemengde recensies kreeg en geen singles produceerde. Hardin werd steeds meer gedesillusioneerd en rusteloos en verhuisde een tijdlang naar Hawaï, toen terug naar de westkust en toen weer naar Woodstock.

Susan had er genoeg van en nam hun zoon Damion mee en verhuisde terug naar LA. Het was rond deze tijd dat Hardin de rechten op zijn liedjes verkocht "voor een koffer vol geld" en naar het VK verhuisde, waar hij gratis methadon kon krijgen door zich als drugsverslaafde te registreren. Hij bleef met tussenpozen opnemen en optreden, waarbij hij zijn tijd verdeelde tussen de VS en het VK.

Op 29 december 1980 stierf Hardin aan een overdosis heroïne/morfine in Hollywood, Californië, slechts zes dagen na zijn 39e verjaardag.

Covers van de Woodstock-nummers van Tim Hardin

Een aantal van de pijnlijk mooie nummers die Hardin op Woodstock uitvoerde, zijn in de loop der jaren door andere artiesten gecoverd. Voorbeelden zijn:

Van Spinditty

Stel je de royalty's voor die al deze verschillende covers moeten hebben gegenereerd.

Rod Stewart speelt "Reason to Believe"

Vijf muzikale feiten over Tim Hardin

Opmerkingen

Bernadette Morris op 23 juni 2020:

Bedankt Kai voor dit artikel. Ik ben dol op de muziek van Tim. Een geweldig genie. Wou dat hij er nog was

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 27 mei 2019:

Hallo Steven,

Wauw! Je had het geluk hem live te hebben gezien, vooral meer dan eens. Hij was zeker zo'n gekwelde ziel, maar hij liet ons zoveel mooie muziek achter.

Steven Haffner op 26 mei 2019:

Een enorm talent. Zag hem in Cafe A Go Go, later in Woodstock en de laatste keer in de Terra Nova club in NYC. Gemartelde ziel, maar wat een stem… en die liedjes.

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 17 maart 2019:

Hallo Flourish, ik weet het … kun je je de muziek voorstellen die nog in hem zat? Zo'n groot talent verloren.

Floreren Hoe dan ook uit de VS op 17 maart 2019:

Hoe tragisch die angst en drugs het talent van deze man in de weg stonden en uiteindelijk leidden tot zijn overlijden op zo'n jonge leeftijd.

Kaili Bisson (auteur) uit Canada op 13 maart 2019:

Oh god Bill, ik kan het me alleen maar voorstellen. Ik ken iemand uit de staat New York die terugkeerde toen de politie voorstelde dat te doen, omdat de wegen al verstopt waren … ook zij hebben zichzelf voor altijd geschopt. Een andere vriend kwam hem per ongeluk tegen tijdens het motorrijden in de VS. Hij is de enige persoon die ik ken die daar echt was, en hij zei dat het het gekste, meest geweldige was waar hij ooit deel van uitmaakte.

Bill Holland uit Olympia, WA op 13 maart 2019:

Ik herinner me al het gepraat in de aanloop naar Woodstock… "hé, er gaat iets gebeuren in New York"… "ga je?"… maar Mr.Responsible had een baan en andere "dringende zaken", en ik Sindsdien geef ik mezelf een schop onder mijn kont omdat ik niet ben gegaan.